MILKIEWICZ FRANCISZEK, profesor Politechniki Gdańskiej
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''FRANCISZEK MILKIEWICZ''' (3 X 1929 Wilno – 8 III 2023 Gdańsk), profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), specjalista w zakresie automatyki i robotyki. Syn Kazimierza i Sabiny z domu Siwickiej. W Gdańsku od 1945, w 1949 zdał maturę w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, VIII | VIII Liceum Ogólnokształcącym]]. Od 1949 studiował na PG, w 1954 absolwent Wydziału Elektrycznego, magister inżynier elektryk. <br/><br/> | '''FRANCISZEK MILKIEWICZ''' (3 X 1929 Wilno – 8 III 2023 Gdańsk), profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), specjalista w zakresie automatyki i robotyki. Syn Kazimierza i Sabiny z domu Siwickiej. W Gdańsku od 1945, w 1949 zdał maturę w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, VIII | VIII Liceum Ogólnokształcącym]]. Od 1949 studiował na PG, w 1954 absolwent Wydziału Elektrycznego, magister inżynier elektryk. <br/><br/> | ||
| − | W latach 1954–2001 pracownik PG. Od 1962 doktor (przewód na Wydziale Elektrycznym PG), od 1968 docent, od 1969 doktor habilitowany, od 1985 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1994 profesor zwyczajny. Na Wydziale Elektrycznym PG w latach | + | W latach 1954–2001 pracownik PG. Od 1962 doktor (przewód na Wydziale Elektrycznym PG), od 1968 docent, od 1969 doktor habilitowany, od 1985 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1994 profesor zwyczajny. Na Wydziale Elektrycznym PG w latach 1968–1969 kierownik Zakładu Automatyzacji Systemów Przemysłowych w Katedrze Automatyki, w 1969–1973 zastępcy dyrektora ds. naukowych w Instytucie Elektroenergetyki i Automatyki, w 1973–1975 prodziekan ds. nauki, w 1974–1991 kierownik Zakładu Automatyki w Instytucie Elektroenergetyki i Automatyki. W latach 1992–2000 kierownik Katedry Automatyki na Wydziale Elektrycznym, od 1996 na Wydziale Elektrotechniki i Automatyki. W latach 1974–1975 był konsultantem w Gdańskich Zakładach Rafineryjnych. Od 1988 do 1990 pracował także w [[INSTYTUT MASZYN PRZEPŁYWOWYCH PAN | Instytucie Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk]] w Gdańsku. W 1996 był inicjatorem i organizatorem kierunku automatyka i robotyka na Wydziale Elektrotechniki i Automatyki PG. <br/><br/> |
Pionier szkoły automatyki w Polsce. Autor metody wielohoryzontowo-wielopoziomowej sterowania systemami produkcyjnymi i dystrybucyjnymi zastosowanej w Mazowieckich Zakładach Rafineryjnych i Petrochemicznych – Rafinerii w Płocku oraz systemu sterowania produkcjami enzym i olejów napędowych. Twórca dwóch patentów i 14 wdrożeń układów automatyki w przemyśle. Autor publikacji na temat elektryki, automatyki, w tym monografii, m.in. ''Sterowanie systemami produkcyjnymi'' (Gdańsk 2004), skryptu ''Wstęp do metod optymalizacji i identyfikacji obiektów przemysłowych'' (Gdańsk 1979). <br/><br/> | Pionier szkoły automatyki w Polsce. Autor metody wielohoryzontowo-wielopoziomowej sterowania systemami produkcyjnymi i dystrybucyjnymi zastosowanej w Mazowieckich Zakładach Rafineryjnych i Petrochemicznych – Rafinerii w Płocku oraz systemu sterowania produkcjami enzym i olejów napędowych. Twórca dwóch patentów i 14 wdrożeń układów automatyki w przemyśle. Autor publikacji na temat elektryki, automatyki, w tym monografii, m.in. ''Sterowanie systemami produkcyjnymi'' (Gdańsk 2004), skryptu ''Wstęp do metod optymalizacji i identyfikacji obiektów przemysłowych'' (Gdańsk 1979). <br/><br/> | ||
| − | Należał do [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]], Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej. | + | Należał do [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]], Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej. W latach 1976–1980 należał do Komitetu Automatyki i Cybernetyki Technicznej Polskiej Akademii Nauk (PAN), w 1987–2003 Komitetu Automatyki i Robotyki PAN. W latach 1952–1956 członek Klubu Morskiego Akademickiego Związku Sportowego, w 1952–1960 przewodniczący Okręgowej Komisji Turystyki Żeglarskiej w Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym w Gdańsku. W 1980 wchodził w skład Komisji Zakładowej [[NIEZALEŻNY SAMORZĄDNY ZWIĄZEK ZAWODOWY „SOLIDARNOŚĆ” REGION GDAŃSKI | NSZZ „Solidarność”]] na PG, w [[STAN WOJENNY | stanie wojennym]] członek tajnej Komisji Zakładowej. Należał do [[KLUB INTELIGENCJI KATOLICKIEJ W GDAŃSKU | Klubu Inteligencji Katolickiej]] w Gdańsku, [[TOWARZYSTWO MIŁOŚNIKÓW WILNA I ZIEMI WILEŃSKIEJ ODDZIAŁ POMORSKI | Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej w Gdańsku]] (1989-2023) oraz Towarzystwa Przyjaciół Litwy (1994). <br/><br/> |
| − | Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1974), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1989), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2000). Od 2014 Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej. Żonaty był z Krystyną z domu Nerszewicz, | + | Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1974), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1989), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2000). Od 2014 Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej. Żonaty był z Krystyną z domu Nerszewicz, absolwentką Wydziału Budownictwa Lądowego PG, ojciec Marii, Anny i Jarosława. Pochowany na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5]], Łostowickim. {{author:WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| − | + | '''Bibliografia''': <br/> | |
| − | [[Category: | + | Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe).<br/> |
| + | ''Złota Księga Nauk Technicznych'', Gliwice 2003, s. 264. | ||
Aktualna wersja na dzień 23:06, 2 lip 2024
FRANCISZEK MILKIEWICZ (3 X 1929 Wilno – 8 III 2023 Gdańsk), profesor Politechniki Gdańskiej (PG), specjalista w zakresie automatyki i robotyki. Syn Kazimierza i Sabiny z domu Siwickiej. W Gdańsku od 1945, w 1949 zdał maturę w VIII Liceum Ogólnokształcącym. Od 1949 studiował na PG, w 1954 absolwent Wydziału Elektrycznego, magister inżynier elektryk.
W latach 1954–2001 pracownik PG. Od 1962 doktor (przewód na Wydziale Elektrycznym PG), od 1968 docent, od 1969 doktor habilitowany, od 1985 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1994 profesor zwyczajny. Na Wydziale Elektrycznym PG w latach 1968–1969 kierownik Zakładu Automatyzacji Systemów Przemysłowych w Katedrze Automatyki, w 1969–1973 zastępcy dyrektora ds. naukowych w Instytucie Elektroenergetyki i Automatyki, w 1973–1975 prodziekan ds. nauki, w 1974–1991 kierownik Zakładu Automatyki w Instytucie Elektroenergetyki i Automatyki. W latach 1992–2000 kierownik Katedry Automatyki na Wydziale Elektrycznym, od 1996 na Wydziale Elektrotechniki i Automatyki. W latach 1974–1975 był konsultantem w Gdańskich Zakładach Rafineryjnych. Od 1988 do 1990 pracował także w Instytucie Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku. W 1996 był inicjatorem i organizatorem kierunku automatyka i robotyka na Wydziale Elektrotechniki i Automatyki PG.
Pionier szkoły automatyki w Polsce. Autor metody wielohoryzontowo-wielopoziomowej sterowania systemami produkcyjnymi i dystrybucyjnymi zastosowanej w Mazowieckich Zakładach Rafineryjnych i Petrochemicznych – Rafinerii w Płocku oraz systemu sterowania produkcjami enzym i olejów napędowych. Twórca dwóch patentów i 14 wdrożeń układów automatyki w przemyśle. Autor publikacji na temat elektryki, automatyki, w tym monografii, m.in. Sterowanie systemami produkcyjnymi (Gdańsk 2004), skryptu Wstęp do metod optymalizacji i identyfikacji obiektów przemysłowych (Gdańsk 1979).
Należał do Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej. W latach 1976–1980 należał do Komitetu Automatyki i Cybernetyki Technicznej Polskiej Akademii Nauk (PAN), w 1987–2003 Komitetu Automatyki i Robotyki PAN. W latach 1952–1956 członek Klubu Morskiego Akademickiego Związku Sportowego, w 1952–1960 przewodniczący Okręgowej Komisji Turystyki Żeglarskiej w Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym w Gdańsku. W 1980 wchodził w skład Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” na PG, w stanie wojennym członek tajnej Komisji Zakładowej. Należał do Klubu Inteligencji Katolickiej w Gdańsku, Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej w Gdańsku (1989-2023) oraz Towarzystwa Przyjaciół Litwy (1994).
Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1974), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1989), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2000). Od 2014 Profesor Emeritus Politechniki Gdańskiej. Żonaty był z Krystyną z domu Nerszewicz, absolwentką Wydziału Budownictwa Lądowego PG, ojciec Marii, Anny i Jarosława. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim.
Bibliografia:
Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe).
Złota Księga Nauk Technicznych, Gliwice 2003, s. 264.
