SZWEYKOWSKA MAŁGORZATA, nauczycielka, kuratorka
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | + | [[File: Małgorzata_Szweykowska.jpg |thumb| Małgorzata Szweykowska]] | |
'''MAŁGORZATA SZWEYKOWSKA''' (ur. 20 IV 1942 w Wąbrzeźnie), nauczycielka, dyrektorka Wydziału Kształcenia Ogólnego w Kuratorium Oświaty w Gdańsku. Córka Klemensa Zielińskiego i Marianny z domu Szóstakowskiej, siostra Andrzeja (ur. 22 V 1939), profesora prawa na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W rodzinnym mieście ukończyła szkołę podstawową i w 1959 liceum ogólnokształcące. W latach 1959–1964 studiowała na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, magister historii. W 1969 uczyła się w podyplomowym studium wychowania obywatelskiego, w 1975 szkolenie na Wieczorowym Uniwersytecie Marksizmu i Leninizmu w Gdańsku. W 1985 uzyskała II stopień specjalizacji zawodowej w zakresie historii. W 1995 absolwentka kursu organizacji i zarządzania w oświacie. W 2000 uczestniczyła w warsztatach Centrum Edukacji Nauczycieli ,,Układania zadań z historii do standardów wymagań”. <br/><br/> | '''MAŁGORZATA SZWEYKOWSKA''' (ur. 20 IV 1942 w Wąbrzeźnie), nauczycielka, dyrektorka Wydziału Kształcenia Ogólnego w Kuratorium Oświaty w Gdańsku. Córka Klemensa Zielińskiego i Marianny z domu Szóstakowskiej, siostra Andrzeja (ur. 22 V 1939), profesora prawa na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W rodzinnym mieście ukończyła szkołę podstawową i w 1959 liceum ogólnokształcące. W latach 1959–1964 studiowała na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, magister historii. W 1969 uczyła się w podyplomowym studium wychowania obywatelskiego, w 1975 szkolenie na Wieczorowym Uniwersytecie Marksizmu i Leninizmu w Gdańsku. W 1985 uzyskała II stopień specjalizacji zawodowej w zakresie historii. W 1995 absolwentka kursu organizacji i zarządzania w oświacie. W 2000 uczestniczyła w warsztatach Centrum Edukacji Nauczycieli ,,Układania zadań z historii do standardów wymagań”. <br/><br/> | ||
W Gdańsku 1 IX 1964 podjęła pracę nauczycielki historii w [[SZKOŁA PODSTAWOWA NR 46 | Szkole Podstawowej nr 46]]. Od styczniu 1972 do sierpnia 1990 pracowała w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V | V Liceum Ogólnokształcącym]]. Od 27 VIII 1990 zatrudniona była w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Gdańsku, początkowo jako wizytatorka Wydziału Kształcenia Ogólnego, następnie do emerytury 3 V 1999 jako dyrektorka tego Wydziału. Będąc na emeryturze, w latach 1999–2002 pracowała jako nauczycielka w [[CONRADINUM | Conradinum]]. <br/><br/> | W Gdańsku 1 IX 1964 podjęła pracę nauczycielki historii w [[SZKOŁA PODSTAWOWA NR 46 | Szkole Podstawowej nr 46]]. Od styczniu 1972 do sierpnia 1990 pracowała w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V | V Liceum Ogólnokształcącym]]. Od 27 VIII 1990 zatrudniona była w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Gdańsku, początkowo jako wizytatorka Wydziału Kształcenia Ogólnego, następnie do emerytury 3 V 1999 jako dyrektorka tego Wydziału. Będąc na emeryturze, w latach 1999–2002 pracowała jako nauczycielka w [[CONRADINUM | Conradinum]]. <br/><br/> | ||
Wersja z 09:55, 27 lip 2024
MAŁGORZATA SZWEYKOWSKA (ur. 20 IV 1942 w Wąbrzeźnie), nauczycielka, dyrektorka Wydziału Kształcenia Ogólnego w Kuratorium Oświaty w Gdańsku. Córka Klemensa Zielińskiego i Marianny z domu Szóstakowskiej, siostra Andrzeja (ur. 22 V 1939), profesora prawa na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W rodzinnym mieście ukończyła szkołę podstawową i w 1959 liceum ogólnokształcące. W latach 1959–1964 studiowała na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, magister historii. W 1969 uczyła się w podyplomowym studium wychowania obywatelskiego, w 1975 szkolenie na Wieczorowym Uniwersytecie Marksizmu i Leninizmu w Gdańsku. W 1985 uzyskała II stopień specjalizacji zawodowej w zakresie historii. W 1995 absolwentka kursu organizacji i zarządzania w oświacie. W 2000 uczestniczyła w warsztatach Centrum Edukacji Nauczycieli ,,Układania zadań z historii do standardów wymagań”.
W Gdańsku 1 IX 1964 podjęła pracę nauczycielki historii w Szkole Podstawowej nr 46. Od styczniu 1972 do sierpnia 1990 pracowała w V Liceum Ogólnokształcącym. Od 27 VIII 1990 zatrudniona była w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Gdańsku, początkowo jako wizytatorka Wydziału Kształcenia Ogólnego, następnie do emerytury 3 V 1999 jako dyrektorka tego Wydziału. Będąc na emeryturze, w latach 1999–2002 pracowała jako nauczycielka w Conradinum.
Od 1980 zaangażowana była w działania NSZZ „Solidarności”, wraz z Danutą Kapustą założyła w V LO koło związku i była jego przewodniczącą, 1 X 1980 dołączyła do Sekcji Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność”. W 1981, pod przewodnictwem Anny Radziwiłł, brała udział w pracach ogólnopolskiego zespołu do zmian programowych z historii. W latach 1981–1990 była liderką Duszpasterstwa Nauczycieli w Gdańsku. Podczas pielgrzymki gdańskich nauczycieli do Rzymu w 1983, wraz z Krystyną Pieńkowską, przekazała papieżowi Janowi Pawłowi II listy od represjonowanej młodzieży, a także korespondencję dla rodzin przebywających za granicą po wprowadzeniu stanu wojennego. W ramach represji do 1988 została pozbawiona paszportu. Udzielała pomocy prześladowanym nauczycielom i uczniom należącym do opozycji. Współtworzyła modlitewnik dla nauczycieli i współpracowała w wydawaniu podziemnego pisma ,,Wiatr od Morza’’. W 1987, podczas pobytu Jana Pawła II w Gdańsku, w trakcie mszy na Zaspie, była w delegacji, która wręczała papieżowi list podpisany przez 1000 nauczycieli z różnych miast Polski i srebrną tarczę z napisem „Wierni Bogu, Ojczyźnie i Prawdzie. Nauczyciele”.
Była współorganizatorką współpracy ze związkami zawodowymi nauczycieli w Norwegii. Organizowała pomoc dla szkół polskich na Litwie oraz wymianę nauczycieli i uczniów z Litwy. Pomysłodawczyni konkursu dla nauczycieli: ,,Kim właściwie jestem jako nauczyciel”. W ramach Komitetu Organizacyjnego Obchodów Tysiąclecia Gdańska koordynowała działania szkół i placówek oświatowych. Opracowała dla Muzeum Emigracji w Gdyni listy nauczyciela emigranta z USA, Mieczysława Rejmana. Była współautorką i redaktorką tomu rodzinnych wspomnień Szóstakowscy z Bukowca i ich potomkowie. Wyróżniona odznaką „Przyjaciel Dziecka” (1991), odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1991) i Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2000).
Od 1967 żona Jana Szweykowskiego, matka Janusza (ur. 2 IV 1968), inżyniera ogrodnictwa i Anny (ur. 11 VIII 1970), lekarki, absolwentki Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, później w USA.
