MICHALSKI STANISŁAW, aktor
| < Poprzednie | Następne > |
STANISŁAW ZDZISŁAW MICHALSKI (3 IX 1932 Wilno – 1 II 2011 Gdańsk), aktor, dyrektor Teatru Wybrzeże. Syn Stanisława i Eugenii. W 1953 z drużyną ŁKS Łódź zdobył mistrzostwo Polski w koszykówce. Członek Związku Młodzieży Polskiej, absolwent Wieczorowego Uniwersytetu Marksizmu-Leninizmu (WUML). W 1955 po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie został oddelegowany do pracy w Gdańsku i odtąd był związany z Teatrem Wybrzeże. Od debiutu w 1955 w Maturzystach Zdzisława Skowrońskiego i Huzarach Pierre’a Aristide’a Breala aż po ostatnią rolę Majordomusa w Balu manekinów (2010) zagrał na gdańskiej scenie około 200 ról. W 2005 obchodził jubileusz 50-lecia pracy scenicznej.
Wysoko ceniony za role między innymi Agenta w Jonaszu i Błaźnie (reżyseria Zbigniew Cybulski, Bogumił Kobiela), Jamesa w Ladacznicy z zasadami (reżyseria Zygmunt Hübner), Severina w Historii o miłosiernej (reżyseria Konrad Swinarski), tytułowego Otella (reżyseria Marek Okopiński), Ojca w Białym małżeństwie (reżyseria Ryszard Major), Czepca w Weselu i Cześnika w Zemście (reżyseria Stanisław Hebanowski), Dantona w Sprawie Dantona (reżyseria Andrzej Wajda, Maciej Karpiński), Moneya w Opowieściach Hollywoodu oraz Iwana Timofiejewicza w Bałałajkinie i spółce (reżyseria Kazimierz Kutz).
Wystąpił także w ponad 90 filmach i produkcjach telewizyjnych, między innymi Dwaj ludzie z szafą (1958), Westerplatte (1967), Krajobraz po bitwie (1970), Potop (1974), Blaszany bębenek (1978), Człowiek z żelaza (1981), Na kłopoty Bednarski (1988), serial Rodzina zastępcza (2004–2009). W latach 50. XX wieku występował w gdańskim kabarecie Rudy Kot.
Od 23 IX 1963 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) i Komitetu Centralnego PZPR, też Solidarności. W sierpniu 1980 w sali BHP Stoczni Gdańskiej wraz z grupą artystów poparł strajkujących robotników. Od 19 VI 1981 do 21 I 1984 członek egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR, przewodniczący Komisji Kultury, delegat na IX Nadzwyczajny Zjazd PZPR (lipiec 1981). W okresie 1982–1991 dyrektor artystyczny, 1987–1993 dyrektor naczelny Teatru Wybrzeże. W 1988 radny gdańskiej Wojewódzkiej Rady Narodowej. Członek prezydium Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatralnych i Filmowych – Związku Artystów Scen Polskich (SPATiF-ZASP), następnie Zarządu Głównego ZASP.
W 1985 otrzymał tytuł członka zasłużonego ZASP, w 1973 Gdańszczanina Roku, laureat Nagrody Artystycznej Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki za role w sztukach Pułapka Tadeusza Różewicza, Irydion Zygmunta Krasińskiego i Wiśniowy sad Antona Czechowa (1986) i w 1993 za rolę w Zimorodku, Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury w 2003 i w 2005 z okazji jubileuszu 50-lecia pracy artystycznej, w 2006 Medal Księcia Mściwoja II, a w 2007 uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego medalem Zasłużony Kulturze – Gloria Artis.
Ze związku z Sabiną z domu Mielczarek ojciec Igora Michalskiego, żonaty z Dorotą z domu Baduszek (28 XII 1944 – 16 X 2013 Gdynia), córką Danuty Baduszkowej, z którą miał Dorotę (ur. 1964), żonę aktora Jacka Mikołajczaka, i Jerzego (ur. 7 VIII 1974 Gdańsk), aktora musicalowego, solisty Teatru Muzycznego im. Danuty Baduszkowej w Gdyni.
