MILEWSKI WOJCIECH, artysta fotografik

Aktualna wersja na dzień 18:44, 1 gru 2022

WOJCIECH MILEWSKI (ur. 21 VIII 1936 Warszawa), artysta fotografik, edukator fotograficzny, animator kultury. Syn Wiesława, uczestnika wojny obronnej w 1920. Jako dziecko przeżył powstanie warszawskie. W latach 1955–1960 studiował na wydziałach chemicznych Politechniki Łódzkiej (usunięty z listy studentów po wykonaniu performance’u z paleniem legitymacji Związku Nauczycielstwa Polskiego), Politechniki Szczecińskiej i Politechniki Wrocławskiej. Studiów ostatecznie nie ukończył.

O stycznia do sierpnia 1955 praktykował jako laborant badający światłoczułość materiałów fotograficznych w Bydgoskich Zakładach Fotochemicznych. W okresie od października 1962 do sierpnia 1964 nauczyciel fotografii w Technikum Fotograficznym i Przetwórstwa Tworzyw Sztucznych w Łodzi. W 1965 pełnił funkcję asystenta operatora filmowego w Wytwórni Filmów Oświatowych. Od grudnia 1967 do czerwca 1969 był instruktorem fotografii w Łódzkim Domu Kultury. W 1969 miał także krótki epizod z pracą w Katowickim Ośrodku TVP, z którego został zwolniony trzy godziny po podpisaniu umowy. W okresie od września 1970 do listopada 1977 pracował jako fotograf w Centralnym Biurze Konstrukcji Okrętowych w Gdańsku (obecnie Centrum Techniki Okrętowej). Jednocześnie od 1971 do 1981 pełnił funkcję instruktora fotografii w Klubie Morskim Związku Zawodowego Marynarzy i Portowców w Gdyni. W okresie od listopada 1977 do lutego 1984 był specjalistą do spraw fotografii i filmu w Ośrodku Doskonalenia Kadr Ministerstwa Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego w Gdańsku. W latach 1984–1990 prowadził własną działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług fotograficznych. W 1989 zaangażował się w kampanię wyborczą Komitetu Obywatelskiego. W sierpniu 1990 podjął pracę jako starszy instruktor fotografii w Wojewódzkim Ośrodku Kultury w Gdańsku ( Nadbałtyckie Centrum Kultury), pracując tam do marca 1992. Jednocześnie w okresie 1990–1992 jako fotograf współpracował z Kancelarią Prezydenta RP Lecha Wałęsy. Po 1992 jako fotograf niezależny podjął kooperację z „Magazynem Solidarność” i „Tygodnikiem Solidarność”. W latach 2003–2005 był pracownikiem Archiwum Komisji Krajowej „Solidarności”. Od 2005 na emeryturze.

W okresie 1971–1990 członek Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego, w latach 1988–1990 jego prezes. Od września 1980 w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym (NSZZ) „Solidarność”. Jego główne zainteresowania twórcze wiążą się z dokumentem i reportażem. W okresie 1965–1985 tworzył również fotografię kreacyjną (fotografia ruchu, fotomontaże, reżyserowane sceny). Od sierpnia 1980 poświęcił się fotografowaniu działalności ruchu społecznego (a następnie związku zawodowego) Solidarność. Od 2002, szukając nowych środków wyrazu, rozpoczął eksperymenty z fotografią przetworzoną z wykorzystaniem technik komputerowych.

W okresie tzw. karnawału Solidarności organizator wystaw dokumentalnych, na których prezentował fotografie wielu autorów (w tym swoje): ekspozycji Grudzień ’70 – Sierpień ’80 w Sieni Gdańskiej (grudzień 1980) i wystawy o początkach Solidarności, towarzyszącej I Krajowemu Zjazdowi Delegatów NSZZ „Solidarność” (wrzesień 1981). Jego fotografie pokazywano na ponad 400 wystawach indywidualnych i zbiorowych (między innymi w Australii, Brazylii, Cejlonie, Czechosłowacji, Francji, Hiszpanii, Hongkongu, Indiach, Japonii, Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Węgrzech, Włoszech, Związku Radzieckim). Do ważniejszych wystaw indywidualnych należy prezentacja jego prac w Klubie Architektów w Gdańsku (1971) oraz wystawy Graffiti w galerii Biura Wystaw Artystycznych w Gdańsku (październik 1981) i Solidarność 1980–2003 w Rostoku (2003).

Laureat ponad 70 nagród w konkursach krajowych i zagranicznych, zdobył między innymi: złoty medal w 1973 na Ogólnopolskiej Wystawie Fotografii Artystycznej w Piekarach Śląskich oraz na konkursach fotografii artystycznej w 1974 w Tarnowskich Górach i w 1975 w São Paolo, nagrodę główną Salonu Artystycznego w Gdańsku w 1979, srebrny medal na wystawie FotoExpo Poznań 1981, Medal 150-lecia Fotografii (1989). W 1980 otrzymał tytuł Artysty FIAP Międzynarodowej Federację Sztuki Fotograficznej. Gdańskie Towarzystwo Przyjaciół Sztuki w uznaniu jego dorobku wystawienniczego przyznało mu tytuł Człowieka Roku 1987. Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury z okazji jubileuszu 50-lecia pracy artystycznej (2007) oraz Nagrody Specjalnej Marszałka Województwa Pomorskiego za wybitne zasługi w dziedzinie twórczości artystycznej, w tym za wkład w dokumentowanie historii Solidarności (2016). Stypendysta Marszałka Województwa Pomorskiego (2010, 2011, 2013).

Jego fotografie znajdują się w zbiorach Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku, a także w kolekcjach prywatnych. Były prezentowane w wielu publikacjach, między innymi w albumie Solidarność 1980–2000.

Od 24 IV 1971 żonaty z Elżbietą z domu Ciastek, instruktorką kultury; ojciec Moniki (ur. 9 III 1972 Gdańsk), doktor historii, poetki, dramatopisarki, tłumaczki, od 2009 adiunktki w Zakładzie Etnologii Instytutu Archeologii Uniwersytetu Gdańskiego. MZ