ROMANOW ANDRZEJ, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
(nowe_hasło_08.2017) |
|||
| (Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''ANDRZEJ ROMANOW''' ( | + | [[File: Andrzej_Romanow.jpg |thumb| Andrzej Romanow]] |
| − | + | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] <br/> | |
| − | Badacz dziejów prasy pomorskiej oraz problemów społeczno-demograficznych i socjalno-zawodowych Pomorza | + | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] |
| − | + | '''ANDRZEJ ROMANOW''' (12 VII 1943 Gdynia – 31 III 2023 Gdańsk), historyk, znawca historii mediów (prasy), profesor [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG). Syn Piotra (23 X 1908 – 19 IX 1986 Gdańsk), ekonomisty, i Stefanii (16 XII 1910 – 17 VI 1993 Gdańsk), referenta finansowego, księgowej. W 1957 ukończył Państwową Szkołę Ogólnokształcącą nr 5 w Gdańsku-Oliwie. W 1961 absolwent [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V | V Liceum Ogólnokształcącego]] w Gdańsku-Oliwie; w latach 1963–1968 studiował w [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]]. Od 1968 do 2000 zatrudniony w Pracowni Historii Gdańska Zakładu Historii Pomorza Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk (PAN) w Gdańsku, od 2000 do 2008 w Instytucie Historii i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Szczecińskiego, od 2008 do 2013 w Instytucie Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa UG. Od 21 X 1976 doktor, od 1 XII 1995 doktor habilitowany, od 1 VI 1996 docent doktor habilitowany, od 2 X 2000 profesor uczelniany, od 7 X 2010 profesor nadzwyczajny (tytularny); od 1 IV 2011 profesor zwyczajny. Od 1 IX 2008 do 31 VIII 2013 był kierownikiem Zakładu Historii Prasy w Instytucie Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa UG. <br/><br/> | |
| − | Członek [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE| Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]] (od 1972), Instytutu Kaszubskiego (od 1999), Rady Naukowej „Rocznika Historii Prasy Polskiej” (od 27 X 2011), Komisji Prasoznawczej Oddziału PAN w Krakowie (od 27 X 2011), Rady Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie (od 17 VI 2016). <br/><br/> | + | Badacz dziejów prasy pomorskiej oraz problemów społeczno-demograficznych i socjalno-zawodowych Pomorza Gdańskiego w XIX i XX wieku. Autor między innymi monografii: ''Prasa polska w Wolnym Mieście Gdańsku 1920–1939'' (1979), ''Gdańska prasa polska 1881–1920'' (1993; w 1997 książka zdobyła I nagrodę w konkursie rozpisanym przez Komitet Organizacyjny 1000-lecia Miasta Gdańska na najlepsze prace naukowe tematycznie związane z Gdańskiem), ''Gdańsk zapomniany… Szkice z dziejów miasta 1914–1939'' (2000), ''„Pielgrzym” pelpliński w latach 1869–1920'' (2007; w 2008 nagrodzona jako najlepsza książka pomorska w kategorii opracowań naukowych na IX Kościerskich Targach Książki Kaszubskiej i Pomorskiej), ''Gazeta Gdańska w latach 1891–1939'' (2017), rozdziałów w V tomie ''Historii Pomorza 1918–1939'' (2015) oraz w VI tomie ''Historii Gdańska'' (pod redakcją [[CIEŚLAK EDMUND, historyk, profesor | Edmunda Cieślaka]], 1998), a także wielu artykułów, między innymi ''Prasa pomorska w latach 1848–1939. Stan badań i perspektywy badawcze'' („Rocznik Historii Prasy Polskiej” 2010), ''Założenie i wydawcy „Gazety Gdańskiej” 1891–1939'' („Rocznik Historii Prasy Polskiej” 2016). <br/><br/> |
| − | + | Członek [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]] (od 1972, w latach 1998–2000 przewodniczący Wydziału I, Nauk Społecznych i Humanistycznych), Instytutu Kaszubskiego (od 1999), Rady Naukowej „Rocznika Historii Prasy Polskiej” (od 27 X 2011), Komisji Prasoznawczej Oddziału PAN w Krakowie (od 27 X 2011), Rady Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie (od 17 VI 2016). <br/><br/> | |
| − | Odznaczony między innymi odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA| „Za Zasługi dla Gdańska”]] (1978) i [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ| „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1988), uhonorowany | + | Odznaczony między innymi odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]] (1978) i [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]] (1988), uhonorowany [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] za udział autorski w opracowaniu pięciotomowej ''Historii Gdańska'' (2000). <br/><br/> |
| − | + | Żonaty z Ireną z domu Giedrys, pracowniczką nadzoru budowlanego (Przedsiębiorstwo Gospodarki Mieszkaniowej w Gdańsku). Ojciec Marii Olgi, absolwentki Instytutu Historii UG i Sławomira, absolwenta [[AKADEMIA WYCHOWANIA FIZYCZNEGO I SPORTU IM. JĘDRZEJA ŚNIADECKIEGO | Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu]] w Gdańsku. Pochowany w grobie rodzinnym na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalny nr 5]], Łostowickim. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | |
| − | Żonaty z Ireną z domu Giedrys, pracowniczką nadzoru budowlanego (Przedsiębiorstwo Gospodarki Mieszkaniowej w Gdańsku). | + | |
Aktualna wersja na dzień 05:54, 13 cze 2023
ANDRZEJ ROMANOW (12 VII 1943 Gdynia – 31 III 2023 Gdańsk), historyk, znawca historii mediów (prasy), profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn Piotra (23 X 1908 – 19 IX 1986 Gdańsk), ekonomisty, i Stefanii (16 XII 1910 – 17 VI 1993 Gdańsk), referenta finansowego, księgowej. W 1957 ukończył Państwową Szkołę Ogólnokształcącą nr 5 w Gdańsku-Oliwie. W 1961 absolwent V Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku-Oliwie; w latach 1963–1968 studiował w Wyższej Szkole Pedagogicznej. Od 1968 do 2000 zatrudniony w Pracowni Historii Gdańska Zakładu Historii Pomorza Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk (PAN) w Gdańsku, od 2000 do 2008 w Instytucie Historii i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Szczecińskiego, od 2008 do 2013 w Instytucie Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa UG. Od 21 X 1976 doktor, od 1 XII 1995 doktor habilitowany, od 1 VI 1996 docent doktor habilitowany, od 2 X 2000 profesor uczelniany, od 7 X 2010 profesor nadzwyczajny (tytularny); od 1 IV 2011 profesor zwyczajny. Od 1 IX 2008 do 31 VIII 2013 był kierownikiem Zakładu Historii Prasy w Instytucie Filozofii, Socjologii i Dziennikarstwa UG.
Badacz dziejów prasy pomorskiej oraz problemów społeczno-demograficznych i socjalno-zawodowych Pomorza Gdańskiego w XIX i XX wieku. Autor między innymi monografii: Prasa polska w Wolnym Mieście Gdańsku 1920–1939 (1979), Gdańska prasa polska 1881–1920 (1993; w 1997 książka zdobyła I nagrodę w konkursie rozpisanym przez Komitet Organizacyjny 1000-lecia Miasta Gdańska na najlepsze prace naukowe tematycznie związane z Gdańskiem), Gdańsk zapomniany… Szkice z dziejów miasta 1914–1939 (2000), „Pielgrzym” pelpliński w latach 1869–1920 (2007; w 2008 nagrodzona jako najlepsza książka pomorska w kategorii opracowań naukowych na IX Kościerskich Targach Książki Kaszubskiej i Pomorskiej), Gazeta Gdańska w latach 1891–1939 (2017), rozdziałów w V tomie Historii Pomorza 1918–1939 (2015) oraz w VI tomie Historii Gdańska (pod redakcją Edmunda Cieślaka, 1998), a także wielu artykułów, między innymi Prasa pomorska w latach 1848–1939. Stan badań i perspektywy badawcze („Rocznik Historii Prasy Polskiej” 2010), Założenie i wydawcy „Gazety Gdańskiej” 1891–1939 („Rocznik Historii Prasy Polskiej” 2016).
Członek Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (od 1972, w latach 1998–2000 przewodniczący Wydziału I, Nauk Społecznych i Humanistycznych), Instytutu Kaszubskiego (od 1999), Rady Naukowej „Rocznika Historii Prasy Polskiej” (od 27 X 2011), Komisji Prasoznawczej Oddziału PAN w Krakowie (od 27 X 2011), Rady Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie (od 17 VI 2016).
Odznaczony między innymi odznakami „Za Zasługi dla Gdańska” (1978) i „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1988), uhonorowany Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury za udział autorski w opracowaniu pięciotomowej Historii Gdańska (2000).
Żonaty z Ireną z domu Giedrys, pracowniczką nadzoru budowlanego (Przedsiębiorstwo Gospodarki Mieszkaniowej w Gdańsku). Ojciec Marii Olgi, absolwentki Instytutu Historii UG i Sławomira, absolwenta Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku. Pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Komunalny nr 5, Łostowickim.
