WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA
Linia 6: | Linia 6: | ||
Po przekształceniach w roku akademickim 1948/1949, studenci kształcili się na trzech Wydziałach: Przyrodniczo-Geograficznym, Matematyczno-Fizycznym i Humanistycznym, już jednak w 1950 prowadzono naukę na siedmiu kierunkach: filologia polska, historia, biologia, geografia, matematyka, fizyka i chemia. W 1952 uczelnia przyjęła nazwę WSP, w 1954 otrzymała prawa akademickie, z prawem nadawania absolwentom tytułu magistra. Pierwsze dyplomy magisterskie wydano w 1956.<br/><br/> | Po przekształceniach w roku akademickim 1948/1949, studenci kształcili się na trzech Wydziałach: Przyrodniczo-Geograficznym, Matematyczno-Fizycznym i Humanistycznym, już jednak w 1950 prowadzono naukę na siedmiu kierunkach: filologia polska, historia, biologia, geografia, matematyka, fizyka i chemia. W 1952 uczelnia przyjęła nazwę WSP, w 1954 otrzymała prawa akademickie, z prawem nadawania absolwentom tytułu magistra. Pierwsze dyplomy magisterskie wydano w 1956.<br/><br/> | ||
Pełne zrównanie praw uczelni z uniwersytetami nastąpiło w 1958; przedłużono wówczas okres studiów do lat pięciu. W 1960 działały 24 katedry, w roku akademickim 1967–1968 kształcono na dziewięciu kierunkach: pedagogika, historia, filologia polska, filologia rosyjska, geografia, biologia, matematyka, fizyka i chemia. Poprawiła się atmosfera intelektualna i zaczęto przywiązywać większą wagę do prowadzenia przez pracowników działalności naukowej. W 1959 Wydział Filologiczno-Historyczny (w 1952 zastąpił dawny Humanistyczny), jako pierwszy, uzyskał prawo nadawania stopnia naukowego doktora. Stopniowo wzrastała ranga uczelni w gdańskim środowisku akademickim; lata 60. XX wieku to proces odchodzenia od koncentrowania się wyłącznie na kształceniu kadr oświatowych. Poprawie uległy warunki bytowe studentów: w początkach grudnia 1957 w Brzeźnie przy ul. Krasickiego 9 oddano do użytku Dom Studencki nr 1 (od 1970 jeden z akademików [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego (UG)]], w 2006 sprzedany firmie „Invest Komfort”), 1 X 1965 budynek biblioteki przy ul. Sobieskiego (przejęta przez UG, zlikwidowana w 2016), 1967–1968 – 3 domy studenckie w Oliwie (przy ul. Polanki), mające łącznie 900 miejsc. Nastąpiło pewne ożywienie w studenckim ruchu naukowym.<br/><br/> | Pełne zrównanie praw uczelni z uniwersytetami nastąpiło w 1958; przedłużono wówczas okres studiów do lat pięciu. W 1960 działały 24 katedry, w roku akademickim 1967–1968 kształcono na dziewięciu kierunkach: pedagogika, historia, filologia polska, filologia rosyjska, geografia, biologia, matematyka, fizyka i chemia. Poprawiła się atmosfera intelektualna i zaczęto przywiązywać większą wagę do prowadzenia przez pracowników działalności naukowej. W 1959 Wydział Filologiczno-Historyczny (w 1952 zastąpił dawny Humanistyczny), jako pierwszy, uzyskał prawo nadawania stopnia naukowego doktora. Stopniowo wzrastała ranga uczelni w gdańskim środowisku akademickim; lata 60. XX wieku to proces odchodzenia od koncentrowania się wyłącznie na kształceniu kadr oświatowych. Poprawie uległy warunki bytowe studentów: w początkach grudnia 1957 w Brzeźnie przy ul. Krasickiego 9 oddano do użytku Dom Studencki nr 1 (od 1970 jeden z akademików [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego (UG)]], w 2006 sprzedany firmie „Invest Komfort”), 1 X 1965 budynek biblioteki przy ul. Sobieskiego (przejęta przez UG, zlikwidowana w 2016), 1967–1968 – 3 domy studenckie w Oliwie (przy ul. Polanki), mające łącznie 900 miejsc. Nastąpiło pewne ożywienie w studenckim ruchu naukowym.<br/><br/> | ||
− | W latach 1963–1964 działało osiem kół naukowych, do których należało około 180 studentów. W 1960 zatrudniano 6 profesorów, 14 docentów i 19 adiunktów, w 1969 – 13 profesorów, 48 docentów i 79 adiunktów. Łącznie stopień magistra uzyskało 4866 osób, studia I stopnia ukończyło 541 osób. W połowie lat 60. XX wieku co 12 nauczyciel w Polsce, mający wyższe wykształcenie, był absolwentem gdańskiej uczelni. Obok studiów stacjonarnych prowadzono zajęcia w systemie studiów zaocznych i wieczorowych. W 1969 studiowały stacjonarnie 2092 osoby; zaocznie, wieczorowo i eksternistycznie – 2444 osoby; łącznie 4536 osób. WSP była jedną z uczelni Trójmiasta, na bazie której powstał w 1970 | + | W latach 1963–1964 działało osiem kół naukowych, do których należało około 180 studentów. W 1960 zatrudniano 6 profesorów, 14 docentów i 19 adiunktów, w 1969 – 13 profesorów, 48 docentów i 79 adiunktów. Łącznie stopień magistra uzyskało 4866 osób, studia I stopnia ukończyło 541 osób. W połowie lat 60. XX wieku co 12 nauczyciel w Polsce, mający wyższe wykształcenie, był absolwentem gdańskiej uczelni. Obok studiów stacjonarnych prowadzono zajęcia w systemie studiów zaocznych i wieczorowych. W 1969 studiowały stacjonarnie 2092 osoby; zaocznie, wieczorowo i eksternistycznie – 2444 osoby; łącznie 4536 osób. WSP była jedną z uczelni Trójmiasta, na bazie której powstał w 1970 UG. {{author: MA}}<br /><br /> |
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- |
Aktualna wersja na dzień 17:43, 30 lis 2022
WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA (WSP). We wrześniu 1945 uruchomiono w Gdańsku dwuletnie Państwowe Pedagogium (Liceum Pedagogiczne), mające kształcić wysoko kwalifikowanych nauczycieli szkół podstawowych. Kierował nim dr Jan Szwarc, mieściło się w gmachu V Liceum Ogólnokształcącego (LO) (ul. Polanki, Oliwa), gdzie dysponowało czterema salami. Z pomocą kadry szkoły Pedagogium i pod kierunkiem Jana Szwarca powstał Komitet Organizacyjny Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej (PWSP), uczelni o profilu wyższej szkoły zawodowej.
Zarządzeniem Ministra Oświaty Wyższa Szkoła Pedagogiczna rozpoczęła działalność 1 X 1946 jako szkoła nieakademicka (117 osób na I roku, 70 – dotychczasowi słuchacze Pedagogium – na II). Absolwenci po trzyletniej nauce zobowiązani byli przepracować trzy lata w resorcie oświaty, chętni mogli po ich upływie ubiegać się o przyjęcie na studia uniwersyteckie II stopnia. W pierwszym roku kształcenia prowadzono nauczanie na dwóch kierunkach (zwanych sekcjami): przyrodniczo-geograficznym (kierownik mgr inż. Maria Krynicka) i matematyczno-fizycznym (kierownik mgr Eustachy Tarnawski), w drugim roku powołano sekcję humanistyczną (kierownik dr Kazimierz Mężyński). Do stycznia 1948 oficjalnie siedziba mieściła nadal znajdowała się w budynku V LO, internat dla studentów mieścił się w dawnym Domu Kuracyjnym w Leśnym (Krzaczastym) Młynie. W lipcu 1948 szkoła przejęła połowę budynku dawnego Królewskiego Seminarium Nauczycielskiego przy ul. Jana III Sobieskiego 18, dzieląc go z Liceum Spółdzielczym, od czerwca 1949 zajmowała całość budynku. Na poddaszu urządzono internat dla studentów, zwalniając miejsce w Leśnym Młynie.
Po przekształceniach w roku akademickim 1948/1949, studenci kształcili się na trzech Wydziałach: Przyrodniczo-Geograficznym, Matematyczno-Fizycznym i Humanistycznym, już jednak w 1950 prowadzono naukę na siedmiu kierunkach: filologia polska, historia, biologia, geografia, matematyka, fizyka i chemia. W 1952 uczelnia przyjęła nazwę WSP, w 1954 otrzymała prawa akademickie, z prawem nadawania absolwentom tytułu magistra. Pierwsze dyplomy magisterskie wydano w 1956.
Pełne zrównanie praw uczelni z uniwersytetami nastąpiło w 1958; przedłużono wówczas okres studiów do lat pięciu. W 1960 działały 24 katedry, w roku akademickim 1967–1968 kształcono na dziewięciu kierunkach: pedagogika, historia, filologia polska, filologia rosyjska, geografia, biologia, matematyka, fizyka i chemia. Poprawiła się atmosfera intelektualna i zaczęto przywiązywać większą wagę do prowadzenia przez pracowników działalności naukowej. W 1959 Wydział Filologiczno-Historyczny (w 1952 zastąpił dawny Humanistyczny), jako pierwszy, uzyskał prawo nadawania stopnia naukowego doktora. Stopniowo wzrastała ranga uczelni w gdańskim środowisku akademickim; lata 60. XX wieku to proces odchodzenia od koncentrowania się wyłącznie na kształceniu kadr oświatowych. Poprawie uległy warunki bytowe studentów: w początkach grudnia 1957 w Brzeźnie przy ul. Krasickiego 9 oddano do użytku Dom Studencki nr 1 (od 1970 jeden z akademików Uniwersytetu Gdańskiego (UG), w 2006 sprzedany firmie „Invest Komfort”), 1 X 1965 budynek biblioteki przy ul. Sobieskiego (przejęta przez UG, zlikwidowana w 2016), 1967–1968 – 3 domy studenckie w Oliwie (przy ul. Polanki), mające łącznie 900 miejsc. Nastąpiło pewne ożywienie w studenckim ruchu naukowym.
W latach 1963–1964 działało osiem kół naukowych, do których należało około 180 studentów. W 1960 zatrudniano 6 profesorów, 14 docentów i 19 adiunktów, w 1969 – 13 profesorów, 48 docentów i 79 adiunktów. Łącznie stopień magistra uzyskało 4866 osób, studia I stopnia ukończyło 541 osób. W połowie lat 60. XX wieku co 12 nauczyciel w Polsce, mający wyższe wykształcenie, był absolwentem gdańskiej uczelni. Obok studiów stacjonarnych prowadzono zajęcia w systemie studiów zaocznych i wieczorowych. W 1969 studiowały stacjonarnie 2092 osoby; zaocznie, wieczorowo i eksternistycznie – 2444 osoby; łącznie 4536 osób. WSP była jedną z uczelni Trójmiasta, na bazie której powstał w 1970 UG.
1946–1948 | dr Jan Szwarc (z tytułem dyrektora) |
1948 | mgr inż. Łukasz Dorosz |
1948–1952 | mgr Adam Dobrowski |
1952–1956 | mgr Roman Czernecki |
1956–1962 | Andrzej Bukowski |
1962–1968 | Ludwik Bandura |
1968–1970 | Janusz Sokołowski |
Rok | Łączna liczba studentów | Studia stacjonarne | Studia zaoczne, wieczorowe, eksternistyczne |
---|---|---|---|
1946/1947 | 187 | 187 | |
1951 | 724 | 490 | 234 |
1955 | 1192 | 783 | 409 |
1960 | 2513 | 949 | 1564 |
1965 | 4392 | 1717 | 2675 |
1969 | 4536 | 2092 | 2444 |