BALCERSKI ANDRZEJ, profesor Politechniki Gdańskiej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | {{author: WP}} | + | '''ANDRZEJ BALCERSKI''' (29 V 1938 Kraków – 19 X 2010 Gdańsk), naukowiec, specjalista z dziedziny silników spalinowych, siłowni okrętowych, energetyki okrętowej. Syn [[BALCERSKI WACŁAW EDWARD | Wacława Balcerskiego]], rektora [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). Od 1946 roku z rodziną w Gdańsku, w 1955 uzyskał maturę w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, IX | IX Liceum Ogólnokształcącym]] w Gdańsku. Studiował na Wydziale Budowy Okrętów PG (specjalność: maszyny i siłownie okrętowe), uzyskując absolutorium w 1960 roku. W ramach wymiany dyplomantów w roku akademickim 1960/1961 przygotował pracę dyplomową w Leningradzkim Instytucie Budowy Okrętów, od 1961 roku magister inżynier budownictwa okrętowego w zakresie okrętowych silników spalinowych. W latach 1961–1964 pracował w [[GDAŃSKA STOCZNIA REMONTOWA | Gdańskiej Stoczni Remontowej]] jako starszy technolog i starszy mistrz, 1964–1968 w Przedsiębiorstwie Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich „Dalmor” w Gdyni jako oficer mechanik na trawlerze-przetwórni (14 rejsów na łowiska północnego Atlantyku). W latach 1968–2009 był pracownikiem PG. Na Wydziale Mechanicznym PG w 1977 roku uzyskał doktorat, na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów Politechniki Poznańskiej w 1992 habilitację. Od 1993 roku profesor nadzwyczajny PG, od 1999 profesor tytularny, od 2002 profesor zwyczajny. W latach 1992–1993 był tamże kierownikiem Katedry Siłowni Okrętowych, 1997–2009 Katedry Silników Spalinowych i Sprężarek. Prowadził zajęcia w [[CONRADINUM | Conradinum]], w latach 1993–2004 był profesorem nadzwyczajnym Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni. Od roku 2009 na emeryturze. <br/><br/> |
| − | [[Category: | + | Autor i współautor publikacji na temat silników spalinowych, siłowni okrętowych, w tym monografii ''Studium projektowania układów energetycznych trawlerów łowczo-przetwórczych'' (1991) i ''Modele probabilistyczne w teorii projektowania i eksploatacji spalinowych siłowni okrętowych'' (2007) oraz skryptów ''Okrętowe urządzenia napędowe'' (1983), ''Siłownie okrętowe. Podstawy termodynamiki, silniki i napędy główne, urządzenia pomocnicze, instalacje'' (1986, 1990). <br/><br/> |
| + | Był członkiem Polskiego Towarzystwa Naukowego Silników Spalinowych, Rady Naukowej Centrum Techniki Okrętowej (w latach 2000–2008 jej przewodniczącym), wiceprzewodniczącym Rady Technicznej [[POLSKI REJESTR STATKÓW | Polskiego Rejestru Statków]] w Gdańsku (2002–2008), członkiem Komisji Techniki Morskiej Oddział Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku, Towarzystwa Okrętowców Polskich „Korab”, ponadto członkiem, a następnie instruktorem [[AEROKLUB GDAŃSKI | Aeroklubu Gdańskiego]]. <br/><br/> | ||
| + | Został odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi, medalem Komisji Edukacji Narodowej i Złotą Odznaką Aeroklubu Gdańskiego. <br/><br/> | ||
| + | Był żonaty z Anną z domu Kubijewicz (ur. 1940), profesor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego]], wojewódzkim konsultantem do spraw pediatrii, hematologii i onkologii dziecięcej, lekarzem pediatrą, neonatologiem i onkologiem dziecięcym. Pozostawił córkę Małgorzatę Balcerską-Skrobot, nauczycielkę matematyki i informatyki. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 15:24, 14 cze 2016
ANDRZEJ BALCERSKI (29 V 1938 Kraków – 19 X 2010 Gdańsk), naukowiec, specjalista z dziedziny silników spalinowych, siłowni okrętowych, energetyki okrętowej. Syn Wacława Balcerskiego, rektora Politechniki Gdańskiej (PG). Od 1946 roku z rodziną w Gdańsku, w 1955 uzyskał maturę w IX Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku. Studiował na Wydziale Budowy Okrętów PG (specjalność: maszyny i siłownie okrętowe), uzyskując absolutorium w 1960 roku. W ramach wymiany dyplomantów w roku akademickim 1960/1961 przygotował pracę dyplomową w Leningradzkim Instytucie Budowy Okrętów, od 1961 roku magister inżynier budownictwa okrętowego w zakresie okrętowych silników spalinowych. W latach 1961–1964 pracował w Gdańskiej Stoczni Remontowej jako starszy technolog i starszy mistrz, 1964–1968 w Przedsiębiorstwie Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich „Dalmor” w Gdyni jako oficer mechanik na trawlerze-przetwórni (14 rejsów na łowiska północnego Atlantyku). W latach 1968–2009 był pracownikiem PG. Na Wydziale Mechanicznym PG w 1977 roku uzyskał doktorat, na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów Politechniki Poznańskiej w 1992 habilitację. Od 1993 roku profesor nadzwyczajny PG, od 1999 profesor tytularny, od 2002 profesor zwyczajny. W latach 1992–1993 był tamże kierownikiem Katedry Siłowni Okrętowych, 1997–2009 Katedry Silników Spalinowych i Sprężarek. Prowadził zajęcia w Conradinum, w latach 1993–2004 był profesorem nadzwyczajnym Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni. Od roku 2009 na emeryturze.
Autor i współautor publikacji na temat silników spalinowych, siłowni okrętowych, w tym monografii Studium projektowania układów energetycznych trawlerów łowczo-przetwórczych (1991) i Modele probabilistyczne w teorii projektowania i eksploatacji spalinowych siłowni okrętowych (2007) oraz skryptów Okrętowe urządzenia napędowe (1983), Siłownie okrętowe. Podstawy termodynamiki, silniki i napędy główne, urządzenia pomocnicze, instalacje (1986, 1990).
Był członkiem Polskiego Towarzystwa Naukowego Silników Spalinowych, Rady Naukowej Centrum Techniki Okrętowej (w latach 2000–2008 jej przewodniczącym), wiceprzewodniczącym Rady Technicznej Polskiego Rejestru Statków w Gdańsku (2002–2008), członkiem Komisji Techniki Morskiej Oddział Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku, Towarzystwa Okrętowców Polskich „Korab”, ponadto członkiem, a następnie instruktorem Aeroklubu Gdańskiego.
Został odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi, medalem Komisji Edukacji Narodowej i Złotą Odznaką Aeroklubu Gdańskiego.
Był żonaty z Anną z domu Kubijewicz (ur. 1940), profesor Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, wojewódzkim konsultantem do spraw pediatrii, hematologii i onkologii dziecięcej, lekarzem pediatrą, neonatologiem i onkologiem dziecięcym. Pozostawił córkę Małgorzatę Balcerską-Skrobot, nauczycielkę matematyki i informatyki. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
