SCHMIDT MICHAEL, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
MICHAEL SCHMIDT (11 XII 1694 Gdańsk – 11 IV 1760 Gdańsk), ► burmistrz Gdańska. Był wnukiem Michaela Schmidta (16 XI 1626 Gdańsk – 28 VIII 1686), ► ławnika (1677), ► rajcy (1678) i ► sędziego (1683), synem Johanna Ernsta Schmidta (21 I 1663 Gdańsk – 27 IX 1732 Gdańsk), ławnika (od 1712), rajcy (od 1719), i Concordii Renate, córki Emanuela Dilgera, rajcy (od 1677) i ► burgrabiego królewskiego w Gdańsku (1695). Brat ławników Emanuela Ernesta (19 VI 1697 Gdańsk – 23 IX 1759 Gdańsk), w styczniu 1714 zapisanego do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego ► Gimnazjum Akademickiegom, od 17 II 1728 posiadającego potwierdzone kupieckie ► obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), Johanna Daniela (21 VII 1701 Gdańsk – 11 IV 1761 Gdańsk), od 24 I 1736 także mającego potwierdzone gdańskie kupieckie obywatelstwo (ojca ► Johanna Benjamina Schmidta) oraz Konstancji Renaty (27 III 1699 Gdańsk – 16 VIII 1731 Gdańsk), od 1726 żony późniejszego (już po jej śmierci) rajcy i burgrabiego gdańskiego Daniela Schumanna, syna burmistrza ► Salomona Gabriela Schumanna.
W kwietniu 1711 zapisany do przedostatniej klasy (secundy) Gimnazjum Akademickiego, naukę kończył 23 IV 1716 dysputą o sporze prawnym dotyczącym zatwardziałego przestępcy skazanego na śmierć, odbytą pod kierunkiem profesora ► Samuela Friedricha Willenberga. Studiował w 1716 na uniwersytecie w Halle, 30 VIII 1718 zapisał się na studia prawnicze w Lejdzie. Po powrocie do Gdańska 24 II 1724 wystarał się, tak jak bracia, o potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska (jako tzw. Bürger-Kind). W 1725 wszedł w skład ► Trzeciego Ordynku jako przedstawiciel ► Kwartału Kogi, na którego czele stał jako kwatermistrz od 1726. Od 1738 był ławnikiem, od 1746 rajcą, w 1748 i 1749 ► sędzią. W 1754 został burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w latach 1756 i 1760, drugiego – 1755 i 1759, trzeciego – 1754, 1757 i 1758, czwartego w 1756. Należał we władzach miejskich do grupy tzw. uczonych (Gelehrte), a więc pokolenia, które kładło duży nacisk zarówno na potrzebę dobrej edukacji jako warunku niezbędnego do właściwego zarządzania miastem, jak i na racjonalistyczne podejście do metody sprawowania rządów w mieście.
W latach 1750–1752 zaangażował się w działania, które miały nie dopuścić do wprowadzenia w Gdańsku ordynacji królewskiej, narzuconej miastu przez króla polskiego Augusta III. W styczniu 1752 został zawieszony w prawach członka ordynków decyzją sądu asesorskiego w Warszawie i na wniosek Trzeciego Ordynku (będącego w sporze z władzami miejskimi Gdańska i popierającego wprowadzenie w mieście ordynacji królewskiej) pod zarzutem jawnego sprzyjania skonfliktowanej z władcą ► Radzie Miejskiej.
9 III 1724 ożenił się w ► kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) z Concordią (1698 Gdańsk – pochowana 22 I 1784 Gdańsk), córką rajcy Heinricha Rennera, siostrą burmistrza ► Johanna Rennera. Ojciec 1/ Concordii Renaty (chrzest 10 XII 1724–1803), od 1748 żony Johanna Benjamina Engelcke (1722–1770) (wnuka burmistrza ► Friedricha Gottlieba), 2/ młodo zmarłego Johanna Heinricha (5 VI 1727 – pochowany 8 I 1743) oraz 3/ Michaela Gottfrieda (10 XI 1728 – 27 VI 1773, pochowany 5 VII 1773, kazanie pogrzebowe wygłosił ► Samuel Friedrich Unselt), 4 X 1749 zapisanego na studia prawnicze na uniwersytecie w
Getyndze, 13 III 1753 na takie same studia w Lejdzie, sekretarza, ławnika i właściciela majątku w ► Kuźniczkach, od 17 VI 1755 posiadającego potwierdzone kupieckie obywatelstwo Gdańska.
Pochowany 20 IV 1760 w kościele NMP, w grobie który przejął w 1748 w spadku i gdzie pochowano także jego żonę i syna Johanna Heinricha (zachowała się płyta). Kazanie pogrzebowe wygłosił drugi pastor kościoła NMP ► Heinrich Keltz, ► kantatę pogrzebową skomponował ► Johann Balthasar Christian Freislich.
Bibliografia:
Album studiosorum Academiae Lugduno-Batavae MDLXXV–MDCCCLXXV. Accedunt nomina curatorum et professorum per eadem secula, ed. Willem N. Du Rieu, Hagae Comitum 1875, s. 858, 1040.
Die Matrikel der Georg-August-Universität zu Göttingen 1734–1837, Bd. 1, Hildesheim und Leipzig 1937, s. 76.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 530, 531, 534, 540.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 291, 295.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 4, 180.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 289.
