HALCEWICZ-PLESKACZEWSKI ZDZISŁAW, radny
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''ZDZISŁAW HALCEWICZ-PLESKACZEWSKI''' (30 IX 1922 Wilno – 3 IX 1993 Gdańsk), żołnierz Armii Krajowej (AK), zesłaniec, działacz [[NIEZALEŻNY SAMORZĄDNY ZWIĄZEK ZAWODOWY „SOLIDARNOŚĆ” REGION GDAŃSKI | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]], [[RADA MIEJSKA | radny]] Gdańska. Syn Leona (7 IV 1891 Rzeczyca – po 1950) i Jadwigi (15 VIII 1893 Homel – 19 XII 1968 Gdańsk) z domu Krzyżanowskiej, siostry Aleksandra Krzyżanowskiego „Wilka”, komendanta Okręgu Wileńsko-Nowogrodzkiego AK. Brat Henryka (20 X 1921 Wilno – 9 IV 2018), w czasie II wojny światowej adiutanta Wilka, brat bliźniak Juliana (zm. 25 X 2007 Warszawa), brat cioteczny [[KRZYŻANOWSKA OLGA TERESA | Olgi Krzyżanowskiej]]. <br/><br/> | + | '''ZDZISŁAW HALCEWICZ-PLESKACZEWSKI''' (30 IX 1922 Wilno – 3 IX 1993 Gdańsk), żołnierz Armii Krajowej (AK), zesłaniec, działacz [[NIEZALEŻNY SAMORZĄDNY ZWIĄZEK ZAWODOWY „SOLIDARNOŚĆ” REGION GDAŃSKI | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]], [[RADA MIEJSKA, po 1945 | radny]] Gdańska. Syn Leona (7 IV 1891 Rzeczyca – po 1950) i Jadwigi (15 VIII 1893 Homel – 19 XII 1968 Gdańsk) z domu Krzyżanowskiej, siostry Aleksandra Krzyżanowskiego „Wilka”, komendanta Okręgu Wileńsko-Nowogrodzkiego AK. Brat Henryka (20 X 1921 Wilno – 9 IV 2018), w czasie II wojny światowej adiutanta Wilka, brat bliźniak Juliana (zm. 25 X 2007 Warszawa), brat cioteczny [[KRZYŻANOWSKA OLGA TERESA, lekarz, poseł | Olgi Krzyżanowskiej]]. <br/><br/> |
| − | Po ukończeniu Liceum Matematyczno-Fizycznego od 1941 do 1944 | + | Po ukończeniu Liceum Matematyczno-Fizycznego od 1941 do 1944 pełnił funkcję kierownika komórki legalizacyjnej AK w Wilnie. We wrześniu 1945 został zatrzymany przez NKWD i wywieziony; do 1950 pracował jako elektromonter w samochodowym zakładzie remontowym w Republice Komi. Od 1951 do 1956 był elektrykiem, brygadzistą w kopalni złota w Magadanie na Kołymie. W kwietniu 1956 powrócił do Polski i podjął pracę w Płockim Przedsiębiorstwie Robót Mostowych w Gdańsku. Od 1956 do 1962 był asystentem technicznym w Zakładzie Fizyki [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]]. <br/><br/> |
| − | W 1962 | + | W 1962 ukończył studia na Wydziale Elektrycznym [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]]. Od 1962 do 1981 pracował jako starszy projektant w Centralnym Biurze Konstrukcji Okrętowych nr 1 w Gdańsku (w 1971 przekształconym w Centrum Techniki Okrętowej (CTO)). Od sierpnia 1978 do lipca 1980 przebywał na kontrakcie w Algierii. W sierpniu 1980 współorganizował strajk w CTO, był członkiem Komitetu Strajkowego, delegatem do Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]], a następnie członkiem Komisji Zakładowej oraz przewodniczącym Komisji Socjalno-Bytowej i Płac przy Komitecie Zakładowym. <br/><br/> |
| − | Od 14 do 19 XII 1981 | + | Od 14 do 19 XII 1981 był (m.in. z Andrzejem Ostrowskim i Leszkiem Koniecznym) współorganizatorem strajku w CTO, podczas którego pełnił funkcję członka Komitetu Strajkowego odpowiedzialnego za zapewnienie wyżywienia. Od 31 XII 1981 na emeryturze. 11 II 1982 w związku z organizowaniem strajku w CTO został aresztowany i osadzony w gdańskim [[ARESZT ŚLEDCZY W GDAŃSKU| Areszcie Śledczym w Gdańsku]]. Po umorzeniu śledztwa zwolniony 16 III 1982. W latach 1982–1988 był współorganizatorem, wraz z innymi członkami Komitetu Zakładowego CTO, druku i kolportażu podziemnego pisma „Nasz Czas”. Należał do grupy współpracującej z Regionalną Komisją Koordynacyjną „Solidarność” w Gdańsku. Utrzymywał kontakt z [[BORUSEWICZ BOGDAN, polityk, honorowy obywatel Gdańska | Bogdanem Borusewiczem]], m.in. przy druku regionalnego pisma „Solidarność”, konstruowaniu sprzętu niezbędnego do sitodruku oraz kolców służących do przebijania opon pojazdów milicyjnych podczas planowanych manifestacji. Z Borusewiczem współpracował także przy emisji audycji Radia „Solidarność” Gdańsk. Od 1989 prowadził biuro poselskie Olgi Krzyżanowskiej. <br/><br/> |
| − | Od 1990 do 1993 | + | Od 1990 do 1993 był radnym Gdańska z listy Osiedlowego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w [[NOWY PORT | Nowym Porcie]] (w wyborach otrzymał 1200 głosów). Pracował w Komisji Dyscyplinarnej II instancji, należał do komisji stałej Rady Miasta Gdańska. Po jego śmierci, z uwagi na fakt, że osoby z nim kandydujące w wyborach z tego samego okręgu nr 1 także uzyskały mandaty radnych, jego mandat wygasł. <br/><br/> |
| − | Jego pierwszą żoną była Krystyna Stefanowska, stryjeczna siostra Adama Michnika, drugą Irena. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Jego pierwszą żoną była Krystyna z domu Stefanowska (4 II 1928 – 7 I 1969 Gdańsk), stryjeczna siostra Adama Michnika, drugą Irena. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 12:13, 28 paź 2024
ZDZISŁAW HALCEWICZ-PLESKACZEWSKI (30 IX 1922 Wilno – 3 IX 1993 Gdańsk), żołnierz Armii Krajowej (AK), zesłaniec, działacz Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, radny Gdańska. Syn Leona (7 IV 1891 Rzeczyca – po 1950) i Jadwigi (15 VIII 1893 Homel – 19 XII 1968 Gdańsk) z domu Krzyżanowskiej, siostry Aleksandra Krzyżanowskiego „Wilka”, komendanta Okręgu Wileńsko-Nowogrodzkiego AK. Brat Henryka (20 X 1921 Wilno – 9 IV 2018), w czasie II wojny światowej adiutanta Wilka, brat bliźniak Juliana (zm. 25 X 2007 Warszawa), brat cioteczny Olgi Krzyżanowskiej.
Po ukończeniu Liceum Matematyczno-Fizycznego od 1941 do 1944 pełnił funkcję kierownika komórki legalizacyjnej AK w Wilnie. We wrześniu 1945 został zatrzymany przez NKWD i wywieziony; do 1950 pracował jako elektromonter w samochodowym zakładzie remontowym w Republice Komi. Od 1951 do 1956 był elektrykiem, brygadzistą w kopalni złota w Magadanie na Kołymie. W kwietniu 1956 powrócił do Polski i podjął pracę w Płockim Przedsiębiorstwie Robót Mostowych w Gdańsku. Od 1956 do 1962 był asystentem technicznym w Zakładzie Fizyki Akademii Medycznej w Gdańsku.
W 1962 ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Gdańskiej. Od 1962 do 1981 pracował jako starszy projektant w Centralnym Biurze Konstrukcji Okrętowych nr 1 w Gdańsku (w 1971 przekształconym w Centrum Techniki Okrętowej (CTO)). Od sierpnia 1978 do lipca 1980 przebywał na kontrakcie w Algierii. W sierpniu 1980 współorganizował strajk w CTO, był członkiem Komitetu Strajkowego, delegatem do Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej, a następnie członkiem Komisji Zakładowej oraz przewodniczącym Komisji Socjalno-Bytowej i Płac przy Komitecie Zakładowym.
Od 14 do 19 XII 1981 był (m.in. z Andrzejem Ostrowskim i Leszkiem Koniecznym) współorganizatorem strajku w CTO, podczas którego pełnił funkcję członka Komitetu Strajkowego odpowiedzialnego za zapewnienie wyżywienia. Od 31 XII 1981 na emeryturze. 11 II 1982 w związku z organizowaniem strajku w CTO został aresztowany i osadzony w gdańskim Areszcie Śledczym w Gdańsku. Po umorzeniu śledztwa zwolniony 16 III 1982. W latach 1982–1988 był współorganizatorem, wraz z innymi członkami Komitetu Zakładowego CTO, druku i kolportażu podziemnego pisma „Nasz Czas”. Należał do grupy współpracującej z Regionalną Komisją Koordynacyjną „Solidarność” w Gdańsku. Utrzymywał kontakt z Bogdanem Borusewiczem, m.in. przy druku regionalnego pisma „Solidarność”, konstruowaniu sprzętu niezbędnego do sitodruku oraz kolców służących do przebijania opon pojazdów milicyjnych podczas planowanych manifestacji. Z Borusewiczem współpracował także przy emisji audycji Radia „Solidarność” Gdańsk. Od 1989 prowadził biuro poselskie Olgi Krzyżanowskiej.
Od 1990 do 1993 był radnym Gdańska z listy Osiedlowego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Nowym Porcie (w wyborach otrzymał 1200 głosów). Pracował w Komisji Dyscyplinarnej II instancji, należał do komisji stałej Rady Miasta Gdańska. Po jego śmierci, z uwagi na fakt, że osoby z nim kandydujące w wyborach z tego samego okręgu nr 1 także uzyskały mandaty radnych, jego mandat wygasł.
Jego pierwszą żoną była Krystyna z domu Stefanowska (4 II 1928 – 7 I 1969 Gdańsk), stryjeczna siostra Adama Michnika, drugą Irena.
