SCHIFHOWER PETER, burmistrz Starego Miasta Gdańska
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu {{author: PS}}”) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
− | [[ | + | '''PETER SCHIFHOWER''' (około 1350 – 1405 lub niedługo potem Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] [[STARE MIASTO | Starego Miasta Gdańska]]. Od 1399 roku wzmiankowany jako [[RADA MIEJSKA | rajca]]. Urząd pierwszego burmistrza objął w 1405 roku, w czym zapewne pomocne było poparcie ze strony zakonu krzyżackiego. <br/><br/> |
− | {{author: PS}} | + | Na początku XV wieku wieczyście dzierżawił od Krzyżaków tartak położony na [[OSIEK | Osieku]] przed [[ZAMEK KRZYŻACKI | zamkiem]] (za 30 grzywien rocznie) oraz położony w Starym Mieście folusz z młynem do mielenia kory dębowej (za 33 grzywny rocznie). Po jego śmierci folusz z młynem zatrzymała wdowa, z kolei tartak prawdopodobnie przejęła córka z mężem (później wrócił on do zakonu). <br/><br/> |
+ | Jego córka wyszła za kupca z [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]] Eynwalta Schönefelda, być może brata Nicolausa Schönefelda, w 1411 roku wybranego po ingerencji Krzyżaków na [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] Głównego Miasta, zwolnionego w 1414 roku. {{author: PS}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 15:58, 14 cze 2016
PETER SCHIFHOWER (około 1350 – 1405 lub niedługo potem Gdańsk), burmistrz Starego Miasta Gdańska. Od 1399 roku wzmiankowany jako rajca. Urząd pierwszego burmistrza objął w 1405 roku, w czym zapewne pomocne było poparcie ze strony zakonu krzyżackiego.
Na początku XV wieku wieczyście dzierżawił od Krzyżaków tartak położony na Osieku przed zamkiem (za 30 grzywien rocznie) oraz położony w Starym Mieście folusz z młynem do mielenia kory dębowej (za 33 grzywny rocznie). Po jego śmierci folusz z młynem zatrzymała wdowa, z kolei tartak prawdopodobnie przejęła córka z mężem (później wrócił on do zakonu).
Jego córka wyszła za kupca z Głównego Miasta Eynwalta Schönefelda, być może brata Nicolausa Schönefelda, w 1411 roku wybranego po ingerencji Krzyżaków na ławnika Głównego Miasta, zwolnionego w 1414 roku.