ZWICKER SALOMON, rektor szkoły św. Katarzyny
| < Poprzednie | Następne > |
SALOMON ZWICKER (Zwickerus) (około 1606 Schadwalde (Szawałd pod Malborkiem) – 28 VI 1658 Gdańsk), teolog, rektor szkoły św. Katarzyny. Syn Friedricha Zwickera I, pastora kościoła św. Bartłomieja, brat diakona tego kościoła Friedricha II, Daniela, lekarza i kartografa, oraz Samuela, pisarza miejskiego.
W styczniu 1616 wraz z bratem Friedrichem zapisany został do gdańskiego Gimnazjum Akademickiego (zapisano go w metryce uczniów błędnie pod imieniem Samuela). Obaj, jeszcze jako niepełnoletni, 5 IX 1619 immatrykulowali się na uniwersytecie w Królewcu, pełnoletność uzyskali w czasie studiów, w 1623. Korzystając ze stypendium gdańskiej Rady Miejskiej (w podaniach podkreślał bardzo zły stan finansowy rodziny), w latach 1629–1631 studiował teologię na uniwersytecie w Wittenberdze, kończąc tytułem magistra filozofii. W 1633 został rektorem szkoły św. Katarzyny, którym był do śmierci.
Autor dysput teologicznych, publikowanych jeszcze w czasie studiów: Collegii Theologici Disputatio IV. De 1. Creatione 2. Angelis, et 3. Imagine Dei In Primo Homine … Sub Praesidio Viri … Dn. Pauli Röberi S. S. Th. D. & P. P. celeberrimi … (Wittebergae, 1630)) i Scholastico-Theologica eaq[ue] brevis & succincta Symboli Nicaeni Anatomia. … Sub Praesidio Magnifici Rectoris, …, Dn. Wilhelmi Lyseri…(Wittebergae, 1631), także później już jako rektor szkoły Osculum Theosophiae â Philosophia impactum, Sive Discursus Scholastico-Oratorius … (Dantisci 1634) czy Paci Prussicae Sacrum (1635).
Żonaty był z Marią. Syn Salomon, uczeń Gimnazjum Akademickiego w Toruniu, zmarł młodo (21 III 1651; żegnał go żałobnym wierszem rektor szkoły św. Jana Johann Klein), podobnie wcześnie zmarła córka Barbara (ochrzczona 7 XII 1648 w kościele NMP). Córka Christina 30 VII 1658 w kościele św. Bartłomieja wyszła za mąż za owdowiałego pastora z Groß Zünder (Cedry Wielkie) Tobiasa Colerusa (Norymberga – 8 I 1676 Cedry Wielkie, w wieku 54 lat), uhonorowanego tytułem „ukoronowanego Poety Cesarskiego”, w latach 1642–1649 katechety w Sperlingsdorf (Wróblewo, Żuławy Gdańskie), wyświęconego 18 II 1649, od 25 III 1649 kaznodziei w Letzkau (Leczkowy), od 25 III 1658 pastora w Cedrach Wielkich, inicjatora utworzenia tzw. „kasy wdowiej” dla parafii na Żuławach Gdańskich oraz renowacji miejscowego kościoła.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 99.
Prätorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ..., Danzig und Leipzig, 1760, s. 47, 48, 52.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. s. 98, 103.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf-Schwentine 1986-1992, Bd. 5, 308.
