CYSTERSI
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Klasztor cystersów w Oliwie, Henry Winkles, XIX wiek.JPG|thumb|''Klasztor cystersów w Oliwie'', Henry Winkles, XIX wiek]][[File:Krużganek w dawnym klasztorze cystersów.JPG|thumb|Krużganek w dawnym klasztorze cystersów]] | + | [[File:1_Cystersi.jpg|thumb|Robert Assmus, Cystersi na tle [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ| kościoła Trójcy Świętej w Oliwie]], 1886]] |
| − | '''CYSTERSI''', Kongregacja Najświętszej Maryi Panny Królowej Świata, zakon mniszy, założony pod koniec XI wieku we Francji (Citeaux), realizujący ideał życia eremickiego według reguły św. Benedykta z Nursji w jej pierwotnym brzmieniu. W odróżnieniu od benedyktynów właściwych noszący biały (lub szary) habit z czarnym szkaplerzem, propagują większą ascezę i prostotę życia wspólnego, ostatecznie jednak – w średniowieczu i epoce nowożytnej – nie odżegnywali się od wspólnotowej własności feudalnej. W charyzmacie cystersów obok modlitwy i kontemplacji mieściła się z czasem także praca duszpasterska (kaznodziejstwo, misje) pośród ludności zamieszkującej ich dobra oraz działalność naukowa. W strukturze organizacyjnej charakterystyczna była afiliacja do jednostki macierzystej (zależność szczególnie istotna do końca XV wieku) oraz duża autonomia wewnętrzna poszczególnych klasztorów. Od lat 40. XII wieku w Polsce (Łekno, Jędrzejów). Na Pomorze przybyli z zachodniopomorskiego Kołbacza, w | + | [[File:Klasztor cystersów w Oliwie, Henry Winkles, XIX wiek.JPG|thumb|''Klasztor cystersów w Oliwie'', Henry Winkles, XIX wiek]] |
| + | [[File:Zespół cysterski, około 1910.JPG|thumb|Zespół cysterski, około 1910]] | ||
| + | [[File:Krużganek w dawnym klasztorze cystersów.JPG|thumb|Krużganek w dawnym klasztorze cystersów]] | ||
| + | [[File:Kościół Trójcy Świętej (archikatedra oliwska) i seminarium duchowne, widok od strony południowej.JPG|thumb|Kościół Trójcy Świętej (archikatedra oliwska) <br /> i seminarium duchowne, widok od strony południowej]] | ||
| + | |||
| + | '''CYSTERSI''', Kongregacja Najświętszej Maryi Panny Królowej Świata, zakon mniszy, założony pod koniec XI wieku we Francji (Citeaux), realizujący ideał życia eremickiego według reguły św. Benedykta z Nursji w jej pierwotnym brzmieniu. W odróżnieniu od benedyktynów właściwych noszący biały (lub szary) habit z czarnym szkaplerzem, propagują większą ascezę i prostotę życia wspólnego, ostatecznie jednak – w średniowieczu i epoce nowożytnej – nie odżegnywali się od wspólnotowej własności feudalnej. W charyzmacie cystersów obok modlitwy i kontemplacji mieściła się z czasem także praca duszpasterska (kaznodziejstwo, misje) pośród ludności zamieszkującej ich dobra oraz działalność naukowa. W strukturze organizacyjnej charakterystyczna była afiliacja do jednostki macierzystej (zależność szczególnie istotna do końca XV wieku) oraz duża autonomia wewnętrzna poszczególnych klasztorów.<br/><br/> | ||
| + | Od lat 40. XII wieku w Polsce (Łekno, Jędrzejów). Na Pomorze przybyli z zachodniopomorskiego Kołbacza, w 1186 otrzymali z rąk [[SAMBOR I | Sambora]] I nadanie, na którym rozwinęło się [[OPACTWO CYSTERSÓW W OLIWIE | opactwo cystersów w Oliwie]]. Osiedliwszy się w sąsiedztwie Gdańska, założyli w Oliwie prężny ośrodek religijny z kościołem klasztornym ([[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościół Trójcy Świętej]]) oraz parafialnym [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Oliwa) | kościoła św. Jakuba]]. Po ostatecznej likwidacji konwentu przez państwo pruskie (1831) ostatni zakonnik, Ludwik Antoni Lamshefft, zmarł w Pieniężnie w 1841, w biedzie i opuszczeniu.<br/><br/> | ||
| + | W XIX wieku kryzys ogarnął cały zakon cystersów (na ziemiach polskich przetrwały tylko dwa opactwa). Powolne odrodzenie w okresie międzywojennym. Do Gdańska cystersi (dwóch zakonników ze Szczyrzyca koło Limanowej) powrócili w kwietniu 1945, obejmując w Oliwie poewangelicki kościół Pojednania, obecny [[KOŚCIÓŁ MATKI BOŻEJ KRÓLOWEJ KORONY POLSKIEJ | kościół Matki Bożej Królowej Korony Polskiej]], i tworząc dom zakonny (tzw. przeorat zwykły, pierwszy przeor – Eugeniusz Komasa) w budynku dawnej ewangelickiej gminy przy ul. Polanki 131, podporządkowany macierzystemu opactwu w Szczyrzycu. Formalne przejęcie kościoła i plebanii na własność nastąpiło w roku 1971. W 1988 utworzono parafię pod wyżej wymienionym wezwaniem, której prowadzenie jest głównym zadaniem obecnego czteroosobowego konwentu. Zajmują się ponadto katechizacją w szkołach oraz opieką duchową w Schronisku dla Nieletnich (od 2010 w utworzonym w jego miejscu [[ZAKŁAD POPRAWCZY| Zakładzie Poprawczym]]) w [[DWÓR III „DWÓR SCHOPENHAUERA” | Dworze III]] przy ul. Polanki 122. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:37, 31 maj 2022
_i_seminarium_duchowne,_widok_od_strony_po%C5%82udniowej.JPG)
i seminarium duchowne, widok od strony południowej
CYSTERSI, Kongregacja Najświętszej Maryi Panny Królowej Świata, zakon mniszy, założony pod koniec XI wieku we Francji (Citeaux), realizujący ideał życia eremickiego według reguły św. Benedykta z Nursji w jej pierwotnym brzmieniu. W odróżnieniu od benedyktynów właściwych noszący biały (lub szary) habit z czarnym szkaplerzem, propagują większą ascezę i prostotę życia wspólnego, ostatecznie jednak – w średniowieczu i epoce nowożytnej – nie odżegnywali się od wspólnotowej własności feudalnej. W charyzmacie cystersów obok modlitwy i kontemplacji mieściła się z czasem także praca duszpasterska (kaznodziejstwo, misje) pośród ludności zamieszkującej ich dobra oraz działalność naukowa. W strukturze organizacyjnej charakterystyczna była afiliacja do jednostki macierzystej (zależność szczególnie istotna do końca XV wieku) oraz duża autonomia wewnętrzna poszczególnych klasztorów.
Od lat 40. XII wieku w Polsce (Łekno, Jędrzejów). Na Pomorze przybyli z zachodniopomorskiego Kołbacza, w 1186 otrzymali z rąk Sambora I nadanie, na którym rozwinęło się opactwo cystersów w Oliwie. Osiedliwszy się w sąsiedztwie Gdańska, założyli w Oliwie prężny ośrodek religijny z kościołem klasztornym ( kościół Trójcy Świętej) oraz parafialnym kościoła św. Jakuba. Po ostatecznej likwidacji konwentu przez państwo pruskie (1831) ostatni zakonnik, Ludwik Antoni Lamshefft, zmarł w Pieniężnie w 1841, w biedzie i opuszczeniu.
W XIX wieku kryzys ogarnął cały zakon cystersów (na ziemiach polskich przetrwały tylko dwa opactwa). Powolne odrodzenie w okresie międzywojennym. Do Gdańska cystersi (dwóch zakonników ze Szczyrzyca koło Limanowej) powrócili w kwietniu 1945, obejmując w Oliwie poewangelicki kościół Pojednania, obecny kościół Matki Bożej Królowej Korony Polskiej, i tworząc dom zakonny (tzw. przeorat zwykły, pierwszy przeor – Eugeniusz Komasa) w budynku dawnej ewangelickiej gminy przy ul. Polanki 131, podporządkowany macierzystemu opactwu w Szczyrzycu. Formalne przejęcie kościoła i plebanii na własność nastąpiło w roku 1971. W 1988 utworzono parafię pod wyżej wymienionym wezwaniem, której prowadzenie jest głównym zadaniem obecnego czteroosobowego konwentu. Zajmują się ponadto katechizacją w szkołach oraz opieką duchową w Schronisku dla Nieletnich (od 2010 w utworzonym w jego miejscu Zakładzie Poprawczym) w Dworze III przy ul. Polanki 122.
