SKUTNIK TADEUSZ, krytyk literacki, dziennikarz
(Utworzył nową stronę „{{paper}} SKUTNIK TADEUSZ (6 i 1947 Szczybałty, pow. Giżycko – 1 VII 2011 Gdańsk), eseista, krytyk lit., dziennikarz. W 1970 ukończył filologię pol. na UAM w...”) |
|||
| (Nie pokazano 25 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | + | [[File: Skutnik_Tadeusz.jpg |thumb| Tadeusz Skutnik]] | |
| + | [[File: Tadeusz_Skutnik.jpg |thumb| Andrzej Drzycimski, Tadeusz Skutnik, Zapis rokowań gdańskich. Sierpień 1980, Editions Spotkania, Paryż 1986]] | ||
| + | '''TADEUSZ SKUTNIK''' (6 I 1947 Szczybały Orłowskie, pow. Giżycko – 1 VII 2011 Gdańsk), eseista, krytyk literacki, dziennikarz. W 1970 ukończył filologię polską na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Debiutował na łamach prasy w 1970, w latach 1970–1976 pracował w [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA| Bibliotece Gdańskiej Polskiej Akademii Nauk]], 1976–1981 redaktor w gdańskim oddziale Krajowej Agencji Wydawniczej. W grudniu 1981 na łamach [[GŁOS WYBRZEŻA, gazeta | „Głosu Wybrzeża”]] opublikował artykuł o „różowej burżuazji” z Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), który uznawał za jeden z najważniejszych swoich tekstów. Artykuł pt. ''Dlaczego tak, dlaczego nie'' opowiadał o motywach jego wystąpienia z PZPR. Członek [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]]. W [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] pozbawiony możliwości wykonywania zawodu. Zarabiał jako fachowiec od przeprowadzek i od zwalczania insektów, pracował w dziale wydawniczym [[ZRZESZENIE KASZUBSKO-POMORSKIE | Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego]], pisywał w wydawanym poza cenzurą [[PODPUNKT | „Podpunkcie”]].<br/><br/> | ||
| + | Należał do zespołu redakcyjnego gazety „Punkty Mówione”, mającej swoją comiesięczną edycję w Duszpasterstwie Akademickim przy [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA| kościele św. Mikołaja]]. 6 VI 1987 aresztowany z powodu transparentu „Pobłogosław gdańskich stoczniowców”, który umieścił na swoim bloku podczas wizyty [[PAPIEŻ JAN PAWEŁ II W GDAŃSKU | papieża Jana Pawła II]] na Zaspie; zwolniony po dwóch dniach po osobistej interwencji [[GOCŁOWSKI TADEUSZ | bp. Tadeusza Gocłowskiego]] u gen. Czesława Kiszczaka. Transparent żona przekazała 30 III 2015 do archiwum [[EUROPEJSKIE CENTRUM SOLIDARNOŚCI (ECS)| Europejskiego Centrum Solidarności]] (ECS).<br/><br/> | ||
| + | W 1989 jeden z inicjatorów powołania i do 1990 publicysta i sekretarz redakcji [[TYGODNIK GDAŃSKI | „Tygodnika Gdańskiego”]], 1992–2007 (do emerytury w marcu 2007) w [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dzienniku Bałtyckim”]], redagował magazyn „Rejsy”, sekretarz redakcji. Autor tekstów w katalogach wystaw plastycznych (np. ''Pod kreską. Mariana Kołodzieja portret własny'', NCK 2005), redaktor albumu [[DRZYCIMSKI ANDRZEJ, dziennikarz, działacz opozycji demokratycznej | Andrzeja Drzycimskiego]] i Stanisławy Górnikiewicz ''Wojna zaczęła się na Westerplatte'' (KAW, 1979), we współpracy z Andrzejem Drzycimskim dokumentacji strajkowej wydanej najpierw pt. ''Zapis rokowań gdańskich. Sierpień 1980'' (Paris 1986), w poszerzonej wersji jako ''Gdańsk Sierpień 80. – zapis rozmów'' (Paryż 1986, wyd. pol. Oficyna Wydawnicza AIDA, Gdańsk 1990) oraz ''Zapis wydarzeń. Gdańsk-Sierpień 1980'' (Niezależna Oficyna Wydawnicza NOWA, Warszawa 1999). Z [[DOBOSZ-KINASZEWSKA HENRYKA, reporterka | Henryką Dobosz]] autor publikacji ''Dojrzewanie'', przygotowanej na przyjazd Jana Pawła II do Gdańska w czerwcu 1987.<br/><br/> | ||
| + | Przygotował między innymi wybór ''Myśli Josepha Conrada'' (1974), antologię poezji, poświęconą Josephowi Conradowi ''W imię Konrada. Joseph Conrad w poezji polskiej'' (1977), wydał tom szkiców ''Morze i myśl'' (1982), opracował antologię poezji religijnej Trójmiasta ''Tylko modlitwa ocaleje'' (1988). Pod pseudonimem Andrzej Tarnawa w 1986 wydał książkę ''Proces trwa – o procesach politycznych po 1945 roku''. Od początku (1990) aktywny współpracownik | ||
| + | [[DUSZPASTERSTWO ŚRODOWISK TWÓRCZYCH ARCHIDIECEZJI GDAŃSKIEJ | Duszpasterstwa Środowisk Twórczych]] Diecezji Gdańskiej, animator, uczestnik i komentator wielu jego aktywności, od 2003 uczestnik i sprawozdawca gdańskiego [[AREOPAG | Areopagu]]. Pasjonat i wieloletni komentator Gdańskiego Festiwalu Tańca, któremu poświęcona była jego ostatnia relacja prasowa (24 VI 2011).<br/><br/> | ||
| + | Od 2004 autor niepowtarzalnych notek biograficznych prezentowanych dorocznie podczas [[POMORSKIE ZADUSZKI ARTYSTYCZNE | Pomorskich Zaduszek Artystycznych]] w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]]. Jak mówił [[NIEDAŁTOWSKI KRZYSZTOF, ksiądz, duszpasterz środowisk twórczych| ks. Krzysztof Niedałtowski]] żegnając zmarłego 5 VII 2011 w ceremonii pogrzebowej, prowadzonej przez abp. Tadeusza Gocłowskiego na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]], stworzył niepowtarzalny gatunek literacki: ni to biografia, ni nekrolog czy klepsydra.<br/><br/> | ||
| + | W 2012 wyróżniony pośmiertnie [[MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II | Medalem Księcia Mściwoja II]]. Żonaty z Grażyną, ojciec Dominiki (ur. 1971) i Mateusza (ur. 1977). {{author: AF}} {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:00, 29 mar 2023
TADEUSZ SKUTNIK (6 I 1947 Szczybały Orłowskie, pow. Giżycko – 1 VII 2011 Gdańsk), eseista, krytyk literacki, dziennikarz. W 1970 ukończył filologię polską na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Debiutował na łamach prasy w 1970, w latach 1970–1976 pracował w Bibliotece Gdańskiej Polskiej Akademii Nauk, 1976–1981 redaktor w gdańskim oddziale Krajowej Agencji Wydawniczej. W grudniu 1981 na łamach „Głosu Wybrzeża” opublikował artykuł o „różowej burżuazji” z Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), który uznawał za jeden z najważniejszych swoich tekstów. Artykuł pt. Dlaczego tak, dlaczego nie opowiadał o motywach jego wystąpienia z PZPR. Członek Solidarności. W stanie wojennym pozbawiony możliwości wykonywania zawodu. Zarabiał jako fachowiec od przeprowadzek i od zwalczania insektów, pracował w dziale wydawniczym Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego, pisywał w wydawanym poza cenzurą „Podpunkcie”.
Należał do zespołu redakcyjnego gazety „Punkty Mówione”, mającej swoją comiesięczną edycję w Duszpasterstwie Akademickim przy kościele św. Mikołaja. 6 VI 1987 aresztowany z powodu transparentu „Pobłogosław gdańskich stoczniowców”, który umieścił na swoim bloku podczas wizyty papieża Jana Pawła II na Zaspie; zwolniony po dwóch dniach po osobistej interwencji bp. Tadeusza Gocłowskiego u gen. Czesława Kiszczaka. Transparent żona przekazała 30 III 2015 do archiwum Europejskiego Centrum Solidarności (ECS).
W 1989 jeden z inicjatorów powołania i do 1990 publicysta i sekretarz redakcji „Tygodnika Gdańskiego”, 1992–2007 (do emerytury w marcu 2007) w „Dzienniku Bałtyckim”, redagował magazyn „Rejsy”, sekretarz redakcji. Autor tekstów w katalogach wystaw plastycznych (np. Pod kreską. Mariana Kołodzieja portret własny, NCK 2005), redaktor albumu Andrzeja Drzycimskiego i Stanisławy Górnikiewicz Wojna zaczęła się na Westerplatte (KAW, 1979), we współpracy z Andrzejem Drzycimskim dokumentacji strajkowej wydanej najpierw pt. Zapis rokowań gdańskich. Sierpień 1980 (Paris 1986), w poszerzonej wersji jako Gdańsk Sierpień 80. – zapis rozmów (Paryż 1986, wyd. pol. Oficyna Wydawnicza AIDA, Gdańsk 1990) oraz Zapis wydarzeń. Gdańsk-Sierpień 1980 (Niezależna Oficyna Wydawnicza NOWA, Warszawa 1999). Z Henryką Dobosz autor publikacji Dojrzewanie, przygotowanej na przyjazd Jana Pawła II do Gdańska w czerwcu 1987.
Przygotował między innymi wybór Myśli Josepha Conrada (1974), antologię poezji, poświęconą Josephowi Conradowi W imię Konrada. Joseph Conrad w poezji polskiej (1977), wydał tom szkiców Morze i myśl (1982), opracował antologię poezji religijnej Trójmiasta Tylko modlitwa ocaleje (1988). Pod pseudonimem Andrzej Tarnawa w 1986 wydał książkę Proces trwa – o procesach politycznych po 1945 roku. Od początku (1990) aktywny współpracownik
Duszpasterstwa Środowisk Twórczych Diecezji Gdańskiej, animator, uczestnik i komentator wielu jego aktywności, od 2003 uczestnik i sprawozdawca gdańskiego Areopagu. Pasjonat i wieloletni komentator Gdańskiego Festiwalu Tańca, któremu poświęcona była jego ostatnia relacja prasowa (24 VI 2011).
Od 2004 autor niepowtarzalnych notek biograficznych prezentowanych dorocznie podczas Pomorskich Zaduszek Artystycznych w kościele św. Jana. Jak mówił ks. Krzysztof Niedałtowski żegnając zmarłego 5 VII 2011 w ceremonii pogrzebowej, prowadzonej przez abp. Tadeusza Gocłowskiego na cmentarzu Srebrzysko, stworzył niepowtarzalny gatunek literacki: ni to biografia, ni nekrolog czy klepsydra.
W 2012 wyróżniony pośmiertnie Medalem Księcia Mściwoja II. Żonaty z Grażyną, ojciec Dominiki (ur. 1971) i Mateusza (ur. 1977).
