VOLMAR ERICH, architekt, konserwator miejski
| < Poprzednie | Następne > |
ERICH VOLMAR (13 III 1887 Gdańsk – 19 V 1975 Würzburg), inżynier architekt, konserwator miejski. Syn kupca Karla i Eleonory Schröder. W 1906 absolwent ► Gimnazjum Miejskiego w Gdańsku, w latach 1906–1913 studiował architekturę w Monachium, Berlinie i na ► Technische Hochschule Danzig. W 1913 mieszkał przy Fleischergasse 7 (ul. Rzeźnicka). Podczas I wojny światowej walczył na froncie, następnie – po zdaniu w 1920 egzaminu państwowego z budownictwa – od 1921 uczestniczył w odbudowie zniszczonych podczas wojny zabytkowych ośrodków miejskich Warmii i Mazur.
Pracował w Wydziale Architektury Zarządu ► II Wolnego Miasta Gdańska (WMG), od 1924 zajmował się głównie problematyką zabytkowej architektury i historycznego układu przestrzennego miasta. Od 1926 kierownik Stelle für Bauberatung und Denkmalpflege, urzędu doradztwa budowlanego i konserwacji zabytków, placówki podległej ► Senatowi II WMG. Od 1929 radca budowlany (Baurat), od 1939 starszy radca (Oberbaurat). Kierował ukończeniem renowacji ► kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP), podobnymi pracami przy ► kościele św. Bartłomieja. 25 V 1930 biskup gdański ► Eduard O’Rourke poświęcił w ► kościele (katedrze) Trójcy Świętej w Oliwie wykonany przez niego pomnik grobowy opatów ► Johanna Karla Hohenzollern-Hechingen i ► Josepha Wilhelma Friedricha Hohenzollern-Hechingen, ufundowany przez diecezje gdańską, warmińską i ► Senat II Wolnego Miasta Gdańska (usunięty w 1945).
W latach 1934–1941 stał na czele zespołu realizującego na zamówienie Senatu renowację i przywrócenie oryginalnego wyglądu gdańskim kamieniczkom. Przebudowano wówczas fasady kamienic przy obecnych ul. Mariackiej, Kaletniczej 3, Św. Ducha 77, Chlebnickiej 36, przy Długim Pobrzeżu 13 i Garbary 1. Jego autorstwa jest między innymi chronostych portalu kamienicy przy ul. Chlebnickiej 1 oraz projekt przedproży przy ul. Mariackiej 12. Prace prowadzono i przy innych obiektach (np. ► fontanna Neptuna), połączonych z likwidacją śladów polskości (np. usunięcie orłów z fontanny). Przebieg prac opisał w książce, z przedmową gauleitera ► Alberta Forstera, Danzigs Bauwerke und ihre Wiederherstellung. Ein Rechenschaftsbericht der Baudenkmalpflege (Danzig 1940). Od 1939 konserwator zabytków w ► Okręgu Rzeszy Gdańsk–Prusy Zachodnie. Był autorem projektów monet obowiązujących w WMG.
Pod koniec II wojny światowej, z ► Willim Drostem i ► Peterem Jakobem Deurerem, zabezpieczał i ewakuował przed nadchodzącym frontem gdańskie zbiory muzealne i zabytkowe wyposażenia wnętrz. Pozostał w Gdańsku, współpracował z polskimi konserwatorami,
głównie z przybyłym do Gdańska na początku kwietnia 1945 ► Janem Kilarskim, ► prof. Stanisławem Turskim i ► prof. Janem Borowskim, wskazując miejsca ukrycia zbiorów. Między innymi przy jego pomocy odnaleziono zamurowaną w ścianie kościoła NMP ► „Piękną Madonnę”, wyposażenie Sali Czerwonej ► Ratusza Głównego Miasta, ► Dworu Artusa, ► Domu Uphagena, prospekt organowy i ambonę z ► kościoła św. Jana, ► posąg Neptuna z fontanny.
Zatrudniony w Zarządzie Miasta, wyjechał z Gdańska jesienią 1946, pracował jako konserwator zabytków w Berlinie. Od 1922 żonaty był z Thusneldą Bittner. 30 I 2015 jego imię otrzymał gdańskich tramwaj Pesa Jazz Duo 128NG nr 1052.
