KISIELNICKI JOSEPH AMBROSIUS von, organista, kompozytor
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:KISIELNICKI__JOSEPH_AMBROSIUS.jpg|thumb|Joseph Ambrosius von Kisielnicki]] | [[File:KISIELNICKI__JOSEPH_AMBROSIUS.jpg|thumb|Joseph Ambrosius von Kisielnicki]] | ||
| − | '''JOSEPH AMBROSIUS von KISIELNICKI''' (Kiesielnicki | + | '''JOSEPH AMBROSIUS von KISIELNICKI''' (Kiesielnicki) (24 XII 1842 Rzeck koło Biskupca – 20 XI 1907 Gdańsk), organista, dyrygent chórów, kompozytor, katolik. Syn Ignacego, nauczyciela w Rzecku (w 1884 mieszkającego w Barczewie), i Urszuli z domu Birmann (zm. przed 1884). Uczeń szkoły w Świętej Lipce, absolwent seminarium nauczycielskiego w Grudziądzu. Muzyki uczył się prywatnie w Berlinie u Wilhelma Friedricha Wieprechta, naczelnego dyrektora muzycznego pruskich orkiestr wojskowych. W 1863 nauczyciel w Barczewie, następnie w Szałstrach. W latach 1865–1868 muzyk w orkiestrze 1. Przybocznego Pułku Huzarów (Leibhusaren-Regiment Nr. 1; [[SIEDEMNASTY KORPUS ARMIJNY | Siedemnasty (XVII) Korpus Armijny]]). Brał udział w wojnie prusko-austriackiej w 1866 i francusko-pruskiej w latach 1870–1871.<br/><br/> |
W 1869 w Gdańsku nauczyciel szkoły przy [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]] ([[KNABENSCHULE ZUR KÖNIGLICHEN KAPELLE, szkoła | Knabenschule zur Königlichen Kapelle]]), w 1874 szkoły żeńskiej na [[DOLNE MIASTO | Dolnym Mieście]], w okresie 1882–1906 uczył muzyki w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]], [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | w szkole św. Piotra]] i w [[SZKOŁA ŚREDNIA DLA DZIEWCZĄT | Szkole Średniej dla Dziewcząt im. Wiktorii (Victoriaschule)]]. W 1887, po przejściu na [[LUTERANIE | luteranizm]], pierwszy organista [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] (NMP), w 1894 z tytułem królewskiego dyrektora muzycznego (Königlicher Musikdirektor). Dyrygent chórów męskich Sängerbund (1876–1878), Danziger Männergesangverein (1879–1898) i Melodia (1898–1904). W 1894 założył chór mieszany Neuer Gesangverein.<br/><br/> | W 1869 w Gdańsku nauczyciel szkoły przy [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]] ([[KNABENSCHULE ZUR KÖNIGLICHEN KAPELLE, szkoła | Knabenschule zur Königlichen Kapelle]]), w 1874 szkoły żeńskiej na [[DOLNE MIASTO | Dolnym Mieście]], w okresie 1882–1906 uczył muzyki w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]], [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | w szkole św. Piotra]] i w [[SZKOŁA ŚREDNIA DLA DZIEWCZĄT | Szkole Średniej dla Dziewcząt im. Wiktorii (Victoriaschule)]]. W 1887, po przejściu na [[LUTERANIE | luteranizm]], pierwszy organista [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] (NMP), w 1894 z tytułem królewskiego dyrektora muzycznego (Königlicher Musikdirektor). Dyrygent chórów męskich Sängerbund (1876–1878), Danziger Männergesangverein (1879–1898) i Melodia (1898–1904). W 1894 założył chór mieszany Neuer Gesangverein.<br/><br/> | ||
W latach 70. XIX wieku występował w koncertach [[STOWARZYSZENIE ŚPIEWACZE | Stowarzyszenia Śpiewaczego]], między innymi 5 XII 1872 w Sali Apollina Hotelu du Nord (Apollo-Saal; [[HOTEL GDAŃSK RADISSON BLU | Hotel Gdańsk Radisson Blu]]) śpiewał partię tenora w wykonaniu ''Requiem'' Wolfganga Amadeusza Mozarta pod dyrekcją [[BRANDSTÄTER FRANZ AUGUST, pedagog | Franza Augusta Brandstätera]]. Komponował kantaty, pieśni i utwory instrumentalne, w 1892 wydał śpiewnik szkolny. Od 6 XI 1874 członek gdańskiej loży masońskiej Einigkeit ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]). W 1896 odznaczony Krzyżem Kawalerskim II klasy Orderu Henryka Lwa (Orden Heinrich des Löwen).<br/><br/> | W latach 70. XIX wieku występował w koncertach [[STOWARZYSZENIE ŚPIEWACZE | Stowarzyszenia Śpiewaczego]], między innymi 5 XII 1872 w Sali Apollina Hotelu du Nord (Apollo-Saal; [[HOTEL GDAŃSK RADISSON BLU | Hotel Gdańsk Radisson Blu]]) śpiewał partię tenora w wykonaniu ''Requiem'' Wolfganga Amadeusza Mozarta pod dyrekcją [[BRANDSTÄTER FRANZ AUGUST, pedagog | Franza Augusta Brandstätera]]. Komponował kantaty, pieśni i utwory instrumentalne, w 1892 wydał śpiewnik szkolny. Od 6 XI 1874 członek gdańskiej loży masońskiej Einigkeit ([[WOLNOMULARSTWO | wolnomularstwo]]). W 1896 odznaczony Krzyżem Kawalerskim II klasy Orderu Henryka Lwa (Orden Heinrich des Löwen).<br/><br/> | ||
W 1872 mieszkał przy I. Damm 14 (ul. Grobla I), w 1876 przy Langgarten 54 (ul. Długie Ogrody), w 1885 przy Heilige-Geist-Gasse 16 (ul. św. Ducha), od 1888 do emerytury (1907) przy Langer Markt 50 (Długi Targ), ostatnie miesiące spędził w mieszkaniu przy Jäschkentaler Weg 44 (ul. Jaśkowa Dolina).<br/><br/> | W 1872 mieszkał przy I. Damm 14 (ul. Grobla I), w 1876 przy Langgarten 54 (ul. Długie Ogrody), w 1885 przy Heilige-Geist-Gasse 16 (ul. św. Ducha), od 1888 do emerytury (1907) przy Langer Markt 50 (Długi Targ), ostatnie miesiące spędził w mieszkaniu przy Jäschkentaler Weg 44 (ul. Jaśkowa Dolina).<br/><br/> | ||
| − | 30 XII 1872 w domu George’a Fiedlera przy Sandweg (ul. Miałki Szlak), w obecności [[LANDMESSER FRIEDRICH, proboszcz kościoła św. Mikołaja | ks. Friedricha Landmessera]], proboszcza [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA| kościoła św. Mikołaja]], zawarł małżeństwo sakramentalne z Augustą Renatą Fiedler (27 VII 1852 [[BŁONIA | Błonia]] – 10 I 1920 Gdańsk), córką George’a (zm. przed 1884 Błonia) i Karoliny z domu Julke (zm. po 1884). Ślub cywilny odbył się w Urzędzie Stanu Cywilnego w Błoni 30 III 1884 | + | 30 XII 1872 w domu George’a Fiedlera przy Sandweg (ul. Miałki Szlak), w obecności [[LANDMESSER FRIEDRICH, proboszcz kościoła św. Mikołaja | ks. Friedricha Landmessera]], proboszcza [[KOŚCIÓŁ ŚW. MIKOŁAJA| kościoła św. Mikołaja]], zawarł małżeństwo sakramentalne z nauczycielką muzyki, ewangeliczką Augustą Renatą Fiedler (27 VII 1852 [[BŁONIA | Błonia]] – 10 I 1920 Gdańsk), córką George’a (zm. przed 1884 Błonia) i Karoliny z domu Julke (zm. po 1884). Ślub cywilny odbył się w Urzędzie Stanu Cywilnego w Błoni 30 III 1884. Syn Georg Joseph Kisielnicki (25 IX 1873 Gdańsk – po 1920), w 1895 ukończył [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], w 1906 zmienił nazwisko na Gährmann, w 1908 był urzędnikiem w Banku Rzeszy w Berlinie. Z małżeństwa z Magdalene Sophie Weier miał córkę Lenę Ilse (ur. 24 IX 1902 Berlin-Charlottenburg). Córka [[BOELCKE-KISIELNICKI FRIEDA LINA, śpiewaczka | Frieda Lina Boelcke-Kisielnicki]] (28 IX 1874 Gdańsk – po 1920) była cenioną śpiewaczką koncertową.<br/><br/> |
Pochowany 23 XI 1907 na cmentarzu NMP ([[CMENTARZE WE WRZESZCZU (Z ANIOŁKAMI). PRZY WIELKIEJ ALEI | cmentarze we Wrzeszczu. Przy Wielkiej Ale]]i). Wdowa po nim mieszkała od 1908 do śmierci przy Mirchauer Weg 51b (ul. Partyzantów). {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Pochowany 23 XI 1907 na cmentarzu NMP ([[CMENTARZE WE WRZESZCZU (Z ANIOŁKAMI). PRZY WIELKIEJ ALEI | cmentarze we Wrzeszczu. Przy Wielkiej Ale]]i). Wdowa po nim mieszkała od 1908 do śmierci przy Mirchauer Weg 51b (ul. Partyzantów). {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 10:32, 11 paź 2023
JOSEPH AMBROSIUS von KISIELNICKI (Kiesielnicki) (24 XII 1842 Rzeck koło Biskupca – 20 XI 1907 Gdańsk), organista, dyrygent chórów, kompozytor, katolik. Syn Ignacego, nauczyciela w Rzecku (w 1884 mieszkającego w Barczewie), i Urszuli z domu Birmann (zm. przed 1884). Uczeń szkoły w Świętej Lipce, absolwent seminarium nauczycielskiego w Grudziądzu. Muzyki uczył się prywatnie w Berlinie u Wilhelma Friedricha Wieprechta, naczelnego dyrektora muzycznego pruskich orkiestr wojskowych. W 1863 nauczyciel w Barczewie, następnie w Szałstrach. W latach 1865–1868 muzyk w orkiestrze 1. Przybocznego Pułku Huzarów (Leibhusaren-Regiment Nr. 1; Siedemnasty (XVII) Korpus Armijny). Brał udział w wojnie prusko-austriackiej w 1866 i francusko-pruskiej w latach 1870–1871.
W 1869 w Gdańsku nauczyciel szkoły przy Kaplicy Królewskiej ( Knabenschule zur Königlichen Kapelle), w 1874 szkoły żeńskiej na Dolnym Mieście, w okresie 1882–1906 uczył muzyki w Gimnazjum Miejskim, w szkole św. Piotra i w Szkole Średniej dla Dziewcząt im. Wiktorii (Victoriaschule). W 1887, po przejściu na luteranizm, pierwszy organista kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP), w 1894 z tytułem królewskiego dyrektora muzycznego (Königlicher Musikdirektor). Dyrygent chórów męskich Sängerbund (1876–1878), Danziger Männergesangverein (1879–1898) i Melodia (1898–1904). W 1894 założył chór mieszany Neuer Gesangverein.
W latach 70. XIX wieku występował w koncertach Stowarzyszenia Śpiewaczego, między innymi 5 XII 1872 w Sali Apollina Hotelu du Nord (Apollo-Saal; Hotel Gdańsk Radisson Blu) śpiewał partię tenora w wykonaniu Requiem Wolfganga Amadeusza Mozarta pod dyrekcją Franza Augusta Brandstätera. Komponował kantaty, pieśni i utwory instrumentalne, w 1892 wydał śpiewnik szkolny. Od 6 XI 1874 członek gdańskiej loży masońskiej Einigkeit ( wolnomularstwo). W 1896 odznaczony Krzyżem Kawalerskim II klasy Orderu Henryka Lwa (Orden Heinrich des Löwen).
W 1872 mieszkał przy I. Damm 14 (ul. Grobla I), w 1876 przy Langgarten 54 (ul. Długie Ogrody), w 1885 przy Heilige-Geist-Gasse 16 (ul. św. Ducha), od 1888 do emerytury (1907) przy Langer Markt 50 (Długi Targ), ostatnie miesiące spędził w mieszkaniu przy Jäschkentaler Weg 44 (ul. Jaśkowa Dolina).
30 XII 1872 w domu George’a Fiedlera przy Sandweg (ul. Miałki Szlak), w obecności ks. Friedricha Landmessera, proboszcza kościoła św. Mikołaja, zawarł małżeństwo sakramentalne z nauczycielką muzyki, ewangeliczką Augustą Renatą Fiedler (27 VII 1852 Błonia – 10 I 1920 Gdańsk), córką George’a (zm. przed 1884 Błonia) i Karoliny z domu Julke (zm. po 1884). Ślub cywilny odbył się w Urzędzie Stanu Cywilnego w Błoni 30 III 1884. Syn Georg Joseph Kisielnicki (25 IX 1873 Gdańsk – po 1920), w 1895 ukończył Gimnazjum Miejskie, w 1906 zmienił nazwisko na Gährmann, w 1908 był urzędnikiem w Banku Rzeszy w Berlinie. Z małżeństwa z Magdalene Sophie Weier miał córkę Lenę Ilse (ur. 24 IX 1902 Berlin-Charlottenburg). Córka Frieda Lina Boelcke-Kisielnicki (28 IX 1874 Gdańsk – po 1920) była cenioną śpiewaczką koncertową.
Pochowany 23 XI 1907 na cmentarzu NMP ( cmentarze we Wrzeszczu. Przy Wielkiej Alei). Wdowa po nim mieszkała od 1908 do śmierci przy Mirchauer Weg 51b (ul. Partyzantów).
Bibliografia:
Źródła:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk nr 1609/873 nr 3161; Urząd Stanu Cywilnego Błonia sygn. 1608/32 nr 4.
„Danziger Zeitung” 1920, wydanie wieczorne z 13 I, nr 20 [s. 4].
Księgi Adresowe Gdańska 1874–1919.
Literatura:
Loew Peter Oliver, Lexikon Danziger Komponisten (Mitte 19. bis Mitte 20. Jahrhundert). Ein Beitrag zur lokalen Musikkultur, w: Musikalische Beziehungen zwischen Mitteldeutschland und Danzig im 18. Jahrhundert, Sinzig 2002, s. 268–269.
Michalak Jerzy Marian, Das geistliche Lied im Œuvre einiger Danziger Komponisten des 19. Jahrhunderts. Versuch einer Dokumentation, w: Das Geistliche Lied im Ostseeraum, Frankfurt am Main 2004, s. 179–181.
Michalak Jerzy Marian, Od Förstera do Frühlinga. Przyczynki do dziejów życia muzycznego i teatralnego dawnego Gdańska, Gdańsk 2009, s. 211–213.
Kisielnicki - ancestry.com.
Siebenfreund Kurt, Hundert Jahre Danziger Singakademie 1818–1917, Danzig 1917, s. 82–83.
