BRACKERMANN JOHANN, rektor szkoły św. Jana
(Utworzył nową stronę „{{web}} Category: Hasła w przygotowaniu”) |
|||
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[Category: | + | '''JOHANN BRACKERMANN''' (Johannes, Iohannes; Brakerman, Brakermann, Brakermannus) (około 1591 Gdańsk – 27 V 1622 Słupsk), rektor [[SZKOŁA ŚW. JANA| szkoły św. Jana]]. Syn [[BRACKERMANN CONRAD, pastor kościoła NMP | Conrada Brackermanna]], drugiego pastora [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] (NMP). Brat Christiana (1599–1634), m.in. drugiego pastora [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]], stryj pastora [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA I ŚW. JANA BOSKO | kościoła św. Jerzego]] na [[ORUNIA |Oruni]], [[BRACKERMANN JOHANN FRIEDRICH, pastor kościoła św. Jerzego | Johanna Friedricha Brackermanna]]. <br/><br/> |
| + | Od 1608 student uniwersytetu w Rostocku, od 1610 w Wittenberdze, gdzie rok później uzyskał tytuł magistra filozofii. Od 1613 kontynuował studia teologiczne na uniwersytecie w Lipsku. Od 1615 rektor szkoły św. Jana w Gdańsku. 3 VI 1616 otworzył w szkole tzw. Pauperklasse (klasę dla 50 ubogich uczniów), drugą tego typu placówkę w Gdańsku (pierwszą otwarto w [[SZKOŁA MARIACKA | szkole mariackiej]]). Nauczyciel otrzymywał od kościoła 24 grosze od każdego ucznia oraz dodatkowe 12 groszy tzw. Holzgeld (dodatek opałowy). Od 1617 klasę wspierało też Bractwo św. Jakuba, z dochodów swego ołtarza, znajdującego się w kościele św. Jana. Wsparcie dla klasy przychodziło z różnych stron, wiadomo np. o Steffensohnie Młodszym (Steffensohn der Jüngere), który zapisał jej 8% dochodu ze swego domu i młyna wodnego, a brat rektora, Christian, zapisał jej w testamencie 1000 florenów. Donatorzy oferowali nie tylko pieniądze, np. podczas srogiej zimy 1617/1618 zakupili każdemu uczniowi solidną parę butów. <br/><br/> | ||
| + | Mimo że [[RADA MIEJSKA | Rada Miejska]] doceniała jego pracę (otrzymywał kolejne podwyżki i dodatki do pensji), plotki o nadmiernym bogaceniu się rektora w związku z hojnymi dotacjami spowodowały, że 26 V 1621 został przeniesiony na diakonat do kościoła św. Jana. Opuścił jednak Gdańsk, 9 czerwca tego roku przyjął w Słupsku święcenia i 20 czerwca objął w tym mieście urząd kaznodziei. <br/><br/> | ||
| + | Teolog, autor i współautor m.in. ''De communicatione personae et naturarum in Christo'' (Wittenberg, 1611) czy ''Partitionum Theologicarum, Disputatio XIV. De Commvnicatione Personae Et Naturarum In Christo'' (Magdæburgi 1611). Rodziny nie założył. Zmarł na kolkę, pochowany 29 V 1622 w gdańskim kościele NMP w grobie rodzinnym pod płytą nr 67. {{author:JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
| + | |||
| + | |||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Faber Walther, ''Die Johannisschule in Danzig vom Mittelalter bis zum Jahre 1824'', Danzig 1925, s. 23, 36–37, 112. <br/> | ||
| + | Prätorius Ephraim, ''Dantziger-Lehrer Gedächtniβ...'', Danzig und Leipzig, 1760, s. 76. <br/> | ||
| + | Prätorius Ephraim, ''Athenae Gedanenses sive commentarius...'', Leipzig, 1713, s. 180. <br/> | ||
| + | Rhesa Ludwig, ''Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern'', Königsberg 1834, s. 86, 110. <br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd.1, 86, 187. | ||
Aktualna wersja na dzień 06:40, 1 wrz 2023
JOHANN BRACKERMANN (Johannes, Iohannes; Brakerman, Brakermann, Brakermannus) (około 1591 Gdańsk – 27 V 1622 Słupsk), rektor szkoły św. Jana. Syn Conrada Brackermanna, drugiego pastora kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP). Brat Christiana (1599–1634), m.in. drugiego pastora kościoła św. Jana, stryj pastora kościoła św. Jerzego na Oruni, Johanna Friedricha Brackermanna.
Od 1608 student uniwersytetu w Rostocku, od 1610 w Wittenberdze, gdzie rok później uzyskał tytuł magistra filozofii. Od 1613 kontynuował studia teologiczne na uniwersytecie w Lipsku. Od 1615 rektor szkoły św. Jana w Gdańsku. 3 VI 1616 otworzył w szkole tzw. Pauperklasse (klasę dla 50 ubogich uczniów), drugą tego typu placówkę w Gdańsku (pierwszą otwarto w szkole mariackiej). Nauczyciel otrzymywał od kościoła 24 grosze od każdego ucznia oraz dodatkowe 12 groszy tzw. Holzgeld (dodatek opałowy). Od 1617 klasę wspierało też Bractwo św. Jakuba, z dochodów swego ołtarza, znajdującego się w kościele św. Jana. Wsparcie dla klasy przychodziło z różnych stron, wiadomo np. o Steffensohnie Młodszym (Steffensohn der Jüngere), który zapisał jej 8% dochodu ze swego domu i młyna wodnego, a brat rektora, Christian, zapisał jej w testamencie 1000 florenów. Donatorzy oferowali nie tylko pieniądze, np. podczas srogiej zimy 1617/1618 zakupili każdemu uczniowi solidną parę butów.
Mimo że Rada Miejska doceniała jego pracę (otrzymywał kolejne podwyżki i dodatki do pensji), plotki o nadmiernym bogaceniu się rektora w związku z hojnymi dotacjami spowodowały, że 26 V 1621 został przeniesiony na diakonat do kościoła św. Jana. Opuścił jednak Gdańsk, 9 czerwca tego roku przyjął w Słupsku święcenia i 20 czerwca objął w tym mieście urząd kaznodziei.
Teolog, autor i współautor m.in. De communicatione personae et naturarum in Christo (Wittenberg, 1611) czy Partitionum Theologicarum, Disputatio XIV. De Commvnicatione Personae Et Naturarum In Christo (Magdæburgi 1611). Rodziny nie założył. Zmarł na kolkę, pochowany 29 V 1622 w gdańskim kościele NMP w grobie rodzinnym pod płytą nr 67.
Bibliografia:
Faber Walther, Die Johannisschule in Danzig vom Mittelalter bis zum Jahre 1824, Danzig 1925, s. 23, 36–37, 112.
Prätorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ..., Danzig und Leipzig, 1760, s. 76.
Prätorius Ephraim, Athenae Gedanenses sive commentarius..., Leipzig, 1713, s. 180.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 86, 110.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd.1, 86, 187.
