SCHMIEDEN NATHANAEL, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
NATHANAEL SCHMIEDEN (8 II 1601 Gdańsk – 11 V 1663 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Pochodził z rodziny patrycjuszowskiej, przybyłej do Gdańska najprawdopodobniej z Kołobrzegu, do 1642 używającej nazwiska Schmidt. Był synem kupca gdańskiego Stephana Schmidta, właściciela Kamiennego Młyna i Marii, córki Hansa Bolnera. Mając rok, utracił rodziców w czasie wielkiej epidemii dżumy w Gdańsku, wychowywał się pod opieką dalszej rodziny.
Od 1616 był uczniem Gimnazjum Akademickiego, w 1618 studiował na uniwersytecie w Giessen, w 1619 w Lipsku, 20 marca tego roku był we Frankfurcie nad Menem świadkiem koronacji na cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego Ferdynanda II Habsburga. Odbył wieloletnią podróż po Europie, odwiedził Holandię (Lejdę), Anglię (przez rok przebywał w Oxfordzie), Francję (Paryż), Włochy (Rzym, Neapol i Sycylię). W chwili szykowania się do podróży na Sycylię i na Maltę odwołany został do Gdańska, do którego wrócił przez Austrię i Polskę (z pobytem w Krakowie) w 1623.
W 1625 wszedł do Trzeciego Ordynku jako mistrz Kwartału Wysokiego. Jednocześnie w latach 1630–1631 był przewodniczącym Rady kościoła Najświętszej Marii Panny. Od 1631 był ławnikiem Głównego Miasta, od 1634 rajcą, w 1635 sędzią. Od 1655 był burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1656 i 1660, drugiego w 1655, 1659 i 1663, trzeciego w 1658 i 1662, czwartego w 1657 i 1661. W 1634 i 1648 (jako rajca) i w 1658 (jako burmistrz) był burgrabią królewskim w Gdańsku. Był także nadłowczym Mierzei Gdańskiej i członkiem Ławy Malborskiej w Dworze Artusa.
W 1637 (jako rajca) wraz z burmistrzem Nicolausem Pahlem brał udział w negocjacjach z wysłannikami króla polskiego Władysława IV w sprawie zniesienia przez polskie okręty blokady portu gdańskiego w związku ze sporami o pobór ceł. Reprezentował umiarkowane stanowisko w kwestii relacji gdańsko-polskich, jako rajca stał na czele delegacji, która 21 II 1647 podpisała z klasztorem cystersów w Oliwie umowę o dzierżawę przez Radę Miejską klasztornego terenu, na którym miasto wybudowało Szaniec Zachodni (na terenie obecnego Nowego Portu), stanowiący część fortyfikacji twierdzy w Wisłoujściu. Za wierność Rzeczypospolitej w okresie wojny ze Szwedami otrzymał w Warszawie w sierpniu 1658 indygenat (uznanie szlachectwa przyznanego przodkom przez cesarza Fryderyka III Habsburga w XV wieku, herb: w dwudzielnym w pas polu czerwonym w górnym srebrna strzała skrzyżowana ze srebrnym kluczem i gwiazdą w rogu, w dolnym pod trzema złotymi gwiazdami dwa skrzyżowane złote klucze).
Od 1632 posiadał kamienicę przy Langgasse 375 (ul. Długa 17), od 1658 dzierżawił od klasztoru cystersów w Oliwie wieś Bärenwinkel ( Niedźwiednik). W 1648 ufundował chrzcielnicę dla kościoła św. Trójcy.
Z małżeństwa zawartego 30 XI 1623 z Kathariną (1606 – 1688), córką Sebastiana Brandtnera, miał dziesięcioro dzieci, z których czworo zmarło młodo. Karierę w administracji Gdańska zrobili synowie 1/ Johann Ernst późniejszy burmistrz, 2/ Nathanael (maj 1639 Gdańsk – 25 III 1705), od 13 II 1680 posiadający kupieckie obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), ławnik od 1694 i 3/ Karl Friedrich (19 V 1641 Gdańsk – 12 VIII 1691 Gdańsk), od 6 IV 1677 również posiadającego gdańskie obywatelstwo (na zasadzie co brat), ławnik od 1688, żegnany żałobnym utworem przez profesora Gimnazjum Akademickiego Christopha Bahra. Córka 4/ Anna Maria (1630 – 8 II 1708) od 1658 byłą żoną Johanna Ferbera (1627–1702), brata burmistrza Constantina (III), uroczyste okolicznościowe wiersze z tej okazji dedykowali młodej parze Wahrmund von Träumersburg wspólnie z pastorem z Koźlin oraz poetą Erazmem Rothmalerem, a także Georg Baumgart. W chwili śmierci ojca pannami były córki 5/ Constantia i 6/ Florentina.
Pochowany 18 V 1663 w kościele NMP, w grobie nabytym w 17 V 1639, obok niego spoczęła w nim 19 II 1688 także żona Katherina i 21 VIII 1691 syn Karl Friedrich. Mowę na jego pogrzebie wygłosił pastor kościoła NMP Johann Botsack, specjalnym wspomnieniowym drukiem (ozdobionym portretm zmarłego) żegnał go profesor Gimnazjum Akademickiego Daniel Lagus (także w imieniu syndyka Conrada Lagusa i medyka Georga Lagusa).
