OLSZEWSKI RYSZARD, radny, poseł
| < Poprzednie | Następne > |
RYSZARD OLSZEWSKI (ur. 2 I 1951 Gdańsk), poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej (RP), radny Gdańska. Syn Józefa, podporucznika Wojska Polskiego, żołnierza Armii Krajowej (pseudonim Sokół), odznaczonego m.in. Krzyżem Armii Krajowej, i Leokadii, zesłanej z majątku Józefówka pod Grodnem w lutym 1940 na Syberię (do Irkucka), członkini tajnego Związku Patriotów Polskich w ZSSR, aktywnej działaczki Związku Sybiraków oraz Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Brat Krzysztofa (1953–2009) i Mirosława (ur. 1957).
Uczył się w Szkole Podstawowej nr 22 w Gdańsku oraz w ogniskach muzycznych w klasie akordeonu. W 1976 ukończył Wydział Budowy Maszyn i Urządzeń Okrętowych Technikum Przemysłu Okrętowego w Gdańsku, automatyk.
Od 1968 pracownik Stoczni Gdańskiej. 16 XII 1970 został zatrzymany przez funkcjonariuszy MO i ORMO przy wejściu na Dworzec Główny PKP w Gdańsku, tego samego dnia pobity przed wejściem do hotelu Monopol przez funkcjonariuszy ZOMO; ponownie pobity 17 grudnia w areszcie. W 1971 rozpoczął służbę wojskową, którą przez osiemnaście miesięcy pełnił w desancie jako płetwonurek, saper-miner oraz przez sześć miesięcy szkoląc się w Bazie Nurków Marynarki Wojennej w Gdyni. W latach 1984–1990 prowadził własną działalność gospodarczą w branży usług motoryzacyjnych. Od 2007 do 2012 współorganizator i redaktor naczelny branżowego portalu internetowego (tygodnik) i Biuletynu Informacji Publicznej Gdańskiego Zarządu Nieruchomości Komunalnych (www.gznk.pl), przeznaczonego dla zarządców i administratorów nieruchomości. Od 2016 na emeryturze.
W 1989 był jednym ze współzałożycieli Komitetu Obywatelskiego w Gdańsku i delegatem jego struktur dzielnicowych. Przeciwnik okrągłego stołu, współorganizował wybory samorządowe w ramach Komitetu Wyborczego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Gdańsku. Z listy Osiedlowego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” Nowy Port wybrany do Rady Miasta na kadencję 1990–1994. Był członkiem Komisji Polityki Gospodarczej, Komisji Funkcjonowania Miasta, Komisji Rewizyjnej, Komisji Gospodarki Komunalnej, Komisji Budżetowej, Komisji Rolnictwa, Komisji Miasta i Ochrony Środowiska oraz Komisji Morskiej. W 1991 bezskutecznie kandydował z koalicyjnej listy Chrześcijańskiej Demokracji do Sejmu RP jako przedstawiciel rzemiosła województwa gdańskiego z rekomendacją Izby Rzemieślniczej w Gdańsku (otrzymał 2894 głosy). Wybrany do Sejmu RP z listy Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform w okręgu gdańskim na kadencję 1993–1997 (otrzymał 4366 głosów). Pracował w Komisji Transportu, Łączności, Handlu i Usług, Komisji Obrony Narodowej, Komisji Nadzwyczajnej do spraw Paktu o Przedsiębiorstwie Państwowym w Trakcie Przekształceń, Komisji Nadzwyczajnej do spraw Kodeksu Pracy oraz dziesięciu podkomisjach. Był współzałożycielem Stowarzyszenia „Nasz Gdańsk”, w 1994 współpowołał Komitet Wyborczy Stowarzyszenia „Nasz Gdańsk”, który wprowadził do Rady Miasta Gdańska czworo radnych. W 1996 założył Komitet Wyborczy Blok dla Polski, z ramienia którego bezskutecznie ubiegał się o ponowny mandat poselski w 1997.
W 1997 został oskarżony o spowodowanie strat finansowych podczas pełnienia w latach 1992–1995 funkcji likwidatora Gdańskiego Przedsiębiorstwa Budowlanego (spółki komunalnej) oraz o przekroczenie uprawnień przy sprzedaży terenów pod niedoszłą do skutku budowę hali Makro Cash and Carry na Przymorzu. W 2006 został uznany przez Sąd Okręgowy w Gdańsku za winnego utraty 660 000 złotych i skazany na trzy lata więzienia. Po odwołaniach w 2010 karę zamieniono na półtora roku więzienia w zawieszeniu na cztery lata, co w lipcu 2011 utrzymał w mocy Sąd Apelacyjny.
Z listy Samoobrony w latach 2002–2006 ponownie zasiadał w radzie miasta. Pracował w Komisji Kultury, Komisji Dyscyplinarnej II instancji dla mianowanych pracowników samorządowych (odwołany 25 IX 2003), był członkiem zespołu do spraw opiniowania kandydatów na ławników.
W lipcu 2009 przewodniczył radzie parafialnej oraz radzie organizacyjno-wykonawczej przy organizacji obchodów siedemdziesięciolecia parafii pod wezwaniem św. Anny i Joachima w Gdańsku-Letnicy. Wraz z radą osiedla był współinicjatorem uchwały zawierającej pozytywną opinię na temat lokalizacji stadionu w Gdańsku-Letnicy. Jako inspirator i uczestnik zmian brał również udział w rozbudowie i rewitalizacji Letnicy, zwłaszcza jej części mieszkaniowej i społecznej, a także infrastruktury oraz tzw. małej architektury.
W latach 1984–2001 członek organizacji pszczelarskiej, instruktor i mistrz pszczelarstwa. W 1987 współorganizował Światowy Kongres Pszczelarzy Apimondia w Warszawie. W 1997 zajął pierwsze miejsce w klasyfikacji generalnej amatorów rajdu samochodowego organizowanego przez komendanta wojewódzkiego Policji w Gdańsku.
Odznaczony Brązową (1989), Srebrną (1991) oraz Złotą (1995) Odznaką Polskiego Związku Pszczelarskiego. W 1995 i 1996 wyróżniony nagrodą Homo Popularis, przyznawaną najpopularniejszym Pomorzanom w plebiscycie „Tygodnika Wieczór” i gdańskiego oddziału Telewizji Polskiej za skuteczność oraz pracę na rzecz mieszkańców Gdańska i regionu.
Od 1975 żonaty z Różą z domu Piechowską. Ojciec Wioletty (ur. 1976) i Patrycji (ur. 1979).
