DRUET CZESŁAW, profesor, oceanolog
| < Poprzednie | Następne > |
CZESŁAW DRUET (29 III 1926 Wilno – 10 VII 2016 Sopot), naukowiec, oceanolog. Syn Bogdana (13 XI 1901 Wilno – 31 XII 1989 Gdańsk), uczestnika walk o niepodległość pod dowództwem generała Dowbora-Muśnickiego, następnie urzędnika w wileńskiej Wojewódzkiej Komendy Policji oraz Haliny z Dowojnów (1906–2004). Brat Wojciecha, absolwenta Wydziału Elektrycznego ► Politechniki Gdańskiej (PG), Wandy zamężnej Jadkowskiej, zamieszkałej w USA, oraz Jolanty zamężnej Staniewicz.
Tuż przed wybuchem II wojny światowej przyjęty do Gimnazjum Króla Zygmunta Augusta w Wilnie, podczas okupacji robotnik przymusowy we Frankfurcie nad Menem i na jego przedmieściach we Fechenheim. W 1945, przez Włochy i Francję, dotarł do Barnsley (Anglia), gdzie spotkał się z ojcem i ukończył gimnazjum na poziomie małej matury. W grudniu 1947 wraz z żołnierzami II Korpusu VIII Brytyjskiej Armii wrócił do Polski (przez Gdynię do Pasłęka).
Zdał maturę w 1949 w Prywatnym Wieczorowym Liceum dla Pracujących w Pasłęku, w latach 1949–1955 studiował na Wydziale Inżynierii Lądowo-Wodnej ► Politechniki Gdańskiej (PG). W czasie studiów m.in. występował jako śpiewak bas-baryton w Chórze ► Akademii Medycznej w Gdańsku. W 1953, po ukończeniu I stopnia studiów, został pracownikiem ► Instytutu Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk (IBW PAN), gdzie pracował do 1977. Magister inżynier budownictwa wodnego o specjalności hydrotechnika morska. Odbył studia doktoranckie, 8 I 1957 został przewodniczącym Komitetu Wykonawczego Rady Uczelnianej ZSP PG, w listopadzie tego roku był współzałożycielem Studenckiego Parlamentu ZSP PG i od 25 tego miesiąca do wymuszonego ustąpienia 7 XII 1958 pierwszym jego marszałkiem (otrzymał dożywotni tytuł Honorowego Marszałka Parlamentu PG).
Od 1960 doktor nauk technicznych na podstawie rozprawy Obliczanie parametrów równania stateczności morskich progów podwodnych (promotor prof. ► Stanisław Hückel) i kierownik Pracowni Dynamiki Morza w Zakładzie Budownictwa Morskiego IBW PAN. Po doktoracie odbył staż w Instytucie Oceanologii Akademii Nauk ZSRR w Moskwie. Od 1966 doktor habilitowany na podstawie dorobku i rozprawy Obciążenia hydrodynamiczne falochronów portowych posadowionych w strefie transformacji falowania. Od 1974 profesor nadzwyczajny (tytularny), 1980 profesor zwyczajny, od 1979 członek korespondent PAN, 1986 członek rzeczywisty. W latach 1970–1996 wykładał w Instytucie Oceanografii ► Uniwersytetu Gdańskiego (UG). W 1976 pracował nad utworzeniem w ramach PAN Instytutu Oceanologii: w latach 1977–1983 kierownik samodzielnego Zakładu Oceanologii PAN, 1984–1990 dyrektor Instytutu Oceanologii (Sopot, ul. Powstańców Warszawskich 55), 1996–2002 przewodniczący Rady Naukowej tego instytutu, w kadencji 2011–2014 członek Rady Naukowej.
W latach 1980–1983 sekretarz naukowy Oddziału PAN w Gdańsku, w 1993–2002 członek prezydium PAN. Od 1975 współpracował z Międzyrządową Komisją Oceanograficzną (MKO) UNESCO, początkowo jako ekspert, następnie wiceprezydent komisji do spraw służb oceanograficznych i programów naukowych, do 1982 był przewodniczącym jej rady programowej, do 2002 polski pełnomocnik do spraw kontaktów roboczych. W latach 1996–2007 przewodniczący Narodowego Komitetu do spraw współpracy z Międzynarodowym Komitetem Badań Oceanicznych SCOR, 1996–2007 przewodniczący prezydium Komitetu Badań Morza PAN, od 2008 członek prezydium.
W latach 1991–1996 i 1999–2002 był członkiem Centralnej Komisji do spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych. Był członkiem Rad Naukowych: IBW PAN w Gdańsku (od 1970); Instytutu Geofizyki PAN w Warszawie (1987–1989), Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni (1971–1991). Był członkiem redakcji czasopism: „Acta Geophysica Polonica” (1994–2003) i „Oceanologia” (1978–1998 i od 2003).
Specjalista w dynamice i fizyce morza (m.in. falowanie swobodnej powierzchni morza, turbulencja przepływów z granicami swobodnymi), autor Nomographic Chart for Determination Monochromatic Wave Type in the Region of Foundation of Hydrotechnical Structure (1965), Hydrodynamika morskich budowli i akwenów portowych (1978), Dynamika stratyfikowanego oceanu (1994), Elementy hydromechaniki geofizycznej (1995), Dynamika morza (2000), The Structure of Marine Hydrophysical Fields and its Influence on the Plankton Behaviour (2003) i innych.
Od 1970 prowadził przy budowie ► Portu Północnego pomiary falowania i skuteczności osłony akwenów portowych przed falowaniem sztormowym; za nie w 1976 znalazł się wśród odbiorców zespołowej Nagrody Państwowej I stopnia „Za prace naukowo-badawcze, projekt i budowę Portu Północnego w Gdańsku”. W 2009 doktor honoris causa UG. W 1996 otrzymał najwyższe polskie odznaczenie oceanograficzne: Medal im. prof. Kazimierza Demela. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (1977), Krzyżem Oficerskim (1988) i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2003), złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza” (1974). Był prezesem ► Klubu Studentów Wybrzeża Żak, od 1963 do 1972 pełnił funkcję Prezesa Zarządu Środowiskowego Akademickiego Związku Sportowego w Gdańsku (m.in. w 1971 był wśród osób, które wmurowały kamień węgielny pod budowę ośrodka żeglarskiego w Gdańsku-►Górkach Zachodnich). Autor wspomnień: Podróż w czas miniony (Sopot 2006).
Od 1956 żonaty był z Marią z domu Kasperską (ur. 11 IX 1932), pracowniczką w Instytucie Budownictwa Wodnego PAN, ojciec Jacka (ur. 30 XI 1959 Gdańsk), członka polskiej kadry olimpijskiej w szermierce, po przerwanych w 1981 studiach w ► Akademii Medycznej w Gdańsku przebywającego w USA, absolwenta College of Physicians And Surgeons na Columbia University (1985), doktora medycyny w University of California San Francisco (1989), anestezjologa-specjalisty leczenia bólu po podyplomowych studiach w Stanford University Medical School (1995), pracującego w Southwest Healthcare System-Murrieta, California.
Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Sopocie.
