KLAMAN GRZEGORZ, profesor Akademii Sztuk Pięknych
| (Nie pokazano 21 wersji utworzonych przez 6 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File:Grzegorz_Klaman.jpg|thumb|Grzegorz Klaman]] |
| + | [[File:Grzegorz Klaman, Emblematy, detal, 1993.JPG|thumb|Grzegorz Klaman ''Emblematy'', detal, 1993]] | ||
| + | [[File:Grzegorz Klaman, instalacja Bojaźń i drżenie, 2010.JPG|thumb|Grzegorz Klaman, instalacja ''Bojaźń i drżenie'', 2010]] | ||
| + | |||
| + | |||
| + | '''GRZEGORZ KLAMAN''' (ur. 7 I 1959 Nowy Targ), rzeźbiarz, pedagog. W 1980 ukończył Liceum Plastyczne im. A. Kenara w Zakopanem i studiował rzeźbę w [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych]] w Gdańsku, dyplom uzyskał w 1985 w pracowni [[DUSZEŃKO FRANCISZEK, rektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Franciszka Duszeńki]]. Podjął pracę w tej uczelni, kolejno: asystent, adiunkt, profesor.<br/><br/> | ||
| + | Prowadzi pracownię intermedialną. W 1984 stworzył tzw. galerię rotacyjną, niezinstytucjonalizowaną i niezwiązaną ze stałym lokum, pojawiającą się wraz z artystą w różnych miejscach Gdańska, alternatywną wobec tradycji wystawienniczej; w 1985 przekształcił ją w galerię Wyspa (na [[SPICHLERZE | Spichlerzach]]). W 1994 założył Fundację Wyspa Progress, której staraniem powstało w 1998 [[CENTRUM SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ ŁAŹNIA | Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia]].<br/><br/> | ||
| + | W 2002 z inicjatywy fundacji Wyspa powstała Modelarnia na terenach dawnej stoczni gdańskiej, kolejnego miejsca „porzuconego”, oddanego do dyspozycji artystów w celu reanimacji i redefinicji. Debiut artystyczny związany był z ruchem młodej sztuki, tzw. ekspresji lat 80. XX wieku. Tworzył wówczas ekspresywne rzeźby figuralne, pozornie niedbale opracowane, łączące różne tworzywa i zdegradowane materie.<br/><br/> | ||
| + | Po działaniach w przestrzeni miasta, zaliczanych do landartu (sztuki ziemi), kolejny głos w kwestiach władzy, pamięci, manipulacji itp. stanowiły monumentalne instalacje quasi-architektoniczne z drewna i blachy, często połączone z symbolicznymi elementami, takimi jak książki, mięso, włosy, dźwięk. Problemy ciała i cielesności, interwencji w naturę i prywatność (ze strony władzy, religii, techniki itp.) poruszają prace z użyciem preparatów i fotografii ludzkich organów. Zbiorowa i indywidualna pamięć, komplikacje polityczne, kulturalne, społeczne, religijne są przedmiotem między innymi takich obiektów i działań, jak instalacja na wystawie [[DROGI DO WOLNOŚCI, wystawa | „Drogi do Wolności”]] (2000); „Flaga dla III RP” i „Pol-end” (2001), „Subiektywna Linia Autobusowa” po terenie Stoczni (w ramach projektu City Transformers 2002, kolejne edycje 2009, 2010); „Bojaźń i drżenie” (Florida Atlantic University 2007), „Warsztat Lecha Wałęsy” (2010).<br/><br/> | ||
| + | Od 2009 członek [[RADA KULTURY GDAŃSKIEJ | Rady Kultury Gdańskiej]]. W 1996 laureat Nagrody Artystycznej [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] w dziedzinie plastyki, głównie za instalację „Pneuma”. W 2008 otrzymał [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] z okazji jubileuszu 10-lecia miejskiej instytucji kultury Centrum Sztuki Współczesnej "Łaźnia", a w 2015 z okazji jubileuszu 30-lecia pracy twórczej oraz działalności w ramach kolektywu artystycznego "Wyspa". {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:47, 8 paź 2023
GRZEGORZ KLAMAN (ur. 7 I 1959 Nowy Targ), rzeźbiarz, pedagog. W 1980 ukończył Liceum Plastyczne im. A. Kenara w Zakopanem i studiował rzeźbę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, dyplom uzyskał w 1985 w pracowni Franciszka Duszeńki. Podjął pracę w tej uczelni, kolejno: asystent, adiunkt, profesor.
Prowadzi pracownię intermedialną. W 1984 stworzył tzw. galerię rotacyjną, niezinstytucjonalizowaną i niezwiązaną ze stałym lokum, pojawiającą się wraz z artystą w różnych miejscach Gdańska, alternatywną wobec tradycji wystawienniczej; w 1985 przekształcił ją w galerię Wyspa (na Spichlerzach). W 1994 założył Fundację Wyspa Progress, której staraniem powstało w 1998 Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia.
W 2002 z inicjatywy fundacji Wyspa powstała Modelarnia na terenach dawnej stoczni gdańskiej, kolejnego miejsca „porzuconego”, oddanego do dyspozycji artystów w celu reanimacji i redefinicji. Debiut artystyczny związany był z ruchem młodej sztuki, tzw. ekspresji lat 80. XX wieku. Tworzył wówczas ekspresywne rzeźby figuralne, pozornie niedbale opracowane, łączące różne tworzywa i zdegradowane materie.
Po działaniach w przestrzeni miasta, zaliczanych do landartu (sztuki ziemi), kolejny głos w kwestiach władzy, pamięci, manipulacji itp. stanowiły monumentalne instalacje quasi-architektoniczne z drewna i blachy, często połączone z symbolicznymi elementami, takimi jak książki, mięso, włosy, dźwięk. Problemy ciała i cielesności, interwencji w naturę i prywatność (ze strony władzy, religii, techniki itp.) poruszają prace z użyciem preparatów i fotografii ludzkich organów. Zbiorowa i indywidualna pamięć, komplikacje polityczne, kulturalne, społeczne, religijne są przedmiotem między innymi takich obiektów i działań, jak instalacja na wystawie „Drogi do Wolności” (2000); „Flaga dla III RP” i „Pol-end” (2001), „Subiektywna Linia Autobusowa” po terenie Stoczni (w ramach projektu City Transformers 2002, kolejne edycje 2009, 2010); „Bojaźń i drżenie” (Florida Atlantic University 2007), „Warsztat Lecha Wałęsy” (2010).
Od 2009 członek Rady Kultury Gdańskiej. W 1996 laureat Nagrody Artystycznej Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w dziedzinie plastyki, głównie za instalację „Pneuma”. W 2008 otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury z okazji jubileuszu 10-lecia miejskiej instytucji kultury Centrum Sztuki Współczesnej "Łaźnia", a w 2015 z okazji jubileuszu 30-lecia pracy twórczej oraz działalności w ramach kolektywu artystycznego "Wyspa".
