PHLEPS HERMANN, profesor Technische Hochschule Danzig
| < Poprzednie | Następne > |
HERMANN PHLEPS (1 VII 1877 Birthälm, obecnie Biertan, Rumunia – 10 IV 1964 Marburg an der Lahn), architekt. Starszy syn lekarza okręgowego w Siedmiogrodzie Gustava Phlepsa i Sofii (młodszy brat Artur (1881–1944) był SS-Obergruppenführerem i generałem Waffen-SS). Absolwent szkoły średniej (Oberrealschule) w Hermannstadt (obecnie Sibiu, Rumunia). Studiował architekturę w Wiedniu, Karlsruhe i Kassel, dyplom uzyskał w 1904 w Berlinie, od 1907 doktor w Technische Hochschule w Dreźnie. Od 1907 asystent na Wydziale Architektury Technische Hochschule Danzig (THD), w 1909, po habilitacji za pracę Geschichte des deutschen Bauernhauses – docent, od 1922 profesor. Mieszkał we Wrzeszczu (Górnym) przy Jäschkentaler Weg 26 i 16 (ul. Jaśkowa Dolina) i przy Parkweg 5 (ul. Pawłowskiego).
Autor opracowania Das ABC der Ornamentik, gdzie przedstawił jako wzór wiele detali gdańskiej architektury. Należał do Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska. W Gdańsku według jego projektów zbudowano m.in. w 1916 ewangelicki kościół Chrystusa ( kościół św. Andrzeja Boboli) przy Bärenweg ( ul. Mickiewicza) we Wrzeszczu i w 1928 w tej samej dzielnicy Dom Studencki przy Bosseweg (ul. Siedlicka) i obok – przy skrzyżowaniu z Mirchauerweg (ul. Partyzantów) schronisko młodzieżowe (nie istnieje, teren Budynku A Wydziału Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki Politechniki Gdańskiej). Był także m.in. projektantem willi należącej do prof. Ottona Lienaua. Zaprojektował również tzw. Kolumnę Wojenną, ustawioną w 1914 na bastionie św. Elżbiety ( pomnik Żołnierzy). Przed 1939 zaprojektował średnią szkołę dla dziewcząt w Hermannstadt, a w 1943 kierował restauracją warownego kościoła w Biertan (Rumunia, obecnie obiekt na liście światowego dziedzictwa UNESCO). W działalności naukowej koncentrował się na zagadnieniach budownictwa drewnianego w krajach bałtyckich i Norwegii.
Przygotowywana duża praca o architekturze drewnianej Litwy, Łotwy i Estonii spłonęła we wrocławskiej drukarni wiosną 1945. Po 1945 w Niemczech, początkowo w Stoltenbergu (Holsztyn), od 1949 w Marburgu. W 1950 wydał pracę Das Wesen der Architektur (Karlsruhe), a w 1967 Alemannische Holzbaukunst (Wiesbaden). Otrzymał tytuł doktora honoris causa Technische Hochschule w Darmstadt. Jego syn Erwin (ur. 30 VIII 1909 Gdańsk) w 1930 uzyskał maturę w gdańskim Gimnazjum Miejskim, następnie na studiach inżynierskich w THD. Córka Christel zmarła 9 VIII 1929 w wieku czterech lat.
Bibliografia:
„Danziger Neueste Nachrichten”, 10 VIII 1929 (nekrolog córki).
Altpreuss. Biogr., Bd. 4, Teil 2, s. 1269.
