KAŹMIERCZAK JÓZEF, konstruktor, pracownik Politechniki Gdańskiej

'''JÓZEF KAŹMIERCZAK''' (17 XI 1903 Essen – 9 II 1953 Gdańsk), konstruktor, naukowiec. Szkołę powszechną ukończył w 1914 roku w Essen, jego rodzina przebywała tam na emigracji. W roku 1920 powrócił do kraju, w 1923 zdał egzamin do VI klasy gimnazjum w Gnieźnie, maturę zdał w 1925 i wstąpił na Wydział Techniki Maszyn, Techniki Okrętowej i Elektrotechniki [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]]. W roku 1930 uzyskał dyplom inżyniera budowy okrętów, specjalność maszyny okrętowe. W latach 1930–1936 pracował w Stoczni Modlińskiej, opracowywał z zespołem konstrukcje statków rzecznych, trałowców dla Marynarki Wojennej (MW), 1936–1938 w Warsztatach Portowych MW w Pińsku, w styczniu 1938 przeniósł się do Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni-Oksywiu, gdzie był kierownikiem biura konstrukcyjnego. W początku września 1939 roku aresztowany przez Gestapo i wysiedlony z Gdyni razem z rodziną. Podczas II wojny światowej w Krakowie był stróżem nocnym w elektrowni, od 1941 w Zarządzie Stoczni Rzecznych Generalnego Gubernatorstwa w Krakowie. W marcu 1945 roku dołączył do tworzącego się w Krakowie Oddziału [[MORSKA GRUPA OPERACYJNA | Morskiej Grupy Operacyjnej]], która dotarła do Gdańska na początku kwietnia. Po rozwiązaniu Grupy zajął się organizacją Wydziału Budowy Okrętów [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), formalnie etat zastępcy profesora Katedry Teorii Okrętu i Napędu Okrętowego objął 23 I 1946. Wykładał jednocześnie teorię okrętu w Państwowym Liceum Budownictwa Okrętowego [[CONRADINUM | Conradinum]], był rzeczoznawcą Polskiego Rejestru Statków, do końca kwietnia 1948 dyrektor Państwowego Przedsiębiorstwa Konstrukcji Stalowych we Wrzeszczu, od początku 1948 do 1 V 1950 dyrektor Centralnego Biura Konstrukcji Okrętowych (CBKO) w Zjednoczeniu Stoczni Polskich ([[STOCZNIE PO 1945 | stocznie]]). Za jego czasów dzięki CBKO polski przemysł uniezależnił się od zagranicznych dokumentacji konstrukcyjnych. Również w ramach kierowanej przez niego Katedry Budowy Okrętów PG przygotowywano dokumentację techniczną i statecznościową remontu statków otrzymywanych przez Polskę w ramach reparacji wojennych. W latach 1945–1948 napisał trzy skrypty dotyczące teorii okrętu. Pośmiertnie wydano w roku 1954 jego podręcznik ''Pływalność i stateczność okrętu''. Od 16 V 1950 pracował wyłącznie na PG. Zmarł nagle podczas sesji egzaminacyjnej. Pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]