NOCNY WALDEMAR, pedagog, pisarz, wiceprezydent Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
WALDEMAR NOCNY (ur. 22 VI 1951 Gdańsk-Świbno), historyk, pedagog, pisarz, wiceprezydent miasta Gdańska. Syn Stanisława, rybaka, i Krystyny z domu Tobjasz. Brat Henryka (ur. 1950). W 1965 ukończył Szkołę Podstawową w Świbnie. Maturę zdał w 1969 w I Liceum Ogólnokształcącym w Pruszczu Gdańskim, w 1974 ukończył studia w Instytucie Historii Uniwersytetu Gdańskiego, następnie w 1989 Studia Podyplomowe Organizacji i Zarządzania dla Nauczycieli UG, a w 2000 Studia Podyplomowe Organizacji Pomocy Społecznej UG.
W latach 1974–1975 pracował w Szkole Podstawowej nr 31 w Gdańsku, 1975–1983 jako instruktor w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni, 1983–1988 w Zespole Szkół Ogólnokształcących nr 5 w Gdańsku. W okresie 1989–1990 wicedyrektor Zespołu Szkół Morskich w Nowym Porcie, 1990–1992 dyrektor Wydziału Organizacyjnego oraz Wydziału Opieki i Edukacji Pozalekcyjnej w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Gdańsku.
W latach 1990–1994, z ramienia Osiedlowego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” Nowy Port, radny w gdańskiej Radzie Miasta I kadencji (w wyborach otrzymał 2290 głosów). Był członkiem stałych komisji Rady: Komisji Morskiej, Komisji Kultury oraz Komisji Edukacji, w której pełnił funkcję zastępcy przewodniczącej. W latach 1992–1999 naczelnik, następnie dyrektor Wydziału Edukacji Urzędu Miejskiego w Gdańsku, 1994–1999 redaktor pisma społeczno-kulturalnego Wyspy Sobieszewskiej „Echa Wyspy”, 1999–2002 i 2006 wicedyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Gdańsku. Od 2002 do 2005 wiceprezydent Gdańska do spraw polityki społecznej. Od roku szkolnego 2006/2007 do 2017 (emerytura) dyrektor II Liceum Ogólnokształcącego we Wrzeszczu. Współzałożyciel i w latach 1994–2003 prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Wyspy Sobieszewskiej.
Zadebiutował w 1983 w „Głosie Wybrzeża” opowiadaniem Nelli, stanowiącym fragment niewydanej powieści Miałki szlak. W 1996 opublikował zbiór opowiadań Trzynasty kilometr, ukazujących losy osadnictwa gdańskiego po II wojnie światowej, głównie na Wyspie Sobieszewskiej (pierwsza publikacja książkowa); autor powieści: Reguła trzech (1999; tłumaczenie niemieckie Insel im Strom, 2006), Reguła trzech, tom 2: Nowa ziemia (2003), Do wkrótce (2010), Kobiety (2013) ukazującej historię Gdańska w pierwszych miesiącach po zmianach politycznych w 1989. W 2019 opublikował pracę o dziejach Wyspy Sobieszewskiej w latach 40. i 50. XX wieku Katastrofa. Ujście Wisły w czasach przełomu. Ponadto pod jego redakcją wydana została Wyspa wspomnień. Osobiste historie Wyspy Sobieszewskiej (2020; 31 grudnia tego roku umieszczona w „kapsułę czasu”, wkopanej przy pomniku 100-lecia Przekopu Wisły i Przewodnik historyczny po Wyspie Sobieszewskiej (2021).
Pomysłodawca serii Wydawnictwa „Polnord-Oskar” o dzielnicach Gdańska, autor publikacji: Przewodnik po Wyspie Sobieszewskiej i okolicy (1997; razem z Piotrem Jażdżewskim), Wyspa Sobieszewska (2000, wyd. 2 zmienione: 2008), Brzeźno. Najstarsze kąpielisko Wybrzeża Gdańskiego (2004), Nowy Port. Pierwsza brama Gdańska (2005), 25 lat parafii św. Wojciecha. Gdańsk-Świbno 1981–2006 (2006, razem z ks. Ryszardem Wołosem), Stogi, zapomniana „Wyspa” (2006), Jelitkowo (2009), Letnica (2011). Autor popularnonaukowych prac Trzecie ujście Wisły (2013), Plaże i kąpieliska Mierzei Wiślanej (2015) oraz albumu Jelitkowo na dawnej pocztówce (2014).
Odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi (1989). Wyróżniony Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Oświaty (2010) i Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (2016 i 2021). W 2023, z okazji 50-lecia włączenia Wyspy Sobieszewskiej w granice administracyjne Gdańska, uhonorowany statuetką Bursztynowy Skarb Wyspy.
Od 1975 żonaty z Jadwigą z domu Wadzińską, ojciec Katarzyny (ur. 1977) i Macieja (ur. 1983).
