KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA (nieistniejący)

< Poprzednie

Następne >

Kościół św. Jana Chrzciciela (na pierwszym planie przy fosie), z pochylonym krzyżem misyjnym ocalałym z pożaru w 1734, całość zniszczona w 1807, w tle kościół św. Ignacego, fragment ryciny Matthaeusa Deischa, Stare Szkoty, 1761-1765

KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA (nie istnieje). Kościół przyszpitalny w zespole klasztornym bonifratrów w Starych Szkotach, wzniesiony około 1646, najprawdopodobniej z muru pruskiego. W styczniu 1656 spalony przez gdańszczan w ramach przygotowań do odparcia ataku Szwedów. W 1671 odbudowany jako prowizoryczna kaplica. W 1693 na wieżyczce zainstalowano zegar (wysokość około 18 m, szerokość 8 m). W latach 1714–1715, kosztem 6260 florenów monety pruskiej, wzniesiono kościół właściwy, z co najmniej dwoma ołtarzami.

Na planie Jeana Charpantiera z 1718 przedstawiony jako prostokątna budowla, dłuższym bokiem stojąca wzdłuż nieistniejącej drogi do Bramy Nizinnej, zwanej w tym miejscu Psim Zakątkiem, a krótszym – przy również nieistniejącej ul. Motławskiej. Ponownie zniszczony w 1734, podczas przygotowań do odparcia ataku wojsk rosyjskich i saskich. Odbudowany w tym samym miejscu około 1741. Wedle ryciny Matthaeusa Deischa z 1765 miał sześcioosiową bryłę (sześć dużych okien w ścianie wschodniej), prawie płaski dach, pozbawiony wieżyczek. Zniszczony podczas oblężenia Gdańska w 1807, ponownie prewencyjnie zniszczony, tym razem przez broniące się wojska pruskie. SK