SAMOLIŃSKI WOJCIECH, żeglarz, nauczyciel, konstruktor jachtów
| < Poprzednie | Następne > |
WOJCIECH SAMOLIŃSKI (4 IV 1922 Poznań – 29 IX 2014 Gdańsk), żeglarz, nauczyciel, konstruktor jachtów. Syn Mieczysława i Leokadii z domu Polaszek. W 1938 uzyskał małą maturę w IV Państwowym Gimnazjum im. św. Marii Magdaleny, w latach 1938–1939 był uczniem I Liceum im. Bergera w Poznaniu. Należał do sekcji żeglarskiej szkolnego koła Ligi Morskiej i Kolonialnej (LMiK; w 1939 pływał po Zatoce Gdańskiej i Zatoce Puckiej na obozie żeglarskim LMiK). We wrześniu 1939 jako starszy strzelec brał udział w obronie Warszawy. Poszukiwany przez Gestapo za przynależność do konspiracyjnej organizacji Związek Orła Białego, od 1941 przebywał w Woli Więcławskiej w Małopolsce; pracował jako robotnik rolny i leśny, w latach 1942–1943 przy dostawach mleka w Michałowicach.
W 1945 uzyskał maturę w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Henryka Sienkiewicza w Krakowie, w tym samym roku przyjechał do Gdańska. Studiował na Wydziale Budowy Okrętów ► Politechniki Gdańskiej (PG). Był członkiem Zarządu Bratniej Pomocy Studentów PG, a w latach 1945–1947 skarbnikiem. W 1945 wraz z kilkoma działaczami sprzed 1939 reaktywował gdański oddział ► Akademickiego Związku Morskiego (AZM). W latach 1945–1948 był członkiem jego zarządu i skarbnikiem, 1947–1948 instruktorem kursów żeglarskich prowadzonych w Jastarni, 1948–1949 ostatnim prezesem AZM-u, a po jego scaleniu z Akademickim Zrzeszeniem Sportowym od kwietnia do listopada 1949 wiceprzewodniczącym Sekcji Żeglarskiej Akademickiego Zrzeszenia Sportowego przy PG.
W latach 1948–1949 pracował w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Gdańsku, 1948–1950 w Państwowym Gimnazjum Przemysłowym Przetwórstwa Rybnego w Sopocie, 1950–1951 jako nauczyciel instruktor żeglarstwa w Państwowym Centrum Wychowania Morskiego – Państwowej Szkole Jungów w Gdyni. W 1952 został inżynierem budownictwa okrętowego, w 1955 magistrem inżynierem budowy okrętów. W latach 1952–1957 pracował w ► Stoczni Gdańskiej jako współprojektant jachtów (m.in. jednostek „Śmiały” i ► „Otago”), 1958–1990 w Zjednoczeniu Przemysłu Okrętowego, 1991–2003 w Centrum Techniki Okrętowej w Gdańsku jako kierownik Działu Postępu Technicznego i Racjonalizacji.
Po reaktywowaniu w 1956 Polskiego Związku Żeglarskiego był komandorem Akademickiego Klubu Morskiego w Akademickim Związku Sportowym przy PG, w latach 1956–1958 przewodniczącym Komisji Morskiej Zarządu Głównego, 1960–1965 przewodniczącym Komisji Technicznej, 1974–1977 przewodniczącym i 1977–1979 wiceprzewodniczącym Zespołu Nadzoru Technicznego. Przez wiele lat pełnił funkcję rzeczoznawcy Morskiego Zespołu Technicznego – prowadził nadzór techniczny: wystawiał orzeczenia o zdolności żeglugowej jachtów, zajmował się pomiarami jachtów. W latach 1972–2002 był ławnikiem Odwoławczej Izby Morskiej przy Sądzie Wojewódzkim w Gdańsku, od 1992 biegłym sądowym, w okresie 1991–2003 inspektorem ► Polskiego Rejestru Statków.
Jako żeglarz wziął udział w pierwszym pełnomorskim rejsie na jachcie „Przygoda” na Gotlandię (1947, kapitan Juliusz Sieradzki), w 1956 na jachcie PZZ „Szkwał” (s/y „Nordster”) zajął I miejsce w dwóch klasach regat Ostseewoche. Uprawiał także żeglarstwo lodowe. Miał patenty: sternika śródlądowego (1939), sternika morskiego (1949), jachtowego kapitana żeglugi wielkiej (1957). Był honorowym członkiem Akademickiego Klubu Morskiego (2011). Został wyróżniony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką ► „Za Zasługi dla Gdańska”, Złotą Odznaką Akademickiego Zrzeszenia Sportowego (1956), Złotą Odznaką Zasłużony Działacz Polskiego Związku Żeglarskiego.
Pochowany na ► cmentarzu w Krakowcu.
Bibliografia:
Głowacki Włodzimierz, Wspaniały świat żeglarstwa, Gdańsk 1989.
Szerle Jędrzej, Wojciech Samoliński, w: Słownik biograficzny żeglarzy pomorskich; ►https://żeglarski.info.
