BASNER FRIEDRICH ARTUR GUSTAV, kupiec, kolekcjoner
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
[[File:4_Friedrich_August_Basner.jpg|thumb|Zbiory Friedricha Artura Basnera w jego willi w Sopocie, 1925]] | [[File:4_Friedrich_August_Basner.jpg|thumb|Zbiory Friedricha Artura Basnera w jego willi w Sopocie, 1925]] | ||
| − | '''FRIEDRICH ARTUR GUSTAV BASNER''' (11 IX 1869 Gdańsk – 12 X 1936 Gdańsk), kupiec. Syn urzędnika państwowego (Königlicher Regierungs-Kanzlei-Sekretär; sekretarz Kancelarii Rządu Królestwa (Prus)) Friedricha Traugotta Basnera (około 1824 Susz, powiat iławski – 2 IV 1896 Gdańsk) i Wilhelminy z domu Prohl. W latach 1878–1889 uczeń [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkoły św. Jana]]. Właściciel firmy handlu zbożem, mieszczącej się w latach 1896–1899 przy Röpergasse 3 (ul. Powroźnicza), w 1896 mieszkał z ojcem przy Langgarten 115 (ul. Długie Ogrody). Następnie właściciel firmy handlu nieruchomościami i udzielania pożyczek hipotecznych z siedzibą w latach 1900–1904 przy Hundegasse 63 (ul. Ogarna), po nabyciu kolejnych działek od 1905 pod adresem An der Reitbahn 3 (ul. Bogusławskiego). Biura firmy w 1912 znajdowały się przy Heilige-Geist-Gasse 13 (ul. św. Ducha), od 1914 do 1929 przy Holzmarkt 21 (Targ Drzewny), w | + | '''FRIEDRICH ARTUR GUSTAV BASNER''' (11 IX 1869 Gdańsk – 12 X 1936 Gdańsk), kupiec. Syn urzędnika państwowego (Königlicher Regierungs-Kanzlei-Sekretär; sekretarz Kancelarii Rządu Królestwa (Prus)) Friedricha Traugotta Basnera (około 1824 Susz, powiat iławski – 2 IV 1896 Gdańsk) i Wilhelminy z domu Prohl. W latach 1878–1889 uczeń [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkoły św. Jana]]. Właściciel firmy handlu zbożem, mieszczącej się w latach 1896–1899 przy Röpergasse 3 (ul. Powroźnicza), w 1896 mieszkał z ojcem przy Langgarten 115 (ul. Długie Ogrody). Następnie właściciel firmy handlu nieruchomościami i udzielania pożyczek hipotecznych z siedzibą w latach 1900–1904 przy Hundegasse 63 (ul. Ogarna), po nabyciu kolejnych działek od 1905 pod adresem An der Reitbahn 3 (ul. Bogusławskiego). Biura firmy w 1912 znajdowały się przy Heilige-Geist-Gasse 13 (ul. św. Ducha), od 1914 do 1929 przy Holzmarkt 21 (Targ Drzewny), w należącej do niego kamienicy. Należał wraz z żoną do [[STOWARZYSZENIE NA RZECZ ZACHOWANIA ZABYTKÓW BUDOWNICTWA I SZTUKI GDAŃSKA | Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska]], od 1913 był członkiem gdańskiego [[TOWARZYSTWO PRZYRODNICZE | Towarzystwa Przyrodniczego]]. <br/><br/> |
| − | Kolekcjoner dzieł sztuki. Jego kolekcja uchodziła za największą w państwie niemieckim na wschód od Berlina. Posiadał duży zbiór malarstwa, mebli, złotnictwa, porcelany. Od 1910 dzieła gromadził w swojej nowo wybudowanej nadmorskiej willi w Sopocie przy Wäldchenstraße 48 (ul. Chrobrego). W 1925, z pomocą kustosza Miejskiego Muzeum Sztuki i Rzemiosła w Lipsk, dr Heinricha Wichmanna, opublikował katalog swoich zbiorów. Popadł w kłopoty finansowe. Jeszcze w 1928 stać go było na podarowanie gdańskiemu [[MUZEUM MIEJSKIE | Muzeum Miejskiemu]] m.in. obrazu [[MÖLLER ANTON, malarz, rysownik, grafik | Antona Möllera]] ''Pięc żmysłów''. 31 VII 1929 sprzedał za 500 guldenów obraz [[MUZEUM KRAJOWE HISTORII GDAŃSKA | Muzeum Krajowemu Historii Gdańska]] w Oliwie, 14 września tego roku już około 250 obiektów, 27-28 września w Sopocie miała miejsce aukcja jego zbiorów, w listopadzie 1929 w domu aukcyjnym Rudolpha Lepkego w Berlinie odbyła się największa wyprzedaż jego kolekcji, z końcem roku sprzedał gdańskiemu Muzeum Miejskiemu liczącą się kolekcję mebli. Pozostałe zbiory wyprzedawał do śmierci. Nadal działająca firma mieściła się już w pomieszczeniach wynajmowanych, od 1933 ponownie przy ul. św. Ducha 13, następnie przy Breitgasse 13 (ul. Szeroka) i przy Brotbänkengasse 16 (w [[DOM ANGIELSKI | Domu Angielskim]]). Willę w Sopocie sprzedał w 1934 [[BEHREND GERHARD, prawnik, właściciel ziemski | Gerhardowi Behrendowi]], mieszkał w wynajmowanych mieszkaniach przy Trojangasse 14 (ul. Seredyńskiego) i Am Holzraum 7 (ul. Jaracza). Zmarł | + | Kolekcjoner dzieł sztuki. Jego kolekcja uchodziła za największą w państwie niemieckim na wschód od Berlina. Posiadał duży zbiór malarstwa, mebli, złotnictwa, porcelany. Od 1910 dzieła gromadził w swojej nowo wybudowanej nadmorskiej willi w Sopocie przy Wäldchenstraße 48 (ul. Chrobrego). W 1925, z pomocą kustosza Miejskiego Muzeum Sztuki i Rzemiosła w Lipsk, dr Heinricha Wichmanna, opublikował katalog swoich zbiorów. Popadł w kłopoty finansowe. Jeszcze w 1928 stać go było na podarowanie gdańskiemu [[MUZEUM MIEJSKIE | Muzeum Miejskiemu]] m.in. obrazu [[MÖLLER ANTON, malarz, rysownik, grafik | Antona Möllera]] ''Pięc żmysłów''. 31 VII 1929 sprzedał za 500 guldenów obraz [[MUZEUM KRAJOWE HISTORII GDAŃSKA | Muzeum Krajowemu Historii Gdańska]] w Oliwie, 14 września tego roku już około 250 obiektów, 27-28 września w Sopocie miała miejsce aukcja jego zbiorów, w listopadzie 1929 w domu aukcyjnym Rudolpha Lepkego w Berlinie odbyła się największa wyprzedaż jego kolekcji, z końcem roku sprzedał gdańskiemu Muzeum Miejskiemu liczącą się kolekcję mebli. Pozostałe zbiory wyprzedawał do śmierci. Nadal działająca firma mieściła się już w pomieszczeniach wynajmowanych, od 1933 ponownie przy ul. św. Ducha 13, następnie przy Breitgasse 13 (ul. Szeroka) i przy Brotbänkengasse 16 (w [[DOM ANGIELSKI | Domu Angielskim]]). Willę w Sopocie sprzedał w 1934 [[BEHREND GERHARD, prawnik, właściciel ziemski | Gerhardowi Behrendowi]], mieszkał w wynajmowanych mieszkaniach przy Trojangasse 14 (ul. Seredyńskiego) i Am Holzraum 7 (ul. Jaracza). Zmarł jako osoba zubożała. <br/><br/> |
22 I 1904 zawarł w Gdańsku związek małżeński z Emmą Klarą (5 I 1883 Gdańsk – po 1939), córką kupca i armatora [[HABERMANN FRIEDRICH AUGUST i OTTO EDUARD, kupcy, armatorzy | Ottona Eduarda Habermanna]]. Córka Ilse w 1936 była żoną dyplomowanego inżyniera Helmuta Fritzlera i mieszkała w Sopocie, druga z córek, Hildegarda, pozostała panną. Syn Fritz Basner, inżynier, mieszkał w Karlsruhe.<br/><br/> | 22 I 1904 zawarł w Gdańsku związek małżeński z Emmą Klarą (5 I 1883 Gdańsk – po 1939), córką kupca i armatora [[HABERMANN FRIEDRICH AUGUST i OTTO EDUARD, kupcy, armatorzy | Ottona Eduarda Habermanna]]. Córka Ilse w 1936 była żoną dyplomowanego inżyniera Helmuta Fritzlera i mieszkała w Sopocie, druga z córek, Hildegarda, pozostała panną. Syn Fritz Basner, inżynier, mieszkał w Karlsruhe.<br/><br/> | ||
| − | W Muzeum Sopotu od 2010 znajduje się jego pamiętnik, w którym spisał wydarzenia z 2 połowy 1914 (początku I wojny światowej), podarowany przez wnuczkę. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | W Muzeum Sopotu od 2010 znajduje się jego pamiętnik, w którym spisał wydarzenia z 2 połowy 1914 (początku I wojny światowej), podarowany przez wnuczkę. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| − | Archiwum Państwowe Gdańsk, 1609/ | + | Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk 1609, nr 65/04 (akt ślubu).<br/> |
| + | Urzad Stanu Cywilnego Gdańsk, nr 1928/36 (akt zgonu).<br/> | ||
| + | „Danziger Neueste Nachrichten”, 19 X 1936 (nekrolog). | ||
| + | ''Danziger Bürgerbuch. Bilder aus Leben und Wirken Danziger Männer und Frauen in Politik, Wirtschaft, Presse, Kunst, Wissenschaft, Volksbildung'', Danzig 1927, s. 14. <br/> | ||
Barylewska-Szymańska Ewa, Szymański Wojciech, ''Friedrich Basner, szkic biografii kolekcjonera'', „Teki Gdańskie”, t. 3, 2001, s. 27-40. | Barylewska-Szymańska Ewa, Szymański Wojciech, ''Friedrich Basner, szkic biografii kolekcjonera'', „Teki Gdańskie”, t. 3, 2001, s. 27-40. | ||
Aktualna wersja na dzień 16:56, 1 lip 2024
FRIEDRICH ARTUR GUSTAV BASNER (11 IX 1869 Gdańsk – 12 X 1936 Gdańsk), kupiec. Syn urzędnika państwowego (Königlicher Regierungs-Kanzlei-Sekretär; sekretarz Kancelarii Rządu Królestwa (Prus)) Friedricha Traugotta Basnera (około 1824 Susz, powiat iławski – 2 IV 1896 Gdańsk) i Wilhelminy z domu Prohl. W latach 1878–1889 uczeń szkoły św. Jana. Właściciel firmy handlu zbożem, mieszczącej się w latach 1896–1899 przy Röpergasse 3 (ul. Powroźnicza), w 1896 mieszkał z ojcem przy Langgarten 115 (ul. Długie Ogrody). Następnie właściciel firmy handlu nieruchomościami i udzielania pożyczek hipotecznych z siedzibą w latach 1900–1904 przy Hundegasse 63 (ul. Ogarna), po nabyciu kolejnych działek od 1905 pod adresem An der Reitbahn 3 (ul. Bogusławskiego). Biura firmy w 1912 znajdowały się przy Heilige-Geist-Gasse 13 (ul. św. Ducha), od 1914 do 1929 przy Holzmarkt 21 (Targ Drzewny), w należącej do niego kamienicy. Należał wraz z żoną do Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska, od 1913 był członkiem gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego.
Kolekcjoner dzieł sztuki. Jego kolekcja uchodziła za największą w państwie niemieckim na wschód od Berlina. Posiadał duży zbiór malarstwa, mebli, złotnictwa, porcelany. Od 1910 dzieła gromadził w swojej nowo wybudowanej nadmorskiej willi w Sopocie przy Wäldchenstraße 48 (ul. Chrobrego). W 1925, z pomocą kustosza Miejskiego Muzeum Sztuki i Rzemiosła w Lipsk, dr Heinricha Wichmanna, opublikował katalog swoich zbiorów. Popadł w kłopoty finansowe. Jeszcze w 1928 stać go było na podarowanie gdańskiemu Muzeum Miejskiemu m.in. obrazu Antona Möllera Pięc żmysłów. 31 VII 1929 sprzedał za 500 guldenów obraz Muzeum Krajowemu Historii Gdańska w Oliwie, 14 września tego roku już około 250 obiektów, 27-28 września w Sopocie miała miejsce aukcja jego zbiorów, w listopadzie 1929 w domu aukcyjnym Rudolpha Lepkego w Berlinie odbyła się największa wyprzedaż jego kolekcji, z końcem roku sprzedał gdańskiemu Muzeum Miejskiemu liczącą się kolekcję mebli. Pozostałe zbiory wyprzedawał do śmierci. Nadal działająca firma mieściła się już w pomieszczeniach wynajmowanych, od 1933 ponownie przy ul. św. Ducha 13, następnie przy Breitgasse 13 (ul. Szeroka) i przy Brotbänkengasse 16 (w Domu Angielskim). Willę w Sopocie sprzedał w 1934 Gerhardowi Behrendowi, mieszkał w wynajmowanych mieszkaniach przy Trojangasse 14 (ul. Seredyńskiego) i Am Holzraum 7 (ul. Jaracza). Zmarł jako osoba zubożała.
22 I 1904 zawarł w Gdańsku związek małżeński z Emmą Klarą (5 I 1883 Gdańsk – po 1939), córką kupca i armatora Ottona Eduarda Habermanna. Córka Ilse w 1936 była żoną dyplomowanego inżyniera Helmuta Fritzlera i mieszkała w Sopocie, druga z córek, Hildegarda, pozostała panną. Syn Fritz Basner, inżynier, mieszkał w Karlsruhe.
W Muzeum Sopotu od 2010 znajduje się jego pamiętnik, w którym spisał wydarzenia z 2 połowy 1914 (początku I wojny światowej), podarowany przez wnuczkę.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk 1609, nr 65/04 (akt ślubu).
Urzad Stanu Cywilnego Gdańsk, nr 1928/36 (akt zgonu).
„Danziger Neueste Nachrichten”, 19 X 1936 (nekrolog).
Danziger Bürgerbuch. Bilder aus Leben und Wirken Danziger Männer und Frauen in Politik, Wirtschaft, Presse, Kunst, Wissenschaft, Volksbildung, Danzig 1927, s. 14.
Barylewska-Szymańska Ewa, Szymański Wojciech, Friedrich Basner, szkic biografii kolekcjonera, „Teki Gdańskie”, t. 3, 2001, s. 27-40.
