BAUER KARL ERNST, burmistrz Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File:Bauer Karl Ernst.JPG|thumb|Karl Ernst Bauer]] | ||
| + | |||
'''KARL ERNST BAUER''' (28 VIII 1665 Gdańsk – 28 VIII 1719 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Był synem Reinholda Bauera (1 I 1633 Gdańsk – 31 X 1687 Gdańsk), od 1666 roku [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]], i Elisabeth z domu Gellentin. Rodzina pochodziła najprawdopodobniej z Niderlandów. <br/><br/> | '''KARL ERNST BAUER''' (28 VIII 1665 Gdańsk – 28 VIII 1719 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Był synem Reinholda Bauera (1 I 1633 Gdańsk – 31 X 1687 Gdańsk), od 1666 roku [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]], i Elisabeth z domu Gellentin. Rodzina pochodziła najprawdopodobniej z Niderlandów. <br/><br/> | ||
Od sierpnia 1683 roku uczył się w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], w latach 1685–1686 studiował na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Od 1694 roku był ławnikiem, od 1701 [[RADA MIEJSKA | rajcą]], w 1704 [[SĘDZIA | sędzią]], w latach 1716–1719 burmistrzem: pierwszym w 1717, drugim w 1716 i 1719, czwartym w 1718. W 1707, 1711, 1715 i 1718 roku piastował w Gdańsku urząd [[BURGRABIOWIE | burgrabiego]]. Dał się poznać jako zręczny dyplomata. Dużą aktywność na tym polu wykazywał zwłaszcza podczas wojny północnej (1701–1721), między innymi w 1703 roku skutecznie przeciwstawiał się szwedzkim groźbom wobec miasta. <br/><br/> | Od sierpnia 1683 roku uczył się w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], w latach 1685–1686 studiował na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Od 1694 roku był ławnikiem, od 1701 [[RADA MIEJSKA | rajcą]], w 1704 [[SĘDZIA | sędzią]], w latach 1716–1719 burmistrzem: pierwszym w 1717, drugim w 1716 i 1719, czwartym w 1718. W 1707, 1711, 1715 i 1718 roku piastował w Gdańsku urząd [[BURGRABIOWIE | burgrabiego]]. Dał się poznać jako zręczny dyplomata. Dużą aktywność na tym polu wykazywał zwłaszcza podczas wojny północnej (1701–1721), między innymi w 1703 roku skutecznie przeciwstawiał się szwedzkim groźbom wobec miasta. <br/><br/> | ||
Wersja z 16:34, 14 cze 2016
KARL ERNST BAUER (28 VIII 1665 Gdańsk – 28 VIII 1719 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Był synem Reinholda Bauera (1 I 1633 Gdańsk – 31 X 1687 Gdańsk), od 1666 roku ławnika, i Elisabeth z domu Gellentin. Rodzina pochodziła najprawdopodobniej z Niderlandów.
Od sierpnia 1683 roku uczył się w Gimnazjum Akademickim, w latach 1685–1686 studiował na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Od 1694 roku był ławnikiem, od 1701 rajcą, w 1704 sędzią, w latach 1716–1719 burmistrzem: pierwszym w 1717, drugim w 1716 i 1719, czwartym w 1718. W 1707, 1711, 1715 i 1718 roku piastował w Gdańsku urząd burgrabiego. Dał się poznać jako zręczny dyplomata. Dużą aktywność na tym polu wykazywał zwłaszcza podczas wojny północnej (1701–1721), między innymi w 1703 roku skutecznie przeciwstawiał się szwedzkim groźbom wobec miasta.
Jako kalwinista był związany z należącym do gdańskich kalwinistów kościołem św. Piotra i Pawła, który wspierał finansowo i w którym chrzcił swoje dzieci.
W skład jego majątku wchodziły liczne posiadłości ziemskie położone niedaleko od miasta, w które chętnie lokował nadwyżki kapitałowe. Odziedziczył Borkowo (w jego posiadanie wszedł po śmierci ojca w 1687 roku) i Łostowice (w posiadaniu rodziny od 1635), w 1695 roku nabył Wiślinę i Mokry Dwór. W dworku w tej ostatniej miejscowości gościł w 1716 roku ambasadora Rosji w Rzeczypospolitej, księcia Grigorija Dołgorukiego. Był również gospodarzem odbywającego się tam spotkania cara rosyjskiego Piotra I Wielkiego i króla polskiego Augusta II, którzy omawiali wówczas bieżące sprawy polityczne związane z wojną północną.
Ożenił się 13 II 1691 roku z Adelgunde, córką Jacoba Wrighta (Wrichta). Doczekał się córek Anny Elisabeth i Adelgunde Renate oraz syna Reinholda. Dzięki mariażom córek skoligacił się z gdańskimi rodzinami patrycjuszowskimi von Bömeln i Borckmann. Na jego synu, który opuścił Gdańsk, podjął służbę pruską i doczekał się tytułu radcy królewskiego dworu pruskiego, rodzina Bauerów w Gdańsku wygasła.
Został pochowany w rodzinnej krypcie w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Na początku XVIII wieku sportretował go rytownik Daniel Klein (mezzotinta autorstwa niderlandzkiego malarza Nicolaasa Verkoljego).
