WERYHA-WYSOCZAŃSKI JAN DE, rzeźbiarz
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Weryha-Wysoczański Jan de, pomnik Pamięci Deportowanych po Upadku Powstania Warszawskiego 1944, 1999.jpg|thumb| Jan de Weryha-Wysoczański, pomnik Pamięci Deportowanych po Upadku Powstania Warszawskiego 1944, 1999]] | [[File: Weryha-Wysoczański Jan de, pomnik Pamięci Deportowanych po Upadku Powstania Warszawskiego 1944, 1999.jpg|thumb| Jan de Weryha-Wysoczański, pomnik Pamięci Deportowanych po Upadku Powstania Warszawskiego 1944, 1999]] | ||
| − | '''JAN de WERYHA-WYSOCZAŃSKI''' (ur. 1 X 1950 Gdańsk), rzeźbiarz. | + | '''JAN MICHAŁ de WERYHA-WYSOCZAŃSKI''' (ur. 1 X 1950 Gdańsk), rzeźbiarz. Najstarszy z pięciorga dzieci Janusza Marii (21 I 1922 Lwów – 10 IV 1989 Gdańsk), inżyniera, jachtowego kapitana żeglugi wielkiej i nauczyciela akademickiego, oraz poślubionej 12 II 1948 w Krakowie Olgi Döringer (ur. 15 XII 1922 Lwów). Brat Andrzeja Jerzego (ur. 3 XII 1952 Gdańsk-Wrzeszcz), Anny Marii Legnegård (ur. 22 V 1954 Gdańsk), primo voto Fiertek, Marty Magdaleny (ur. 18 V 1957 Sopot) i Wojciecha Piotra (ur. 3 VIII 1965 Gdańsk). <br /><br /> |
| − | Wybranym przez artystę tworzywem jest drewno, jego obiekty żyją poprzez konfrontację dotkniętego i niedotkniętego materiału, a w centrum uwagi znajduje się materialność drewna. Procesy tworzenia ograniczone są do trzech pojęć: cięcia, rozłupania i łamania. Realizował też rzeźbę monumentalną, | + | W 1968 ukończył [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V | V Liceum Ogólnokształcące]] w Gdańsku-Oliwie. Studiował od 1971 w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademia Sztuk Pięknych]]) u [[WIŚNIEWSKI ALFRED, prorektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Alfreda Wiśniewskiego]] i [[SMOLANA ADAM, rzeźbiarz, profesor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Adama Smolany]]. Dyplom otrzymał w 1976. W latach 1970–1975 uczestniczył w renowacji [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]], wykonał: na fasadzie kamienicy przy ul. Chlebnickiej 13/16 ([[DOM ANGIELSKI | Dom Angielski]]) figurę kobiety z ogonem konika morskiego, przedproże kamienicy przy ul. św. Ducha nr 87/89. W latach 1976–1981 zajmował się działalnością twórczą, współpracując równocześnie z Pracowniami Sztuk Plastycznych w Gdańsku, „ARPO” Spółdzielnią Pracy Twórczej Polskich Artystów Plastyków, Zakładami Artystycznymi „ART” Związku Polskich Artystów Plastyków. Od 1981 mieszka i pracuje twórczo w Hamburgu. <br /><br /> |
| − | W 1998 otrzymał I nagrodę (Prix du Jury) w Salonie Wiosennym ’98 w Luksemburgu, ufundowaną przez ministra kultury Luksemburga. Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie, Muzeum Rzeźby Współczesnej w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu, zbiorach prywatnych. Był uczestnikiem wielu wystaw zbiorowych i indywidualnych, | + | Wybranym przez artystę tworzywem jest drewno, jego obiekty żyją poprzez konfrontację dotkniętego i niedotkniętego materiału, a w centrum uwagi znajduje się materialność drewna. Procesy tworzenia ograniczone są do trzech pojęć: cięcia, rozłupania i łamania. Realizował też rzeźbę monumentalną, m.in. pomnik Pamięci Deportowanych po Upadku Powstania Warszawskiego 1944 dla Muzeum – Miejsca Pamięci byłego obozu koncentracyjnego w Neuengamme (1999) oraz pomnik Ofiar Trzeciej Rzeszy Wywiezionych na Roboty Przymusowe do Hamburga, stojący na promenadzie Schleusengraben w Hamburgu-Bergedorfie. <br /><br /> |
| − | Żonaty z Marią Danutą z Fiedorowiczów, magistrem filologii polskiej | + | W 1998 otrzymał I nagrodę (Prix du Jury) w Salonie Wiosennym ’98 w Luksemburgu, ufundowaną przez ministra kultury Luksemburga. Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie, Muzeum Rzeźby Współczesnej w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu, zbiorach prywatnych. Był uczestnikiem wielu wystaw zbiorowych i indywidualnych, m.in.: ''60. rocznica powstania wielkopolskiego w plastyce'', BWA „Arsenał” w Poznaniu (1978), ''Herbstsalon'' w Kunsthaus Hamburg (1989), ''Germany in Montana'' w Gallery of Visual Arts w Missouli, Montana (1990), ''Selected Art Work from the Federal Republic of Germany and The United States: A Traveling Exhibition'' w Paris Gibson Square Museum of Art w Great Falls, Montana (1993), ''Salon de Printemps ’98'' w Lëtzebuerger Artisten Center, Théâtre Municipal w Luksemburgu (1998), ''Jan de Weryha-Wysoczański – Drewniany kubik'' w Galerii Kaplica w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (2004), ''Strenges Holz – Heiner Szamida, Helga Weihs, Jan de Weryha'' w Kunsthalle Wilhelmshaven (2004), ''Jan de Weryha-Wysoczański – Epifanie natury w późno-nowoczesnym świecie'' w Galerii Szyb Wilson w Katowicach (2005), ''Jan de Weryha-Wysoczański – Objawienia w drewnie'' w Muzeum Rzeźby Współczesnej w Orońsku oraz w Galerii BWA w Jeleniej Górze (2006), ''XV Międzynarodowe Triennale Rzeźby – Wrażliwość'' w Centrum Kultury „Zamek” w Poznaniu (2006), ''Alfabet rzeźby DEF…'' w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (2008), ''Tabularium – Jan de Weryha-Wysoczański'' w [[GDAŃSKA GALERIA MIEJSKA | Gdańskiej Galerii Miejskiej]] (2009), ''XVI Międzynarodowe Triennale Rzeźby – Kryzys gatunku'' w Centrum Kultury „Zamek” w Poznaniu (2009), ''Drewno jako materia rzeźby'' w Muzeum Rzeźby Współczesnej w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (2010), ''Hamburg Art Week'' w Chilehaus w Hamburgu (2011), ''NordArt 2013'' w Carlshütte w Büdelsdorf (2013), ''Project Berlin Reload'' w Factory-Art Gallery w Berlinie (2013), ''London Calling 2014'' w Dray Walk Gallery w Londynie (2014). Od 2012 ma stałą ekspozycję w Hamburgu w Sammlung de Weryha. <br /><br /> |
| + | Żonaty z Marią Danutą z Fiedorowiczów (ur. 4 VIII 1950 Pogrodzie gmina Tolkmicko), magistrem filologii polskiej. Ojciec Rafała Hugona (ur. 7 V 1975 Gdynia), doktora filozofii, historyka ogrodów i autora. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 13:36, 14 sie 2023
JAN MICHAŁ de WERYHA-WYSOCZAŃSKI (ur. 1 X 1950 Gdańsk), rzeźbiarz. Najstarszy z pięciorga dzieci Janusza Marii (21 I 1922 Lwów – 10 IV 1989 Gdańsk), inżyniera, jachtowego kapitana żeglugi wielkiej i nauczyciela akademickiego, oraz poślubionej 12 II 1948 w Krakowie Olgi Döringer (ur. 15 XII 1922 Lwów). Brat Andrzeja Jerzego (ur. 3 XII 1952 Gdańsk-Wrzeszcz), Anny Marii Legnegård (ur. 22 V 1954 Gdańsk), primo voto Fiertek, Marty Magdaleny (ur. 18 V 1957 Sopot) i Wojciecha Piotra (ur. 3 VIII 1965 Gdańsk).
W 1968 ukończył V Liceum Ogólnokształcące w Gdańsku-Oliwie. Studiował od 1971 w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych ( Akademia Sztuk Pięknych) u Alfreda Wiśniewskiego i Adama Smolany. Dyplom otrzymał w 1976. W latach 1970–1975 uczestniczył w renowacji Głównego Miasta, wykonał: na fasadzie kamienicy przy ul. Chlebnickiej 13/16 ( Dom Angielski) figurę kobiety z ogonem konika morskiego, przedproże kamienicy przy ul. św. Ducha nr 87/89. W latach 1976–1981 zajmował się działalnością twórczą, współpracując równocześnie z Pracowniami Sztuk Plastycznych w Gdańsku, „ARPO” Spółdzielnią Pracy Twórczej Polskich Artystów Plastyków, Zakładami Artystycznymi „ART” Związku Polskich Artystów Plastyków. Od 1981 mieszka i pracuje twórczo w Hamburgu.
Wybranym przez artystę tworzywem jest drewno, jego obiekty żyją poprzez konfrontację dotkniętego i niedotkniętego materiału, a w centrum uwagi znajduje się materialność drewna. Procesy tworzenia ograniczone są do trzech pojęć: cięcia, rozłupania i łamania. Realizował też rzeźbę monumentalną, m.in. pomnik Pamięci Deportowanych po Upadku Powstania Warszawskiego 1944 dla Muzeum – Miejsca Pamięci byłego obozu koncentracyjnego w Neuengamme (1999) oraz pomnik Ofiar Trzeciej Rzeszy Wywiezionych na Roboty Przymusowe do Hamburga, stojący na promenadzie Schleusengraben w Hamburgu-Bergedorfie.
W 1998 otrzymał I nagrodę (Prix du Jury) w Salonie Wiosennym ’98 w Luksemburgu, ufundowaną przez ministra kultury Luksemburga. Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie, Muzeum Rzeźby Współczesnej w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu, zbiorach prywatnych. Był uczestnikiem wielu wystaw zbiorowych i indywidualnych, m.in.: 60. rocznica powstania wielkopolskiego w plastyce, BWA „Arsenał” w Poznaniu (1978), Herbstsalon w Kunsthaus Hamburg (1989), Germany in Montana w Gallery of Visual Arts w Missouli, Montana (1990), Selected Art Work from the Federal Republic of Germany and The United States: A Traveling Exhibition w Paris Gibson Square Museum of Art w Great Falls, Montana (1993), Salon de Printemps ’98 w Lëtzebuerger Artisten Center, Théâtre Municipal w Luksemburgu (1998), Jan de Weryha-Wysoczański – Drewniany kubik w Galerii Kaplica w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (2004), Strenges Holz – Heiner Szamida, Helga Weihs, Jan de Weryha w Kunsthalle Wilhelmshaven (2004), Jan de Weryha-Wysoczański – Epifanie natury w późno-nowoczesnym świecie w Galerii Szyb Wilson w Katowicach (2005), Jan de Weryha-Wysoczański – Objawienia w drewnie w Muzeum Rzeźby Współczesnej w Orońsku oraz w Galerii BWA w Jeleniej Górze (2006), XV Międzynarodowe Triennale Rzeźby – Wrażliwość w Centrum Kultury „Zamek” w Poznaniu (2006), Alfabet rzeźby DEF… w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (2008), Tabularium – Jan de Weryha-Wysoczański w Gdańskiej Galerii Miejskiej (2009), XVI Międzynarodowe Triennale Rzeźby – Kryzys gatunku w Centrum Kultury „Zamek” w Poznaniu (2009), Drewno jako materia rzeźby w Muzeum Rzeźby Współczesnej w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (2010), Hamburg Art Week w Chilehaus w Hamburgu (2011), NordArt 2013 w Carlshütte w Büdelsdorf (2013), Project Berlin Reload w Factory-Art Gallery w Berlinie (2013), London Calling 2014 w Dray Walk Gallery w Londynie (2014). Od 2012 ma stałą ekspozycję w Hamburgu w Sammlung de Weryha.
Żonaty z Marią Danutą z Fiedorowiczów (ur. 4 VIII 1950 Pogrodzie gmina Tolkmicko), magistrem filologii polskiej. Ojciec Rafała Hugona (ur. 7 V 1975 Gdynia), doktora filozofii, historyka ogrodów i autora.
