WIĘCKOWSKI JÓZEF, profesor Politechniki Gdańskiej, patron ulicy
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''JÓZEF WIĘCKOWSKI''' (12 V 1928 Warszawa – 15 X 1984 Gdańsk), mechanik, profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnika Gdańska]] (PG). Syn oficera Wojska Polskiego, od 1932 roku z rodziną w Toruniu, w 1947 zdał maturę, w latach 1947–1952 studiował na Wydziale Mechanicznym PG.<br/><br/> | '''JÓZEF WIĘCKOWSKI''' (12 V 1928 Warszawa – 15 X 1984 Gdańsk), mechanik, profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnika Gdańska]] (PG). Syn oficera Wojska Polskiego, od 1932 roku z rodziną w Toruniu, w 1947 zdał maturę, w latach 1947–1952 studiował na Wydziale Mechanicznym PG.<br/><br/> | ||
| − | Na II roku studiów zatrudniony jako młodszy asystent na PG; odbył studia aspiranckie w Instytucie Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk (PAN), w 1957 doktor i pracownik Instytutu Podstaw Problemów Techniki PAN i PG, w 1958 docent w Instytucie Podstaw Problemów Techniki, następnie w Instytucie Maszyn Przepływowych PAN (kierownik Zakładu Dynamiki Maszyn) i na PG (kierownik Katedry Mechaniki Ustrojów Okrętowych) | + | Na II roku studiów zatrudniony jako młodszy asystent na PG; odbył studia aspiranckie w Instytucie Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk (PAN), w 1957 doktor i pracownik Instytutu Podstaw Problemów Techniki PAN i PG, w 1958 docent w Instytucie Podstaw Problemów Techniki, następnie w Instytucie Maszyn Przepływowych PAN (kierownik Zakładu Dynamiki Maszyn) i na PG (kierownik Katedry Mechaniki Ustrojów Okrętowych). Od 1966 doktor habilitowany, od 1967 profesor tytularny, od 1975 profesor zwyczajny. W latach 1975–1981 dyrektor Instytutu Okrętowego PG ([[WYDZIAŁ OCEANOTECHNIKI I OKRĘTOWNICTWA POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydział Oceanotechniki i Okrętownictwa PG]]). Od 1980 do śmierci przewodniczący [[POLSKA AKADEMIA NAUK | oddziału gdańskiego Polskiej Akademii Nauk]].<br/><br/> |
Specjalista od zagadnień okrętowych, projektowania wytrzymałościowego kadłubów w różnych stanach załadunku i podstaw budowy maszyn, autor między innymi prac ''Równania drgań giętych kadłuba statku'' (1957), ''Wytrzymałość materiałów'' (cz. 1 i 2: 1975–79), ''Wstęp do mechaniki ośrodków ciągłych'' (1980). Od roku 1973 członek korespondent PAN, 1976–1980 poseł na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, wiceprzewodniczący Komisji Nauki i Postępu Technicznego.<br/><br/> | Specjalista od zagadnień okrętowych, projektowania wytrzymałościowego kadłubów w różnych stanach załadunku i podstaw budowy maszyn, autor między innymi prac ''Równania drgań giętych kadłuba statku'' (1957), ''Wytrzymałość materiałów'' (cz. 1 i 2: 1975–79), ''Wstęp do mechaniki ośrodków ciągłych'' (1980). Od roku 1973 członek korespondent PAN, 1976–1980 poseł na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, wiceprzewodniczący Komisji Nauki i Postępu Technicznego.<br/><br/> | ||
Pochowany w alei Zasłużonych na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Pochowany w alei Zasłużonych na [[CMENTARZ SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:36, 3 kwi 2021
JÓZEF WIĘCKOWSKI (12 V 1928 Warszawa – 15 X 1984 Gdańsk), mechanik, profesor Politechnika Gdańska (PG). Syn oficera Wojska Polskiego, od 1932 roku z rodziną w Toruniu, w 1947 zdał maturę, w latach 1947–1952 studiował na Wydziale Mechanicznym PG.
Na II roku studiów zatrudniony jako młodszy asystent na PG; odbył studia aspiranckie w Instytucie Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk (PAN), w 1957 doktor i pracownik Instytutu Podstaw Problemów Techniki PAN i PG, w 1958 docent w Instytucie Podstaw Problemów Techniki, następnie w Instytucie Maszyn Przepływowych PAN (kierownik Zakładu Dynamiki Maszyn) i na PG (kierownik Katedry Mechaniki Ustrojów Okrętowych). Od 1966 doktor habilitowany, od 1967 profesor tytularny, od 1975 profesor zwyczajny. W latach 1975–1981 dyrektor Instytutu Okrętowego PG ( Wydział Oceanotechniki i Okrętownictwa PG). Od 1980 do śmierci przewodniczący oddziału gdańskiego Polskiej Akademii Nauk.
Specjalista od zagadnień okrętowych, projektowania wytrzymałościowego kadłubów w różnych stanach załadunku i podstaw budowy maszyn, autor między innymi prac Równania drgań giętych kadłuba statku (1957), Wytrzymałość materiałów (cz. 1 i 2: 1975–79), Wstęp do mechaniki ośrodków ciągłych (1980). Od roku 1973 członek korespondent PAN, 1976–1980 poseł na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, wiceprzewodniczący Komisji Nauki i Postępu Technicznego.
Pochowany w alei Zasłużonych na cmentarzu Srebrzysko.
