EMAUS
(mail BŚ 02.04.17) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Kościół św. Franciszka z Asyżu, przed 1939.JPG|thumb|Kościół św. Franciszka z Asyżu na Emaus, przed 1939]] | [[File:Kościół św. Franciszka z Asyżu, przed 1939.JPG|thumb|Kościół św. Franciszka z Asyżu na Emaus, przed 1939]] | ||
| − | '''EMAUS''', karczma wzmiankowana od roku 1734, obecnie nazwa topograficzna, obszar na pograniczu | + | '''EMAUS''', karczma wzmiankowana od roku 1734, obecnie nazwa topograficzna, obszar na pograniczu dzielnic Gdańska ([[ADMINISTRACYJNY PODZIAŁ I TERYTORIALNY ROZWÓJ GDAŃSKA | administracyjny podział]]) Piecki-Migowo, [[SIEDLCE | Siedlce]] i [[SUCHANINO | Suchanino]]. W początku XVII wieku karczma i budy, w których wytwarzano popiół do produkcji mydła. Podczas [[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężenia Gdańska przez wojska rosyjsko-saskie w roku 1734]] był tu obóz wojsk rosyjskich.<br/><br/> |
| + | W końcu XVII wieku funkcjonowały w Emaus dwa folwarki: [[TRZY LIPY | Trzy Lipy]] i tzw. Stary Emaus u zbiegu dróg do [[UJEŚCISKO | Ujeściska]] (obecnie ul. Łostowicka) i do [[MIGOWO | Migowa]] (obecnie ul. Nowolipie), z młynem wodnym nad [[POTOK SIEDLECKI | Potokiem Siedleckim]] (który w tym miejscu przechodził z północnej strony traktu (ul. Kartuskiej) na południową) i gospodą „Emaus” (obecnie wysepka komunikacyjna, ul. Kartuska nr 215), rozebraną w roku 2011 i odtworzoną, ponadto gospodarstwa ogrodnicze. Stary młyn uległ zniszczeniu podczas wojen napoleońskich (pozostałością jest nazwa ul. Struga, od strugi), przy gospodzie (na obecnej wysepce), wybudowano nowy.<br/><br/> | ||
| + | W 1819 roku było tam 13 domów, mieszkało 56 osób, w 1871 w 50 domach zamieszkiwało 816 mieszkańców, w 1910 – 2217. W 1906 roku dla przeważających tam katolików ufundowano [[KOŚCIÓŁ ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU | kościół św. Franciszka]], powstał też cmentarz św. Franciszka ([[CMENTARZE NA SIEDLCACH | cmentarze na Siedlcach]]). W 1925 roku prowadzone były rozmowy między władzami gminy Emaus a Senatem II Wolnego Miasta Gdańska w sprawie przyłączenia gminy do miasta. Władze gminy stawiały warunek rozbudowy wodociągów, elektryfikacji, dokończenia budowy 30 mieszkań oraz zaopatrzenia mieszkańców w ziemniaki i węgiel na zimę 1925/1926 r. Porozumienia nie osiągnięto. W granicach administracyjnych Gdańska ostatecznie od 1933; liczyło wówczas 2500 mieszkańców. W dawnej gospodzie działała wówczas restauracja „Zur Mühle” („Pod Młynem”).<br/><br/> | ||
| + | Przy skrzyżowaniu obecnej ul. Kartuskiej i ul. Łostowickiej znajduje się [[POMNIK MIESZKAŃCÓW GMINY EMAUS POLEGŁYCH PODCZAS I WOJNY ŚWIATOWEJ | pomnik mieszkańców gminy Emaus]], poległych podczas I wojny światowej. Po II wojnie światowej proponowano dla Emaus nazwy Wielkanoc lub Mogiła. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Wersja z 18:04, 1 paź 2019
EMAUS, karczma wzmiankowana od roku 1734, obecnie nazwa topograficzna, obszar na pograniczu dzielnic Gdańska ( administracyjny podział) Piecki-Migowo, Siedlce i Suchanino. W początku XVII wieku karczma i budy, w których wytwarzano popiół do produkcji mydła. Podczas oblężenia Gdańska przez wojska rosyjsko-saskie w roku 1734 był tu obóz wojsk rosyjskich.
W końcu XVII wieku funkcjonowały w Emaus dwa folwarki: Trzy Lipy i tzw. Stary Emaus u zbiegu dróg do Ujeściska (obecnie ul. Łostowicka) i do Migowa (obecnie ul. Nowolipie), z młynem wodnym nad Potokiem Siedleckim (który w tym miejscu przechodził z północnej strony traktu (ul. Kartuskiej) na południową) i gospodą „Emaus” (obecnie wysepka komunikacyjna, ul. Kartuska nr 215), rozebraną w roku 2011 i odtworzoną, ponadto gospodarstwa ogrodnicze. Stary młyn uległ zniszczeniu podczas wojen napoleońskich (pozostałością jest nazwa ul. Struga, od strugi), przy gospodzie (na obecnej wysepce), wybudowano nowy.
W 1819 roku było tam 13 domów, mieszkało 56 osób, w 1871 w 50 domach zamieszkiwało 816 mieszkańców, w 1910 – 2217. W 1906 roku dla przeważających tam katolików ufundowano kościół św. Franciszka, powstał też cmentarz św. Franciszka ( cmentarze na Siedlcach). W 1925 roku prowadzone były rozmowy między władzami gminy Emaus a Senatem II Wolnego Miasta Gdańska w sprawie przyłączenia gminy do miasta. Władze gminy stawiały warunek rozbudowy wodociągów, elektryfikacji, dokończenia budowy 30 mieszkań oraz zaopatrzenia mieszkańców w ziemniaki i węgiel na zimę 1925/1926 r. Porozumienia nie osiągnięto. W granicach administracyjnych Gdańska ostatecznie od 1933; liczyło wówczas 2500 mieszkańców. W dawnej gospodzie działała wówczas restauracja „Zur Mühle” („Pod Młynem”).
Przy skrzyżowaniu obecnej ul. Kartuskiej i ul. Łostowickiej znajduje się pomnik mieszkańców gminy Emaus, poległych podczas I wojny światowej. Po II wojnie światowej proponowano dla Emaus nazwy Wielkanoc lub Mogiła.
