OGÓRKOWSKI JULIUSZ ROMAN, pedagog, radny
(Utworzył nową stronę „{{web}} {{author: PP}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | {{author: PP}} [[Category: | + | [[File:Juliusz_Ogórkowski.jpg|thumb|Juliusz Ogórkowski]] |
| + | '''JULIUSZ ROMAN OGÓRKOWSKI''' (ur. 26 III 1948 Inowrocław), [[RADA MIEJSKA, po 1945 | radny]] Gdańska. Syn Romana Augustyna, nauczyciela matematyki i fizyki, w czasie II wojny światowej więźnia obozów koncentracyjnych w Gusen, Mauthausen i Dachau, oraz Benigny Marii z domu Domerackiej, ekonomistki, księgowej. Brat Jacka, inżyniera i prywatnego przedsiębiorcy, oraz Agnieszki, artystki, nauczycielki. W 1966 ukończył I Liceum Ogólnokształcące w Inowrocławiu, w 1972 studia matematyczne na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (UAM) w Poznaniu. W okresie studiów był współzałożycielem Studenckiego Klubu Żeglarskiego. Na [[UNIWERSYTET GDAŃSKI| Uniwersytecie Gdańskim]] (UG) odbył podyplomowe studia informatyczne. <br/><br/> | ||
| + | W Gdańsku od 1972. Pracował m.in. jako programista w Zakładach Informatyki Przemysłu Okrętowego i analityk w Gdańskich Zakładach Nawozów Fosforowych „Fosfory”, a także w Ośrodku Informatyki Wojewódzkiej Spółdzielni Mieszkaniowej na stanowisku projektanta IT oraz w Urzędzie Miejskim w Gdańsku, gdzie pełnił funkcję pełnomocnika [[PREZYDENT GDAŃSKA | prezydenta]] do spraw informatyzacji/komputeryzacji Urzędu Miejskiego. <br/><br/> | ||
| + | W latach 1972–1974 był członkiem Branżowego Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Okrętowego, od 1980 należał do [[NIEZALEŻNY SAMORZĄDNY ZWIĄZEK ZAWODOWY „SOLIDARNOŚĆ” REGION GDAŃSKI | Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”]]. Był współzałożycielem i wiceprzewodniczącym Komisji Zakładowej „Solidarność” w Ośrodku Informatyki Wojewódzkiej Spółdzielni Mieszkaniowej w Gdańsku, a także przedstawicielem Komisji Zakładowej w gdańskiej Międzyzakładowej Komisji Związkowej „Solidarność”. Uczestnik strajków w [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980]]. Należał też do Solidarności w Gdańskich Zakładach Nawozów Fosforowych „Fosfory” i w Gdańskich Zakładach Elektronicznych [[UNIMOR | „Unimor”]], w których do 1991 był członkiem Zakładowej Komisji Rewizyjnej związku. <br/><br/> | ||
| + | W 1989 pełnił funkcję przewodniczącego dzielnicowego oddziału Komitetu Obywatelskiego Solidarność, z którego ramienia został radnym Gdańska w kadencji 1990–1994 (w wyborach otrzymał 1097 głosów). Pracował w zespole do spraw demonopolizacji działalności gospodarczej, był członkiem powołanej 7 VI 1990 doraźnej komisji do spraw opracowania statutu Gdańska, Komisji Rozwoju, Komisji Gospodarczej, Komisji Kultury oraz Komisji Samorządowej. W ramach tej ostatniej zajmował się m.in. stworzeniem nowej organizacji dzielnic Gdańska (zob. [[ADMINISTRACYJNY PODZIAŁ I TERYTORIALNY ROZWÓJ GDAŃSKA | administracyjny podział I terytorialny rozwój Gdańska]]) oraz przygotowaniem wyborów do ich rad. <br/><br/> | ||
| + | Po 1995 pracował jako nauczyciel matematyki i informatyki w szkołach średnich oraz w gimnazjach na terenie Gdańska, a jako kapitan jachtowy prowadził działalnością w dziedzinie żeglarstwa morskiego. W latach 1998–2009, będąc nauczycielem, współtworzył i realizował Gdański Program Morskiej Edukacji Młodzieży oraz był członkiem założycielem Fundacji „Szkwał – Morze dla Młodzieży” i Polskiego Związku Katolicko-Społecznego, których celami są między innymi krzewienie pasji żeglarskiej i postaw obywatelskich wśród młodych ludzi zagrożonych uzależnieniami, ubóstwem i wykluczeniem społecznym. Był też instruktorem żeglarstwa i sportu motorowodnego w [[JACHTKLUB STOCZNI GDAŃSKIEJ | Jachtklubie Stoczni Gdańskiej]] i Polskim Klubie Morskim. W 2012 dowodził jachtem „Joseph Conrad” w rejsach do Petersburga, organizowanych w okresie tak zwanych białych nocy. Od 2009 na emeryturze. <br/><br/> | ||
| + | 2 IX 1972 ożenił się z Barbarą z domu Nawrot (ur. 1947 Krzyż Wielkopolski), matematykiem i informatykiem po studiach na UAM w Poznaniu; ojciec Małgorzaty Agnieszki (ur. 1974 Gdańsk), absolwentki prawa na UG. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:36, 19 maj 2024
JULIUSZ ROMAN OGÓRKOWSKI (ur. 26 III 1948 Inowrocław), radny Gdańska. Syn Romana Augustyna, nauczyciela matematyki i fizyki, w czasie II wojny światowej więźnia obozów koncentracyjnych w Gusen, Mauthausen i Dachau, oraz Benigny Marii z domu Domerackiej, ekonomistki, księgowej. Brat Jacka, inżyniera i prywatnego przedsiębiorcy, oraz Agnieszki, artystki, nauczycielki. W 1966 ukończył I Liceum Ogólnokształcące w Inowrocławiu, w 1972 studia matematyczne na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (UAM) w Poznaniu. W okresie studiów był współzałożycielem Studenckiego Klubu Żeglarskiego. Na Uniwersytecie Gdańskim (UG) odbył podyplomowe studia informatyczne.
W Gdańsku od 1972. Pracował m.in. jako programista w Zakładach Informatyki Przemysłu Okrętowego i analityk w Gdańskich Zakładach Nawozów Fosforowych „Fosfory”, a także w Ośrodku Informatyki Wojewódzkiej Spółdzielni Mieszkaniowej na stanowisku projektanta IT oraz w Urzędzie Miejskim w Gdańsku, gdzie pełnił funkcję pełnomocnika prezydenta do spraw informatyzacji/komputeryzacji Urzędu Miejskiego.
W latach 1972–1974 był członkiem Branżowego Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Okrętowego, od 1980 należał do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Był współzałożycielem i wiceprzewodniczącym Komisji Zakładowej „Solidarność” w Ośrodku Informatyki Wojewódzkiej Spółdzielni Mieszkaniowej w Gdańsku, a także przedstawicielem Komisji Zakładowej w gdańskiej Międzyzakładowej Komisji Związkowej „Solidarność”. Uczestnik strajków w sierpniu 1980. Należał też do Solidarności w Gdańskich Zakładach Nawozów Fosforowych „Fosfory” i w Gdańskich Zakładach Elektronicznych „Unimor”, w których do 1991 był członkiem Zakładowej Komisji Rewizyjnej związku.
W 1989 pełnił funkcję przewodniczącego dzielnicowego oddziału Komitetu Obywatelskiego Solidarność, z którego ramienia został radnym Gdańska w kadencji 1990–1994 (w wyborach otrzymał 1097 głosów). Pracował w zespole do spraw demonopolizacji działalności gospodarczej, był członkiem powołanej 7 VI 1990 doraźnej komisji do spraw opracowania statutu Gdańska, Komisji Rozwoju, Komisji Gospodarczej, Komisji Kultury oraz Komisji Samorządowej. W ramach tej ostatniej zajmował się m.in. stworzeniem nowej organizacji dzielnic Gdańska (zob. administracyjny podział I terytorialny rozwój Gdańska) oraz przygotowaniem wyborów do ich rad.
Po 1995 pracował jako nauczyciel matematyki i informatyki w szkołach średnich oraz w gimnazjach na terenie Gdańska, a jako kapitan jachtowy prowadził działalnością w dziedzinie żeglarstwa morskiego. W latach 1998–2009, będąc nauczycielem, współtworzył i realizował Gdański Program Morskiej Edukacji Młodzieży oraz był członkiem założycielem Fundacji „Szkwał – Morze dla Młodzieży” i Polskiego Związku Katolicko-Społecznego, których celami są między innymi krzewienie pasji żeglarskiej i postaw obywatelskich wśród młodych ludzi zagrożonych uzależnieniami, ubóstwem i wykluczeniem społecznym. Był też instruktorem żeglarstwa i sportu motorowodnego w Jachtklubie Stoczni Gdańskiej i Polskim Klubie Morskim. W 2012 dowodził jachtem „Joseph Conrad” w rejsach do Petersburga, organizowanych w okresie tak zwanych białych nocy. Od 2009 na emeryturze.
2 IX 1972 ożenił się z Barbarą z domu Nawrot (ur. 1947 Krzyż Wielkopolski), matematykiem i informatykiem po studiach na UAM w Poznaniu; ojciec Małgorzaty Agnieszki (ur. 1974 Gdańsk), absolwentki prawa na UG.
