BALCERSKI ANDRZEJ, profesor Politechniki Gdańskiej
(uzupełnienie L.M.(23.07.2020)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''ANDRZEJ BALCERSKI''' (29 V 1938 Kraków – 19 X 2010 Gdańsk), naukowiec, specjalista z dziedziny silników spalinowych, siłowni okrętowych, energetyki okrętowej. Syn [[BALCERSKI WACŁAW EDWARD | Wacława Balcerskiego]], rektora [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Od 1946 roku z rodziną w Gdańsku, w 1955 uzyskał maturę w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IX | IX Liceum Ogólnokształcącym]] w Gdańsku. Studiował na Wydziale Budowy Okrętów PG (specjalność: maszyny i siłownie okrętowe), uzyskując absolutorium w 1960 roku. W ramach wymiany dyplomantów w roku akademickim 1960/1961 przygotował pracę dyplomową w Leningradzkim Instytucie Budowy Okrętów, od 1961 roku magister inżynier budownictwa okrętowego w zakresie okrętowych silników spalinowych. W latach 1961–1964 pracował w [[GDAŃSKA STOCZNIA REMONTOWA | Gdańskiej Stoczni Remontowej]] jako starszy technolog i starszy mistrz, 1964–1968 w Przedsiębiorstwie Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich „Dalmor” w Gdyni jako oficer mechanik na trawlerze-przetwórni „Fenix” (14 rejsów na łowiska północnego Atlantyku). W latach 1968–2010 był pracownikiem PG. Na Wydziale | + | '''ANDRZEJ BALCERSKI''' (29 V 1938 Kraków – 19 X 2010 Gdańsk), naukowiec, specjalista z dziedziny silników spalinowych, siłowni okrętowych, energetyki okrętowej. Syn [[BALCERSKI WACŁAW EDWARD | Wacława Balcerskiego]], rektora [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Od 1946 roku z rodziną w Gdańsku, w 1955 uzyskał maturę w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IX | IX Liceum Ogólnokształcącym]] w Gdańsku. Studiował na Wydziale Budowy Okrętów PG (specjalność: maszyny i siłownie okrętowe), uzyskując absolutorium w 1960 roku. W ramach wymiany dyplomantów w roku akademickim 1960/1961 przygotował pracę dyplomową w Leningradzkim Instytucie Budowy Okrętów, od 1961 roku magister inżynier budownictwa okrętowego w zakresie okrętowych silników spalinowych. W latach 1961–1964 pracował w [[GDAŃSKA STOCZNIA REMONTOWA | Gdańskiej Stoczni Remontowej]] jako starszy technolog i starszy mistrz, 1964–1968 w Przedsiębiorstwie Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich „Dalmor” w Gdyni jako oficer mechanik na trawlerze-przetwórni „Fenix” (14 rejsów na łowiska północnego Atlantyku). W latach 1968–2010 był pracownikiem PG. Na Wydziale Okrętowym PG w 1977 roku uzyskał doktorat, na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów Politechniki Poznańskiej w 1992 habilitację. Od 1993 roku profesor nadzwyczajny PG, od 1999 profesor tytularny, od 2002 profesor zwyczajny. W latach 1992–1993 był tamże kierownikiem Katedry Siłowni Okrętowych, 1997–2009 Katedry Silników Spalinowych i Sprężarek. Ponadto od 1970 do 1974 roku prowadził zajęcia w [[CONRADINUM | Conradinum]], a od 1993 do 2004 roku był profesorem nadzwyczajnym Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni. <br/><br/> |
Autor i współautor publikacji na temat silników spalinowych, siłowni okrętowych, w tym monografii ''Studium projektowania układów energetycznych trawlerów łowczo-przetwórczych'' (1991) i ''Modele probabilistyczne w teorii projektowania i eksploatacji spalinowych siłowni okrętowych'' (2007) oraz skryptów ''Okrętowe urządzenia napędowe'' (1983), ''Siłownie okrętowe. Podstawy termodynamiki, silniki i napędy główne, urządzenia pomocnicze, instalacje'' (1986, 1990). <br/><br/> | Autor i współautor publikacji na temat silników spalinowych, siłowni okrętowych, w tym monografii ''Studium projektowania układów energetycznych trawlerów łowczo-przetwórczych'' (1991) i ''Modele probabilistyczne w teorii projektowania i eksploatacji spalinowych siłowni okrętowych'' (2007) oraz skryptów ''Okrętowe urządzenia napędowe'' (1983), ''Siłownie okrętowe. Podstawy termodynamiki, silniki i napędy główne, urządzenia pomocnicze, instalacje'' (1986, 1990). <br/><br/> | ||
Był członkiem Komitetu Transportu Polskiej Akademii Nauk (PAN), Polskiego Towarzystwa Naukowego Silników Spalinowych, Rady Naukowej Centrum Techniki Okrętowej (w latach 2000–2008 jej przewodniczącym), wiceprzewodniczącym Rady Technicznej [[POLSKI REJESTR STATKÓW | Polskiego Rejestru Statków]] w Gdańsku (2002–2008), członkiem Komisji Techniki Morskiej Oddział PAN w Gdańsku, Towarzystwa Okrętowców Polskich „Korab”, ponadto członkiem, a następnie instruktorem [[AEROKLUB GDAŃSKI | Aeroklubu Gdańskiego]]. <br/><br/> | Był członkiem Komitetu Transportu Polskiej Akademii Nauk (PAN), Polskiego Towarzystwa Naukowego Silników Spalinowych, Rady Naukowej Centrum Techniki Okrętowej (w latach 2000–2008 jej przewodniczącym), wiceprzewodniczącym Rady Technicznej [[POLSKI REJESTR STATKÓW | Polskiego Rejestru Statków]] w Gdańsku (2002–2008), członkiem Komisji Techniki Morskiej Oddział PAN w Gdańsku, Towarzystwa Okrętowców Polskich „Korab”, ponadto członkiem, a następnie instruktorem [[AEROKLUB GDAŃSKI | Aeroklubu Gdańskiego]]. <br/><br/> | ||
Został odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi, medalem Komisji Edukacji Narodowej i Złotą Odznaką Aeroklubu Gdańskiego. <br/><br/> | Został odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi, medalem Komisji Edukacji Narodowej i Złotą Odznaką Aeroklubu Gdańskiego. <br/><br/> | ||
Był żonaty z Anną z domu Kubijewicz (ur. 1940), profesor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego]], wojewódzkim konsultantem do spraw pediatrii, hematologii i onkologii dziecięcej, lekarzem pediatrą, neonatologiem i onkologiem dziecięcym. Pozostawił córkę Małgorzatę Balcerską-Skrobot, nauczycielkę matematyki i informatyki. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Był żonaty z Anną z domu Kubijewicz (ur. 1940), profesor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego]], wojewódzkim konsultantem do spraw pediatrii, hematologii i onkologii dziecięcej, lekarzem pediatrą, neonatologiem i onkologiem dziecięcym. Pozostawił córkę Małgorzatę Balcerską-Skrobot, nauczycielkę matematyki i informatyki. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 14:23, 23 lip 2020
ANDRZEJ BALCERSKI (29 V 1938 Kraków – 19 X 2010 Gdańsk), naukowiec, specjalista z dziedziny silników spalinowych, siłowni okrętowych, energetyki okrętowej. Syn Wacława Balcerskiego, rektora Politechniki Gdańskiej (PG). Od 1946 roku z rodziną w Gdańsku, w 1955 uzyskał maturę w IX Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku. Studiował na Wydziale Budowy Okrętów PG (specjalność: maszyny i siłownie okrętowe), uzyskując absolutorium w 1960 roku. W ramach wymiany dyplomantów w roku akademickim 1960/1961 przygotował pracę dyplomową w Leningradzkim Instytucie Budowy Okrętów, od 1961 roku magister inżynier budownictwa okrętowego w zakresie okrętowych silników spalinowych. W latach 1961–1964 pracował w Gdańskiej Stoczni Remontowej jako starszy technolog i starszy mistrz, 1964–1968 w Przedsiębiorstwie Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich „Dalmor” w Gdyni jako oficer mechanik na trawlerze-przetwórni „Fenix” (14 rejsów na łowiska północnego Atlantyku). W latach 1968–2010 był pracownikiem PG. Na Wydziale Okrętowym PG w 1977 roku uzyskał doktorat, na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów Politechniki Poznańskiej w 1992 habilitację. Od 1993 roku profesor nadzwyczajny PG, od 1999 profesor tytularny, od 2002 profesor zwyczajny. W latach 1992–1993 był tamże kierownikiem Katedry Siłowni Okrętowych, 1997–2009 Katedry Silników Spalinowych i Sprężarek. Ponadto od 1970 do 1974 roku prowadził zajęcia w Conradinum, a od 1993 do 2004 roku był profesorem nadzwyczajnym Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni.
Autor i współautor publikacji na temat silników spalinowych, siłowni okrętowych, w tym monografii Studium projektowania układów energetycznych trawlerów łowczo-przetwórczych (1991) i Modele probabilistyczne w teorii projektowania i eksploatacji spalinowych siłowni okrętowych (2007) oraz skryptów Okrętowe urządzenia napędowe (1983), Siłownie okrętowe. Podstawy termodynamiki, silniki i napędy główne, urządzenia pomocnicze, instalacje (1986, 1990).
Był członkiem Komitetu Transportu Polskiej Akademii Nauk (PAN), Polskiego Towarzystwa Naukowego Silników Spalinowych, Rady Naukowej Centrum Techniki Okrętowej (w latach 2000–2008 jej przewodniczącym), wiceprzewodniczącym Rady Technicznej Polskiego Rejestru Statków w Gdańsku (2002–2008), członkiem Komisji Techniki Morskiej Oddział PAN w Gdańsku, Towarzystwa Okrętowców Polskich „Korab”, ponadto członkiem, a następnie instruktorem Aeroklubu Gdańskiego.
Został odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi, medalem Komisji Edukacji Narodowej i Złotą Odznaką Aeroklubu Gdańskiego.
Był żonaty z Anną z domu Kubijewicz (ur. 1940), profesor Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, wojewódzkim konsultantem do spraw pediatrii, hematologii i onkologii dziecięcej, lekarzem pediatrą, neonatologiem i onkologiem dziecięcym. Pozostawił córkę Małgorzatę Balcerską-Skrobot, nauczycielkę matematyki i informatyki. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
