KRECHOWICZ JERZY, rektor Akademii Sztuk Pięknych

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
 
(Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
[[File:Jerzy_Krechowicz__Ragetime__z_cyklu_Transmutacje__2002.JPG|thumb|Jerzy Krechowicz ''Ragetime'', z cyklu ''Transmutacje'', 2002]]'''JERZY KRECHOWICZ''' (ur. 1937 Toki, Ukraina), malarz, grafik, reżyser scenograf, scenarzysta, pedagog. W 1962 absolwent malarstwa w PWSSP (q ASP), dyplom uzyskał w pracowni Stanisława Borysowskiego; od 1967 w pracowni grafiki użytkowej w Katedrze Grafiki na Wydz. Malarstwa (od 1971 na Wydz. Projektowania Plastycznego), od 1975 prowadził samodzielną pracownię podstaw projektowania graficznego w Katedrze Projektowania Graficznego (Wydz. Projektowania Plastycznego), od 1978 pracownię projektowania graficznego (na Wydz. Malarstwa, Grafiki i Rzeźby, od 1981 Wydz. Malarstwa i Grafiki). W 1987–94 i 2002–06 kierował równocześnie Katedrą Projektowania Graficznego; 1996–2002 rektor PWSSP, od 1997 ASP. W l961 zainicjował działalność awangardowego q teatru Galeria. W latach 60. i 70. XX w. tworzył obrazy sztalugowe, polemicznie lub ironicznie nawiązujące do modnych tendencji, np. do malarstwa materii: ciemne, monochromatyczne prace o gęstej, drapieżnej powierzchni, sugerujące dosłowną tkaninę lub ekspresyjne, „organiczne” rysunki farbą drukarską. Ich swoistą kontynuacją były półabstrakcyjne obrazy z użyciem skóry oraz  skano-collages, reliefowe quasi-organiczne formy jakby ze zdegradowanych mechanizmów. Do pop-artu nawiązywały kompozycje w rodzaju collages, profuzyjne nagromadzenie szczegółów, cytatów masowej i artyst. ikonosfery. Ta technika charakterystyczna jest dla licznych prac z zakresu grafiki użytkowej, zwł. plakatów, w których obfitość szczegółów podporządkowuje plastyczna i zarazem semantyczna dominanta. Jako scenograf współpracował m.in. z: gd. Teatrem Rozmów (1962–64), q Państwową Operą Bałtycką (1972–75), q Teatrem Wybrzeże (1971), Teatrem Muzycznym w Gdyni (1979), Dramatycznym w Elblągu, q Teatrem Miniatura; współpracował (scenografia, konsultacja plast.) w spektaklach TV (1972, 1978). {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]]
+
[[File:Jerzy_Krechowicz.jpg|thumb|Jerzy Krechowicz]]
 +
[[File:Jerzy Krechowicz, Ragetime z cyklu Transmutacje, 2002.JPG|thumb|Jerzy Krechowicz ''Ragetime'', z cyklu ''Transmutacje'', 2002]]
 +
[[File:Spektakl_Jerzego_Krechowicza_"Pies__czyli_brak_psa"_w_Teatrze_Galeria, 1963.JPG|thumb|Spektakl Jerzego Krechowicza ''Pies, czyli brak psa'' w Teatrze Galeria, 1963]]
 +
 
 +
'''JERZY KRECHOWICZ''' (1937 Toki, Ukraina – 20 II 2023 Gdańsk), malarz, grafik, reżyser scenograf, scenarzysta, rektor [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademii Sztuk Pięknych]] (ASP) w Gdańsku. W 1962 absolwent malarstwa w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (PWSSP, następnie ASP), dyplom uzyskał w pracowni Stanisława Borysowskiego; od 1967 w pracowni grafiki użytkowej w Katedrze Grafiki na Wydziale Malarstwa (od 1971 na Wydziale Projektowania Plastycznego), od 1975 prowadził samodzielną pracownię podstaw projektowania graficznego w Katedrze Projektowania Graficznego (Wydział Projektowania Plastycznego), od 1978 pracownię projektowania graficznego (na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby, od 1981 Wydział Malarstwa i Grafiki). W latach 1987–1994 i 2002–2006 kierował równocześnie Katedrą Projektowania Graficznego. W 1992 otrzymał tytuł profesora w dziedzinie sztuk plastycznych. W latach 1996–2002 rektor PWSSP, od 1997 ASP.<br/><br/>
 +
W 1961 zainicjował działalność awangardowego [[TEATR GALERIA | Teatru Galeria]]. W latach 60. i 70. XX wieku tworzył obrazy sztalugowe, polemicznie lub ironicznie nawiązujące do modnych tendencji, np. do malarstwa materii: ciemne, monochromatyczne prace o gęstej, drapieżnej powierzchni, sugerujące dosłowną tkaninę lub ekspresyjne, „organiczne” rysunki farbą drukarską. Ich swoistą kontynuacją były półabstrakcyjne obrazy z użyciem skóry oraz  skano-collages, reliefowe quasi-organiczne formy jakby ze zdegradowanych mechanizmów. Do pop-artu nawiązywały kompozycje w rodzaju collages, profuzyjne nagromadzenie szczegółów, cytatów masowej i artystycznej ikonosfery. Ta technika charakterystyczna jest dla licznych prac z zakresu grafiki użytkowej, zwłaszcza plakatów, w których obfitość szczegółów podporządkowuje plastyczna i zarazem semantyczna dominanta.<br/><br/>
 +
Jako scenograf współpracował m.in. z: gdańskim Teatrem Rozmów (1962–1964), [[OPERA BAŁTYCKA | Państwową Operą Bałtycką]] (1972–1975), [[TEATR WYBRZEŻE | Teatrem Wybrzeże]] (1971), Teatrem Muzycznym w Gdyni (1979), Dramatycznym w Elblągu, [[MIEJSKI TEATR „MINIATURA” | Teatrem Miniatura]]; współpracował (scenografia, konsultacja plastyczna) w spektaklach telewizyjnych (1972, 1978).<br/><br/>
 +
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1978) i złotym medalem „Zasłużony Kulturze - Gloria Artis” (2018), [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalem księcia Mściwoja II]] (2002). Otrzymał [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] w 2002 za osiągnięcia artystyczne w dziedzinie grafiki, w 2007 z okazji jubileuszu 45-lecia pracy artystycznej, w 2011 za całokształt pracy artystycznej oraz z okazji jubileuszu 75. urodzin, w 2017 z okazji jubileuszu 40-lecia pracy artystycznej. Pochowany na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]

Aktualna wersja na dzień 10:36, 23 mar 2024

Jerzy Krechowicz
Jerzy Krechowicz Ragetime, z cyklu Transmutacje, 2002
Spektakl Jerzego Krechowicza Pies, czyli brak psa w Teatrze Galeria, 1963

JERZY KRECHOWICZ (1937 Toki, Ukraina – 20 II 2023 Gdańsk), malarz, grafik, reżyser scenograf, scenarzysta, rektor Akademii Sztuk Pięknych (ASP) w Gdańsku. W 1962 absolwent malarstwa w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (PWSSP, następnie ASP), dyplom uzyskał w pracowni Stanisława Borysowskiego; od 1967 w pracowni grafiki użytkowej w Katedrze Grafiki na Wydziale Malarstwa (od 1971 na Wydziale Projektowania Plastycznego), od 1975 prowadził samodzielną pracownię podstaw projektowania graficznego w Katedrze Projektowania Graficznego (Wydział Projektowania Plastycznego), od 1978 pracownię projektowania graficznego (na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby, od 1981 Wydział Malarstwa i Grafiki). W latach 1987–1994 i 2002–2006 kierował równocześnie Katedrą Projektowania Graficznego. W 1992 otrzymał tytuł profesora w dziedzinie sztuk plastycznych. W latach 1996–2002 rektor PWSSP, od 1997 ASP.

W 1961 zainicjował działalność awangardowego Teatru Galeria. W latach 60. i 70. XX wieku tworzył obrazy sztalugowe, polemicznie lub ironicznie nawiązujące do modnych tendencji, np. do malarstwa materii: ciemne, monochromatyczne prace o gęstej, drapieżnej powierzchni, sugerujące dosłowną tkaninę lub ekspresyjne, „organiczne” rysunki farbą drukarską. Ich swoistą kontynuacją były półabstrakcyjne obrazy z użyciem skóry oraz skano-collages, reliefowe quasi-organiczne formy jakby ze zdegradowanych mechanizmów. Do pop-artu nawiązywały kompozycje w rodzaju collages, profuzyjne nagromadzenie szczegółów, cytatów masowej i artystycznej ikonosfery. Ta technika charakterystyczna jest dla licznych prac z zakresu grafiki użytkowej, zwłaszcza plakatów, w których obfitość szczegółów podporządkowuje plastyczna i zarazem semantyczna dominanta.

Jako scenograf współpracował m.in. z: gdańskim Teatrem Rozmów (1962–1964), Państwową Operą Bałtycką (1972–1975), Teatrem Wybrzeże (1971), Teatrem Muzycznym w Gdyni (1979), Dramatycznym w Elblągu, Teatrem Miniatura; współpracował (scenografia, konsultacja plastyczna) w spektaklach telewizyjnych (1972, 1978).

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1978) i złotym medalem „Zasłużony Kulturze - Gloria Artis” (2018), Medalem księcia Mściwoja II (2002). Otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury w 2002 za osiągnięcia artystyczne w dziedzinie grafiki, w 2007 z okazji jubileuszu 45-lecia pracy artystycznej, w 2011 za całokształt pracy artystycznej oraz z okazji jubileuszu 75. urodzin, w 2017 z okazji jubileuszu 40-lecia pracy artystycznej. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko. EKA

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania