MECKBACH CARL ERNST HEINRICH, burmistrz Gdańska
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''CARL ERNST HEINRICH MECKBACH''' (30 I 1836 Tylża – 24 VII 1877 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Syn mistrza stolarskiego. Maturę uzyskał w 1853 (w wieku 17 lat) w gimnazjum w Tylży. Z pomocą finansową starszego brata, właściciela ziemskiego, odbył studia prawnicze na uniwersytecie w Królewcu. Po ich ukończeniu i zdaniu egzaminu państwowego został w 1863 asesorem w sądzie miejskim w Królewcu, współpracował też z Trybunałem Sądowym dla Prus Wschodnich. Od 1 VI 1867 był sędzią sądu miejskiego i powiatowego w Królewcu. <br/><br/> | '''CARL ERNST HEINRICH MECKBACH''' (30 I 1836 Tylża – 24 VII 1877 Gdańsk), [[BURMISTRZOWIE MIAST GDAŃSKICH | burmistrz]] Gdańska. Syn mistrza stolarskiego. Maturę uzyskał w 1853 (w wieku 17 lat) w gimnazjum w Tylży. Z pomocą finansową starszego brata, właściciela ziemskiego, odbył studia prawnicze na uniwersytecie w Królewcu. Po ich ukończeniu i zdaniu egzaminu państwowego został w 1863 asesorem w sądzie miejskim w Królewcu, współpracował też z Trybunałem Sądowym dla Prus Wschodnich. Od 1 VI 1867 był sędzią sądu miejskiego i powiatowego w Królewcu. <br/><br/> | ||
1 IV 1872 został wybrany przez [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] Gdańska na etatowego radcę w Zarządzie Miasta (Magistrat), gdzie zajmował się sprawami ekonomiczno-prawnymi. 1 I 1876, po przejściu burmistrza [[LINTZ JOHANN HEINRICH, burmistrz Gdańska | Johanna Heinricha Lintza]] na emeryturę z końcem grudnia 1875, Rada Miejska powołała go na urząd burmistrza Gdańska; został zastępcą nadburmistrza [[WINTER LEOPOLD von, nadburmistrz Gdańska | Leopolda Wintera]]. Na tym stanowisku kontynuował zadania realizowane przez swego poprzednika. Priorytetem ówczesnych władz miasta było dokończenie prac związanych z przyłączaniem wszystkich posesji do miejskiej sieci wodociągowej i kanalizacyjnej ([[WODOCIĄGI | wodociągi]]) oraz z brukowaniem ulic i kładzeniem trwałej nawierzchni na chodnikach głównych ulic miasta. Zmarł nagle, rano, z powodu wylewu. <br/><br/> | 1 IV 1872 został wybrany przez [[RADA MIEJSKA | Radę Miejską]] Gdańska na etatowego radcę w Zarządzie Miasta (Magistrat), gdzie zajmował się sprawami ekonomiczno-prawnymi. 1 I 1876, po przejściu burmistrza [[LINTZ JOHANN HEINRICH, burmistrz Gdańska | Johanna Heinricha Lintza]] na emeryturę z końcem grudnia 1875, Rada Miejska powołała go na urząd burmistrza Gdańska; został zastępcą nadburmistrza [[WINTER LEOPOLD von, nadburmistrz Gdańska | Leopolda Wintera]]. Na tym stanowisku kontynuował zadania realizowane przez swego poprzednika. Priorytetem ówczesnych władz miasta było dokończenie prac związanych z przyłączaniem wszystkich posesji do miejskiej sieci wodociągowej i kanalizacyjnej ([[WODOCIĄGI | wodociągi]]) oraz z brukowaniem ulic i kładzeniem trwałej nawierzchni na chodnikach głównych ulic miasta. Zmarł nagle, rano, z powodu wylewu. <br/><br/> | ||
| − | Mieszkał przy Neugarten 30 (ul. Nowe Ogrody). Był żonaty z Adelaidą Werner, pozostawił czworo dzieci. Pogrzeb odbył się w sobotę 28 VII 1877 na [[CMENTARZE NA CHEŁMIE | cmentarzu Zbawiciela]] w obecności miejscowych notabli, członków Rady Miejskiej, nadburmistrza Leopolda Wintera i współpracowników. Wdowa po nim została w Gdańsku, w dotychczas zajmowanym mieszkaniu; otrzymała rentę. Jeden z synów, Willi (ur. 1868 Królewiec), w 1887 ukończył [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], następnie studia prawnicze. W 1896 został powołany na okres dwunastu lat na stanowisko etatowego radcy w gdańskim Zarządzie Miasta. W 1906 przeszedł do pracy na podobne stanowisko w Zarządzie Miasta we Frankfurcie nad Menem. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Mieszkał przy Neugarten 30 (ul. Nowe Ogrody). Był żonaty z Adelaidą Werner, pozostawił czworo dzieci. Pogrzeb odbył się w sobotę 28 VII 1877 na [[CMENTARZE NA CHEŁMIE | cmentarzu Zbawiciela]] w obecności miejscowych notabli, członków Rady Miejskiej, nadburmistrza Leopolda Wintera i współpracowników. Wdowa po nim została w Gdańsku, w dotychczas zajmowanym mieszkaniu; otrzymała rentę. Jeden z synów, Willi (ur. 1868 Królewiec), w 1887 ukończył [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskie]], następnie studia prawnicze. W 1896 został powołany na okres dwunastu lat na stanowisko etatowego radcy w gdańskim Zarządzie Miasta. W 1906 przeszedł do pracy na podobne stanowisko w Zarządzie Miasta we Frankfurcie nad Menem. Inny z synów, Ernst (ur. 5 XI 1875 Gdańsk), w 1896 był absolwentem [[GIMNAZJUM KRÓLEWSKIE REALNE (Długie Ogrody) | Gimnazjum Królewskiego]], inżynierem budownictwa, w 1901 laborantem uniwersytetu w Królewcu. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | „Danziger Zeitung”, 28 VII 1877 (nekrolog). | ||
Aktualna wersja na dzień 14:43, 21 lip 2024
CARL ERNST HEINRICH MECKBACH (30 I 1836 Tylża – 24 VII 1877 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn mistrza stolarskiego. Maturę uzyskał w 1853 (w wieku 17 lat) w gimnazjum w Tylży. Z pomocą finansową starszego brata, właściciela ziemskiego, odbył studia prawnicze na uniwersytecie w Królewcu. Po ich ukończeniu i zdaniu egzaminu państwowego został w 1863 asesorem w sądzie miejskim w Królewcu, współpracował też z Trybunałem Sądowym dla Prus Wschodnich. Od 1 VI 1867 był sędzią sądu miejskiego i powiatowego w Królewcu.
1 IV 1872 został wybrany przez Radę Miejską Gdańska na etatowego radcę w Zarządzie Miasta (Magistrat), gdzie zajmował się sprawami ekonomiczno-prawnymi. 1 I 1876, po przejściu burmistrza Johanna Heinricha Lintza na emeryturę z końcem grudnia 1875, Rada Miejska powołała go na urząd burmistrza Gdańska; został zastępcą nadburmistrza Leopolda Wintera. Na tym stanowisku kontynuował zadania realizowane przez swego poprzednika. Priorytetem ówczesnych władz miasta było dokończenie prac związanych z przyłączaniem wszystkich posesji do miejskiej sieci wodociągowej i kanalizacyjnej ( wodociągi) oraz z brukowaniem ulic i kładzeniem trwałej nawierzchni na chodnikach głównych ulic miasta. Zmarł nagle, rano, z powodu wylewu.
Mieszkał przy Neugarten 30 (ul. Nowe Ogrody). Był żonaty z Adelaidą Werner, pozostawił czworo dzieci. Pogrzeb odbył się w sobotę 28 VII 1877 na cmentarzu Zbawiciela w obecności miejscowych notabli, członków Rady Miejskiej, nadburmistrza Leopolda Wintera i współpracowników. Wdowa po nim została w Gdańsku, w dotychczas zajmowanym mieszkaniu; otrzymała rentę. Jeden z synów, Willi (ur. 1868 Królewiec), w 1887 ukończył Gimnazjum Miejskie, następnie studia prawnicze. W 1896 został powołany na okres dwunastu lat na stanowisko etatowego radcy w gdańskim Zarządzie Miasta. W 1906 przeszedł do pracy na podobne stanowisko w Zarządzie Miasta we Frankfurcie nad Menem. Inny z synów, Ernst (ur. 5 XI 1875 Gdańsk), w 1896 był absolwentem Gimnazjum Królewskiego, inżynierem budownictwa, w 1901 laborantem uniwersytetu w Królewcu.
Bibliografia:
„Danziger Zeitung”, 28 VII 1877 (nekrolog).
