SŁOJEWSKA-KOŁODZIEJ HALINA, aktorka
| < Poprzednie | Następne > |
HALINA SŁOJEWSKA-KOŁODZIEJ (26 VI 1933 Bydgoszcz – 1 XI 2018 Gdańsk), aktorka, działaczka społeczna. W 1957 ukończyła studia aktorskie w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi. Zadebiutowała 6 X 1956 w Teatrze Powszechnym w Łodzi w sztuce W małym domu Tadeusza Rittnera w reżyserii Adama Danielewicza, występowała w Teatrze im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku (1957–1959), w Teatrze Ziemi Pomorskiej Bydgoszcz-Toruń (1959–1961), w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (1961–1964), Teatrze im. Jaracza w Olsztynie-Elblągu (1964–1966), Teatrze Dolnośląskim w Jeleniej Górze (1966–1967).
Od 1967 do emerytury w 2001 pracowała w Teatrze Wybrzeże, z przerwą w sezonie 1970/1971, kiedy występowała w Starym Teatrze im. Modrzejewskiej w Krakowie (gdzie zagrała Jenny w Operze za trzy grosze i Tytanię w Śnie nocy letniej pod kierunkiem Konrada Swinarskiego). Na gdańskiej scenie debiutowała 7 I 1967 w roli Ewy Braun w spektaklu Zmierzch demonów Romana Brandstaettera w reżyserii Jerzego Golińskiego, w Teatrze Wybrzeże wykreowała ponad 50 ról.
Najlepiej czuła się w rolach dramatycznych, pełnych ekspresji, w Gdańsku i poza nim występowała z monodramami. Grała w przedstawieniach Teatru Telewizji, realizowanych w gdańskim ośrodku TVP, wystąpiła w epizodycznych rolach w 22 polskich filmach. 17 I 1980 powołany został uchwałą Rady Państwa w skład wojewodzkiej komisji wyborczej w wyborach do Sejmu RP i rad narodowych.
W sierpniu 1980 przewodziła grupie gdańskich aktorów występujących w czasie strajku na placu koło Bramy nr 2 Stoczni Gdańskiej. Aktywna działaczka NSZZ „Solidarność”. W stanie wojennym i latach następnych (1982-1988) członkini komisji charytatywnej przy kościele św. Brygidy, udzielającej wsparcia najpierw rodzinom osób internowanych, potem i innym potrzebującym. Rozpracowywana i inwigilowana przez Służbę Bezpieczeństwa.
W 1984 z mężem Marianem Kołodziejem zrealizowała spektakl Gloria Victis poświęcony obrońcom Westerplatte we wrześniu 1939. Uczestniczyła w spektaklach teatralnych z kręgu kultury niezależnej, wyreżyserowała sztukę Ernesta Brylla Wieczernik, która była wystawiana w kościołach w Gdańsku i Warszawie. W latach 1982-1988 występowała z recytacjami poezji podczas Mszy za Ojczyznę i w ramach Tygodni Kultury Chrześcijańskiej w Gdańsku. W sierpniu 1988 występowała dla strajkujących w Stoczni Gdańskiej.
Od 1991 wraz z mężem związana ze środowiskiem Duszpasterstwa Środowisk Twórczych w Gdańsku, biorąc udział w organizowanych przez nie wydarzeniach, np. grając Śmierć w Tragedii o Bogaczu i Łazarzu wyreżyserowanej przez Krzysztofa Babickiego i w oprawie scenograficznej jej męża (premiera 8 VI 2001), granej przez Teatr Wybrzeże w kościele św. Jana w czerwcu, lipcu i sierpniu tegoż roku, czy wraz ze Zbigniewem Jankowskim jako lektorka biogramów i epitafiów podczas odbywających się tamże XI. Pomorskich Zaduszek Artystycznych (2 XI 2013).
Od 1957 w Stowarzyszeniu Polskich Aktorów Teatru i Filmu (SPATiF)-ZASP, była członkiem Zarządu Głównego, od 1974 przewodniczącą, od 1996 honorową przewodniczącą Zarządu Oddziału Gdańskiego oraz członkiem Kapituły Zasłużonych. Była również członkiem Stowarzyszenia Godność. W 1989 została działaczką KO "Solidarność" w Gdańsku. Przyczyniła się do otwarcia Klubu Aktora przy ul. Mariackiej w Gdańsku.
W 1973 odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi, w 1997 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (odmówiła przyjęcia go z rąk prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego), w 2006 odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1977 otrzymała odznakę "Zasłużony Działacz Kultury", w 1979 otrzymała nagrodę kulturalną prezydenta Miasta Gdańska, w 2004 Medal św. Wojciecha, w 2007 Srebrny Medal "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis", w 2011 Nagrodę Specjalną Prezydenta Miasta Gdańska, w 2013 Pomorską Nagrodę Artystyczną za całokształt wybitnych osiągnięć artystycznych oraz dokonań na rzecz kultury, w 2014 laureatka Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska „Neptuny”, w 2009 i 2016 Nagrodę Prezydenta miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. W 1966 wyróżniona została Orderem Stańczyka, przyznawanym przez miesięcznik „Litery”, za rolę Krystyny w spektaklu telewizyjnym „Panna Julia” Strindberga.
Pochowana obok męża w Centrum św. Maksymiliana w podoświęcimskich Harmężach.
