WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ I ŚRODOWISKA POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ
(korekta_EJ) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
− | [[File: Budynek_Wydziału_Inżynierii_Lądowej_i_Wodnej_PG.jpg |thumb| Budynek Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Gdańskiej, | + | [[File: Budynek_Wydziału_Inżynierii_Lądowej_i_Wodnej_PG.jpg |thumb| Budynek Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Gdańskiej, ok. 1950]] |
− | '''WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ I ŚRODOWISKA [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ]]'''. Początki Wydziału są związane z utworzeniem Wydziału Inżynierii Lądowej na podstawie dekretu Rady Ministrów z 24 v 1945 o przekształceniu Politechniki Gdańskiej w polską państwową szkołę akademicką. Organizatorem Wydziału był prof. Karol Pomianowski, były profesor Politechniki Lwowskiej | + | '''WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ I ŚRODOWISKA [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ]]'''. Początki Wydziału są związane z utworzeniem Wydziału Inżynierii Lądowej na podstawie dekretu Rady Ministrów z 24 v 1945 o przekształceniu Politechniki Gdańskiej w polską państwową szkołę akademicką. Organizatorem Wydziału był prof. Karol Pomianowski, były profesor Politechniki Lwowskiej i Warszawskiej, hydrotechnik, który został pierwszym dziekanem. Władze uczelni podjęły decyzję, zaakceptowaną przez Ministerstwo Oświaty, o utworzeniu Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej. Było to spowodowane zwiększeniem dostępu do morza i poszerzoną granicą morską oraz znaczeniem budownictwa wodnego śródlądowego i morskiego. Rozporządzeniem Ministra Oświaty z 16 III 1946 (z mocą obowiązującą od 1 X 1945) powołano Katedry: Matematyki, Wytrzymałości Materiałów i Statyki Budowli, Żelbetnictwa i Ustrojów Żelbetowych, Ustrojów Żelaznych i Drewnianych, Teorii Mostów i Budowy Mostów Stalowych, Budowy Mostów Żelbetowych, Dróg i Robót Ziemnych, Kolejnictwa, Budowy Kolei Żelaznych, Kanalizacji, Wodociągów, Melioracji, Hydrauliki i Hydrologii oraz Budowy Zapór, Jazów i Zakładów o Sile Wodnej, Regulacji Rzek, Potoków i Budowy Kanałów Spławnych, Budownictwa Morskiego i Portów, Budowy Lotnisk, Hangarów i Boisk, Miernictwa i Kartografii. Od chwili utworzenia Wydział posiadał uprawnienia doktoryzowania w dyscyplinie budownictwo, od 1960 habilitowania w dyscyplinie budownictwo, od 1989 doktoryzowania w dyscyplinie inżynieria środowiska. <br/><br/> |
− | Od chwili utworzenia Wydział posiadał uprawnienia doktoryzowania w dyscyplinie budownictwo, od 1960 habilitowania w dyscyplinie budownictwo, od 1989 doktoryzowania w dyscyplinie inżynieria środowiska. <br/><br/> | + | Na podstawie Zarządzenia Ministra Szkolnictwa Wyższego z 12 III 1952 Wydział Inżynierii Lądowej i Wodnej podzielono na dwa: Wydział Budownictwa Lądowego i Wydział Budownictwa Wodnego. Oba wydziały łączono ze sobą później dwukrotnie, w 1969 (wraz z Wydziałem Architektury) jako Wydział Budownictwa i Architektury i 1 IX 2004 jako Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska. <br/><br/> |
− | Na podstawie Zarządzenia Ministra Szkolnictwa Wyższego z 12 III 1952 Wydział Inżynierii Lądowej i Wodnej podzielono na dwa: Wydział Budownictwa Lądowego i Wydział Budownictwa Wodnego. Oba | + | Przed połączeniem w 2004 Wydział Budownictwa Wodnego przechodził liczne zmiany w nazewnictwie. Obowiązujące nazwy to kolejno: Instytut Hydrotechniki (1969–1971) (funkcjonował na Wydziale Budownictwa i Architektury), Instytut Hydrotechniki na prawach Wydziału (1971–1982), Wydział Hydrotechniki (1982–1995), Wydział Inżynierii Środowiska (1995–2000), Wydział Budownictwa Wodnego i Inżynierii Środowiska (2000–2004), Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska (od 2004). Zmiany nazw przechodził przed 2004 także Wydział Budownictwa Lądowego, funkcjonował jako Wydział Budownictwa i Architektury (1969–1971), Wydział Budownictwa Lądowego (1971–1999), Wydział Inżynierii Lądowej (1999–2004). W 1969–1971 na obu działających wówczas wydziałach zlikwidowano katedry i zastąpiono je zakładami tworzącymi instytuty, które z kolei tworzyły wydziały. <br/><br/> |
− | Przed połączeniem w 2004 Wydział Budownictwa Wodnego przechodził liczne zmiany | + | Na Wydziale Budownictwa Wodnego kształcono inżynierów i magistrów inżynierów na dwóch kierunkach: budownictwo wodne (od 1952) ze specjalnościami: budownictwo wodne śródlądowe, budownictwo morskie, geologia inżynierska, inżynieria sanitarna (od 1956) ze specjalnościami: inżynieria komunalna, inżynieria wodno-melioracyjna na studiach dziennych. Od lat 60. XX w. kształcono na dwóch kierunkach: budownictwo ze specjalnościami: budownictwo wodne i morskie, wodno-melioracyjne, hydrotechniczne (wodne, śródlądowe, morskie), inżynierię środowiska ze specjalnościami: inżynieria komunalna, zaopatrzenie w wodę i unieszkodliwianie ścieków i odpadów. Od 1994 kształcono na kierunku geotechnika, inżynieria środowiska ze specjalnościami: inżynieria sanitarna, gospodarka wodna (od 1986), od 2003 kształcono na dwóch kierunkach: budownictwo z czterema specjalnościami: budownictwo wodne i morskie, geotechnika, budownictwo komunalne i sanitarne, geodezja inżynieryjna i wycena nieruchomości; inżynieria środowiska z dwoma specjalnościami: inżynieria sanitarna, inżynieria wodna. <br/><br/> |
− | Na Wydziale Budownictwa Wodnego kształcono inżynierów i magistrów inżynierów na dwóch kierunkach: budownictwo wodne (od 1952) ze specjalnościami: budownictwo wodne śródlądowe, budownictwo morskie, geologia inżynierska, inżynieria sanitarna (od 1956) ze specjalnościami: inżynieria komunalna, inżynieria wodno-melioracyjna na studiach dziennych. Od lat 60. XX | + | |
W 1956 uruchomiono studia wieczorowe na kierunku: Inżynieria (Środowiska, Komunalna) specjalność urządzenia sanitarne. Instytut Hydrotechniki, wspólnie z Instytutem Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku, prowadził studia doktoranckie z: geotechniki (od 1979) i z podstaw hydrauliki (od 1980). Z inicjatywy prof. Eugeniusza Dembickiego utworzono działające w latach 1993–2001 studium doktoranckie „Geotechnika w budownictwie i ochronie środowiska”. W 2001 Wydział Inżynierii Lądowej uruchomił Środowiskowe Studium Doktoranckie dla dwóch Wydziałów: Inżynierii Lądowej i Architektury w zakresie specjalności: konstrukcje budowlane, inżynieria transportu, architektura i urbanistyka. <br/><br/> | W 1956 uruchomiono studia wieczorowe na kierunku: Inżynieria (Środowiska, Komunalna) specjalność urządzenia sanitarne. Instytut Hydrotechniki, wspólnie z Instytutem Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku, prowadził studia doktoranckie z: geotechniki (od 1979) i z podstaw hydrauliki (od 1980). Z inicjatywy prof. Eugeniusza Dembickiego utworzono działające w latach 1993–2001 studium doktoranckie „Geotechnika w budownictwie i ochronie środowiska”. W 2001 Wydział Inżynierii Lądowej uruchomił Środowiskowe Studium Doktoranckie dla dwóch Wydziałów: Inżynierii Lądowej i Architektury w zakresie specjalności: konstrukcje budowlane, inżynieria transportu, architektura i urbanistyka. <br/><br/> | ||
− | W latach 1952–1954, dzięki staraniom prof. [[CEBERTOWICZ ROMUALD ADAM, profesor Politechniki Gdańskiej, patron ulicy | Romualda Cebertowicza]], wybudowano nowy gmach Wydziału Budownictwa Wodnego i przyległą do gmachu halę Laboratorium Wodnego, należącą wówczas do największych laboratoriów we Europie. Absolwenci Wydziału z zakresu: geotechniki, budownictwa hydrotechniki, inżynierii środowiska byli zaangażowani w realizację dużych inwestycji budowlanych w Trójmieście i w województwie pomorskim: m.in.: w Gdańsku (budowa trasy mjr. Sucharskiego, [[MOST III TYSIĄCLECIA IM. JANA PAWŁA II| Mostu III Tysiąclecia im. Jana Pawła II]], oceny stanu technicznego twierdzy w Wisłoujściu, Gdańskiego Centrum Muzyczno-Kongresowego, budynku [[POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA | Polskiej Filharmonii Bałtyckiej]] na [[SPICHLERZE | Spichlerzach]] (Wyspie Spichrzów), budowy | + | W latach 1952–1954, dzięki staraniom prof. [[CEBERTOWICZ ROMUALD ADAM, profesor Politechniki Gdańskiej, patron ulicy | Romualda Cebertowicza]], wybudowano nowy gmach Wydziału Budownictwa Wodnego i przyległą do gmachu halę Laboratorium Wodnego, należącą wówczas do największych laboratoriów we Europie. Absolwenci Wydziału z zakresu: geotechniki, budownictwa hydrotechniki, inżynierii środowiska byli zaangażowani w realizację dużych inwestycji budowlanych w Trójmieście i w województwie pomorskim: m.in.: w Gdańsku (budowa trasy mjr. Sucharskiego, [[MOST III TYSIĄCLECIA IM. JANA PAWŁA II | Mostu III Tysiąclecia im. Jana Pawła II]], oceny stanu technicznego twierdzy w Wisłoujściu, Gdańskiego Centrum Muzyczno-Kongresowego, budynku [[POLSKA FILHARMONIA BAŁTYCKA IM. FRYDERYKA CHOPINA | Polskiej Filharmonii Bałtyckiej]] na [[SPICHLERZE | Spichlerzach]] (Wyspie Spichrzów), budowy estakady na Trasie Kwiatkowskiego w Gdyni. W 1998 Wydział przystąpił do programu TEMPUS opracowano nowy program kształcenia studentów, zgodny z wytycznymi krajów Unii Europejskiej. Wprowadzono system punktów kredytowych, co umożliwiło możliwość studiów na innych uczelniach w krajach Unii Europejskiej.<br/><br/> |
Na Wydziale Budownictwa Lądowego istniały dwa systemy kształcenia: pięcioletni magisterski ze specjalnościami: inżynieria komunikacyjna, konstrukcje budowlane i inżynierskie, technologia i organizacja budownictwa oraz trzy- i półletnie inżynierskie ze specjalnościami inżynieria komunikacyjna, budownictwo ogólne, organizacja i zarządzanie w budownictwie, a także czteroletnie inżynierskie dla pracujących ze specjalnościami: inżynieria ruchu kolejowego (wieczorowe) oraz konstrukcje budowlane i inżynierskie (zaoczne). <br/><br/> | Na Wydziale Budownictwa Lądowego istniały dwa systemy kształcenia: pięcioletni magisterski ze specjalnościami: inżynieria komunikacyjna, konstrukcje budowlane i inżynierskie, technologia i organizacja budownictwa oraz trzy- i półletnie inżynierskie ze specjalnościami inżynieria komunikacyjna, budownictwo ogólne, organizacja i zarządzanie w budownictwie, a także czteroletnie inżynierskie dla pracujących ze specjalnościami: inżynieria ruchu kolejowego (wieczorowe) oraz konstrukcje budowlane i inżynierskie (zaoczne). <br/><br/> | ||
Po połączeniu obu Wydziałów w 2004 na WILIŚ funkcjonowały Katedry: Budownictwa i Inżynierii Materiałowej, Geodezji, Geotechniki i Inżynierii Wodnej, Inżynierii Transportowej, Inżynierii Sanitarnej konstrukcji Inżynierskich, Mechaniki Budowli, Technologii w Inżynierii Środowiska, Wytrzymałości Materiałów i Inżynierii Budowlanej studenci kształceni na kierunku: budownictwo i geodezja, kartografia, inżynieria odzysku surowców i energii, inżynieria środowiska i transport. W 2024 funkcjonowały Katedry: Budownictwa i Inżynierii Materiałowej, Geodezji i Geotechniki, Inżynierii Wodnej, Inżynierii Budowlanej, Inżynierii Transportowej, Inżynierii Sanitarnej, Konstrukcji Inżynierskich, Mechaniki Budowli, Technologii i Inżynierii Środowiska, Wytrzymałości Materiałów. {{author: WP}} | Po połączeniu obu Wydziałów w 2004 na WILIŚ funkcjonowały Katedry: Budownictwa i Inżynierii Materiałowej, Geodezji, Geotechniki i Inżynierii Wodnej, Inżynierii Transportowej, Inżynierii Sanitarnej konstrukcji Inżynierskich, Mechaniki Budowli, Technologii w Inżynierii Środowiska, Wytrzymałości Materiałów i Inżynierii Budowlanej studenci kształceni na kierunku: budownictwo i geodezja, kartografia, inżynieria odzysku surowców i energii, inżynieria środowiska i transport. W 2024 funkcjonowały Katedry: Budownictwa i Inżynierii Materiałowej, Geodezji i Geotechniki, Inżynierii Wodnej, Inżynierii Budowlanej, Inżynierii Transportowej, Inżynierii Sanitarnej, Konstrukcji Inżynierskich, Mechaniki Budowli, Technologii i Inżynierii Środowiska, Wytrzymałości Materiałów. {{author: WP}} | ||
Linia 22: | Linia 21: | ||
| style="vertical-align:top" | prof. zw. dr inż. Karol Pomianowski | | style="vertical-align:top" | prof. zw. dr inż. Karol Pomianowski | ||
|- | |- | ||
− | | style="vertical-align:top" | | + | | style="vertical-align:top" | 1947–1949 |
− | | style="vertical-align:top" |prof. dr hab. inż. [[NOWACKI WITOLD, prorektor Politechniki Gdańskiej| Witold Nowacki]] | + | | style="vertical-align:top" |prof. dr hab. inż. [[NOWACKI WITOLD, prorektor Politechniki Gdańskiej | Witold Nowacki]] |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1949–1950 | | style="vertical-align:top" | 1949–1950 | ||
Linia 44: | Linia 43: | ||
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1954–1956 | | style="vertical-align:top" | 1954–1956 | ||
− | | style="vertical-align:top" |prof. zw. dr inż. [[SZCZYGIEŁ JULIUSZ, profesor Politechniki Gdańskiej| Juliusz Szczygieł]] | + | | style="vertical-align:top" |prof. zw. dr inż. [[SZCZYGIEŁ JULIUSZ, profesor Politechniki Gdańskiej | Juliusz Szczygieł]] |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1956–1958 | | style="vertical-align:top" | 1956–1958 | ||
Linia 104: | Linia 103: | ||
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1999–2004 | | style="vertical-align:top" | 1999–2004 | ||
− | | style="vertical-align:top" | prof. dr hab. inż. [[KRYSTEK RYSZARD, profesor Politechniki Gdańskiej| Ryszard Krystek]] | + | | style="vertical-align:top" | prof. dr hab. inż. [[KRYSTEK RYSZARD, profesor Politechniki Gdańskiej | Ryszard Krystek]] |
|- | |- | ||
| class="authorEgTab" | {{author: WP}} | | class="authorEgTab" | {{author: WP}} | ||
Linia 122: | Linia 121: | ||
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1954–1955 | | style="vertical-align:top" | 1954–1955 | ||
− | | style="vertical-align:top" | doc. dr inż. [[KARWOWSKI JÓZEF, profesor Politechniki Gdańskiej| Józef Karwowski]] | + | | style="vertical-align:top" | doc. dr inż. [[KARWOWSKI JÓZEF, profesor Politechniki Gdańskiej | Józef Karwowski]] |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1955–1958 | | style="vertical-align:top" | 1955–1958 | ||
Linia 128: | Linia 127: | ||
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1958–1962 | | style="vertical-align:top" | 1958–1962 | ||
− | | style="vertical-align:top" | doc. mgr inż. | + | | style="vertical-align:top" | doc. mgr inż. [[SZYMBORSKI STANISŁAW, prorektor Politechniki Gdańskiej | Stanisław Szymborski]] |
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1962–1964 | | style="vertical-align:top" | 1962–1964 | ||
Linia 134: | Linia 133: | ||
|- | |- | ||
| style="vertical-align:top" | 1964–1969 | | style="vertical-align:top" | 1964–1969 | ||
− | | style="vertical-align:top" | prof. dr inż. [[KARWOWSKI JÓZEF, profesor Politechniki Gdańskiej| Józef Karwowski]] | + | | style="vertical-align:top" | prof. dr inż. [[KARWOWSKI JÓZEF, profesor Politechniki Gdańskiej | Józef Karwowski]] |
|- | |- | ||
| class="authorEgTab" | {{author: WP}} | | class="authorEgTab" | {{author: WP}} |
Aktualna wersja na dzień 21:43, 25 mar 2024
WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ I ŚRODOWISKA POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ. Początki Wydziału są związane z utworzeniem Wydziału Inżynierii Lądowej na podstawie dekretu Rady Ministrów z 24 v 1945 o przekształceniu Politechniki Gdańskiej w polską państwową szkołę akademicką. Organizatorem Wydziału był prof. Karol Pomianowski, były profesor Politechniki Lwowskiej i Warszawskiej, hydrotechnik, który został pierwszym dziekanem. Władze uczelni podjęły decyzję, zaakceptowaną przez Ministerstwo Oświaty, o utworzeniu Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej. Było to spowodowane zwiększeniem dostępu do morza i poszerzoną granicą morską oraz znaczeniem budownictwa wodnego śródlądowego i morskiego. Rozporządzeniem Ministra Oświaty z 16 III 1946 (z mocą obowiązującą od 1 X 1945) powołano Katedry: Matematyki, Wytrzymałości Materiałów i Statyki Budowli, Żelbetnictwa i Ustrojów Żelbetowych, Ustrojów Żelaznych i Drewnianych, Teorii Mostów i Budowy Mostów Stalowych, Budowy Mostów Żelbetowych, Dróg i Robót Ziemnych, Kolejnictwa, Budowy Kolei Żelaznych, Kanalizacji, Wodociągów, Melioracji, Hydrauliki i Hydrologii oraz Budowy Zapór, Jazów i Zakładów o Sile Wodnej, Regulacji Rzek, Potoków i Budowy Kanałów Spławnych, Budownictwa Morskiego i Portów, Budowy Lotnisk, Hangarów i Boisk, Miernictwa i Kartografii. Od chwili utworzenia Wydział posiadał uprawnienia doktoryzowania w dyscyplinie budownictwo, od 1960 habilitowania w dyscyplinie budownictwo, od 1989 doktoryzowania w dyscyplinie inżynieria środowiska.
Na podstawie Zarządzenia Ministra Szkolnictwa Wyższego z 12 III 1952 Wydział Inżynierii Lądowej i Wodnej podzielono na dwa: Wydział Budownictwa Lądowego i Wydział Budownictwa Wodnego. Oba wydziały łączono ze sobą później dwukrotnie, w 1969 (wraz z Wydziałem Architektury) jako Wydział Budownictwa i Architektury i 1 IX 2004 jako Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska.
Przed połączeniem w 2004 Wydział Budownictwa Wodnego przechodził liczne zmiany w nazewnictwie. Obowiązujące nazwy to kolejno: Instytut Hydrotechniki (1969–1971) (funkcjonował na Wydziale Budownictwa i Architektury), Instytut Hydrotechniki na prawach Wydziału (1971–1982), Wydział Hydrotechniki (1982–1995), Wydział Inżynierii Środowiska (1995–2000), Wydział Budownictwa Wodnego i Inżynierii Środowiska (2000–2004), Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska (od 2004). Zmiany nazw przechodził przed 2004 także Wydział Budownictwa Lądowego, funkcjonował jako Wydział Budownictwa i Architektury (1969–1971), Wydział Budownictwa Lądowego (1971–1999), Wydział Inżynierii Lądowej (1999–2004). W 1969–1971 na obu działających wówczas wydziałach zlikwidowano katedry i zastąpiono je zakładami tworzącymi instytuty, które z kolei tworzyły wydziały.
Na Wydziale Budownictwa Wodnego kształcono inżynierów i magistrów inżynierów na dwóch kierunkach: budownictwo wodne (od 1952) ze specjalnościami: budownictwo wodne śródlądowe, budownictwo morskie, geologia inżynierska, inżynieria sanitarna (od 1956) ze specjalnościami: inżynieria komunalna, inżynieria wodno-melioracyjna na studiach dziennych. Od lat 60. XX w. kształcono na dwóch kierunkach: budownictwo ze specjalnościami: budownictwo wodne i morskie, wodno-melioracyjne, hydrotechniczne (wodne, śródlądowe, morskie), inżynierię środowiska ze specjalnościami: inżynieria komunalna, zaopatrzenie w wodę i unieszkodliwianie ścieków i odpadów. Od 1994 kształcono na kierunku geotechnika, inżynieria środowiska ze specjalnościami: inżynieria sanitarna, gospodarka wodna (od 1986), od 2003 kształcono na dwóch kierunkach: budownictwo z czterema specjalnościami: budownictwo wodne i morskie, geotechnika, budownictwo komunalne i sanitarne, geodezja inżynieryjna i wycena nieruchomości; inżynieria środowiska z dwoma specjalnościami: inżynieria sanitarna, inżynieria wodna.
W 1956 uruchomiono studia wieczorowe na kierunku: Inżynieria (Środowiska, Komunalna) specjalność urządzenia sanitarne. Instytut Hydrotechniki, wspólnie z Instytutem Budownictwa Wodnego Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku, prowadził studia doktoranckie z: geotechniki (od 1979) i z podstaw hydrauliki (od 1980). Z inicjatywy prof. Eugeniusza Dembickiego utworzono działające w latach 1993–2001 studium doktoranckie „Geotechnika w budownictwie i ochronie środowiska”. W 2001 Wydział Inżynierii Lądowej uruchomił Środowiskowe Studium Doktoranckie dla dwóch Wydziałów: Inżynierii Lądowej i Architektury w zakresie specjalności: konstrukcje budowlane, inżynieria transportu, architektura i urbanistyka.
W latach 1952–1954, dzięki staraniom prof. Romualda Cebertowicza, wybudowano nowy gmach Wydziału Budownictwa Wodnego i przyległą do gmachu halę Laboratorium Wodnego, należącą wówczas do największych laboratoriów we Europie. Absolwenci Wydziału z zakresu: geotechniki, budownictwa hydrotechniki, inżynierii środowiska byli zaangażowani w realizację dużych inwestycji budowlanych w Trójmieście i w województwie pomorskim: m.in.: w Gdańsku (budowa trasy mjr. Sucharskiego, Mostu III Tysiąclecia im. Jana Pawła II, oceny stanu technicznego twierdzy w Wisłoujściu, Gdańskiego Centrum Muzyczno-Kongresowego, budynku Polskiej Filharmonii Bałtyckiej na Spichlerzach (Wyspie Spichrzów), budowy estakady na Trasie Kwiatkowskiego w Gdyni. W 1998 Wydział przystąpił do programu TEMPUS opracowano nowy program kształcenia studentów, zgodny z wytycznymi krajów Unii Europejskiej. Wprowadzono system punktów kredytowych, co umożliwiło możliwość studiów na innych uczelniach w krajach Unii Europejskiej.
Na Wydziale Budownictwa Lądowego istniały dwa systemy kształcenia: pięcioletni magisterski ze specjalnościami: inżynieria komunikacyjna, konstrukcje budowlane i inżynierskie, technologia i organizacja budownictwa oraz trzy- i półletnie inżynierskie ze specjalnościami inżynieria komunikacyjna, budownictwo ogólne, organizacja i zarządzanie w budownictwie, a także czteroletnie inżynierskie dla pracujących ze specjalnościami: inżynieria ruchu kolejowego (wieczorowe) oraz konstrukcje budowlane i inżynierskie (zaoczne).
Po połączeniu obu Wydziałów w 2004 na WILIŚ funkcjonowały Katedry: Budownictwa i Inżynierii Materiałowej, Geodezji, Geotechniki i Inżynierii Wodnej, Inżynierii Transportowej, Inżynierii Sanitarnej konstrukcji Inżynierskich, Mechaniki Budowli, Technologii w Inżynierii Środowiska, Wytrzymałości Materiałów i Inżynierii Budowlanej studenci kształceni na kierunku: budownictwo i geodezja, kartografia, inżynieria odzysku surowców i energii, inżynieria środowiska i transport. W 2024 funkcjonowały Katedry: Budownictwa i Inżynierii Materiałowej, Geodezji i Geotechniki, Inżynierii Wodnej, Inżynierii Budowlanej, Inżynierii Transportowej, Inżynierii Sanitarnej, Konstrukcji Inżynierskich, Mechaniki Budowli, Technologii i Inżynierii Środowiska, Wytrzymałości Materiałów.
Lata pełnienia funkcji | Imię i nazwisko |
---|---|
1945–1947 | prof. zw. dr inż. Karol Pomianowski |
1947–1949 | prof. dr hab. inż. Witold Nowacki |
1949–1950 | prof. zw. dr inż. prof. dr inż. Bogumił Hummel |
1950–1952 | prof. dr inż. Władysław Bogucki |
Lata pełnienia funkcji | Imię i nazwisko |
---|---|
1952–1954 | prof. dr inż. Władysław Bogucki |
1954–1956 | prof. zw. dr inż. Juliusz Szczygieł |
1956–1958 | zastępca prof. mgr inż. Jerzy Smoleński |
1958–1962 | prof. dr inż. Władysław Bogucki |
1962–1966 | prof. mgr inż. Roman Kazimierczak |
1966–1969 | prof. dr inż. Tadeusz Szulczyński |
Lata pełnienia funkcji | Imię i nazwisko |
---|---|
1969–1971 | prof. mgr inż. Roman Kazimierczak |
Lata pełnienia funkcji | Imię i nazwisko |
---|---|
1971–1973 | prof. dr inż. Tadeusz Szulczyński |
1973–1975 | doc. dr inż. Jerzy Ziółko (dyrektor Instytutu Budownictwa Lądowego, na prawach Wydziału) |
1984–1987 | prof. dr hab. inż. Zbigniew Cywiński |
1987–1993 | doc. dr inż. Czesław Taraszkiewicz |
1996–1999 | prof. dr hab.inż. Zbigniew Cywiński |
Lata pełnienia funkcji | Imię i nazwisko |
---|---|
1999–2004 | prof. dr hab. inż. Ryszard Krystek |
Lata pełnienia funkcji | Imię i nazwisko |
---|---|
1952–1953 | prof. mgr inż. Wacław Balcerski |
1953–1954 | prof. dr Zdzisław Pazdro |
1954–1955 | doc. dr inż. Józef Karwowski |
1955–1958 | prof. mgr inż. Mieczysław Michalski |
1958–1962 | doc. mgr inż. Stanisław Szymborski |
1962–1964 | prof. mgr inż. Władysław Wędziński |
1964–1969 | prof. dr inż. Józef Karwowski |
Lata pełnienia funkcji | Imię i nazwisko |
---|---|
1971–1975 | prof. dr hab.inż. Eugeniusz Dembicki |
1975–1978 | doc. dr hab. inż. Bohdan Kozerski |
1978–1981 | prof. dr hab. inż. Andrzej Tejchman-Konarzewski |
1981–1982 | doc. dr hab. inż. Bohdan Kozerski |
Lata pełnienia funkcji | Imię i nazwisko |
---|---|
1982–1984 | dr hab. inż. Bohdan Kozerski |
1984–1990 | prof. dr hab. inż. Andrzej Tejchman-Konarzewski |
1990–1993 | prof. dr hab. inż. Adam Żurowski |
1993–1995 | dr hab. inż. Michał Topolnicki |
Lata pełnienia funkcji | Imię i nazwisko |
---|---|
1995 | dr hab. inż. Michał Topolnicki |
1996–1999 | prof. dr hab. inż. Romuald Szymkiewicz |
Lata pełnienia funkcji | Imię i nazwisko |
---|---|
1999–2004 | prof. dr hab. inż. Bohdan Zadroga |
Lata pełnienia funkcji | Imię i nazwisko |
---|---|
2004–2008 | dr hab. inż. Krzysztof Wilde, prof. PG |
2008–2012 i 2012–2016 | dr hab. inż. Ireneusz Kreja, prof. PG |
2016–2020 | prof. dr hab. inż. Krzysztof Wilde |
2020– | dr hab.inż. Joanna Żukowska, prof. PG |