SZPITAL KLINICZNY NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File: Szpital_NMP_ul._Kieturakisa.JPG |thumb| Budynek byłego szpitala Najświętszej Maryi Panny po remoncie, 2022]] | [[File: Szpital_NMP_ul._Kieturakisa.JPG |thumb| Budynek byłego szpitala Najświętszej Maryi Panny po remoncie, 2022]] | ||
'''SZPITAL KLINICZNY NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY''' (Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny nr 3), ul. Kieturakisa 1 (tzw. szpital na Łąkowej), założony w 1945 w budynkach [[SZPITAL NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY | szpitala Najświętszej Marii Panny]] [[BOROMEUSZKI | sióstr boromeuszek]] przy ul. Śluza 9/10 (obecnie ul. Kieturakisa 1, róg ul. Łąkowej) jako szpital Polskiego Czerwonego Krzyża. W lipcu 1945 dysponował 150 łóżkami, we wrześniu 1945 – 210 łóżkami i 4 oddziałami (wewnętrzny – 28 łóżek, chirurgiczny – 56, zakaźny dla Polaków – 54 i zakaźny dla Niemców – 63). Od maja 1946 do stycznia 1950 – 200 łóżkami i 5 oddziałami (wewnętrzny – 50 łóżek, chirurgiczny – 70, zakaźny – 50, ginekologiczny – 10, położniczy – 20).<br/><br/> | '''SZPITAL KLINICZNY NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY''' (Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny nr 3), ul. Kieturakisa 1 (tzw. szpital na Łąkowej), założony w 1945 w budynkach [[SZPITAL NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY | szpitala Najświętszej Marii Panny]] [[BOROMEUSZKI | sióstr boromeuszek]] przy ul. Śluza 9/10 (obecnie ul. Kieturakisa 1, róg ul. Łąkowej) jako szpital Polskiego Czerwonego Krzyża. W lipcu 1945 dysponował 150 łóżkami, we wrześniu 1945 – 210 łóżkami i 4 oddziałami (wewnętrzny – 28 łóżek, chirurgiczny – 56, zakaźny dla Polaków – 54 i zakaźny dla Niemców – 63). Od maja 1946 do stycznia 1950 – 200 łóżkami i 5 oddziałami (wewnętrzny – 50 łóżek, chirurgiczny – 70, zakaźny – 50, ginekologiczny – 10, położniczy – 20).<br/><br/> | ||
| − | 22 IV 1948 PCK przekazało obiekt Wydziałowi Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku, ten zaś gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej]] (AL). W 1950 przeniesiono z Miejskiego Szpitala Powszechnego (późniejszy [[SZPITAL WOJEWÓDZKI| Wojewódzki Szpital Specjalistyczny]], obecnie Pomorskie Centrum Traumatologii) III Klinikę Chirurgii Ogólnej AL (kierownik [[KIETURAKIS ZDZISŁAW, prorektor Akademii Medycznej w Gdańsku, patron gdańskiej | + | 22 IV 1948 PCK przekazało obiekt Wydziałowi Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku, ten zaś gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej]] (AL). W 1950 przeniesiono z Miejskiego Szpitala Powszechnego (późniejszy [[SZPITAL WOJEWÓDZKI| Wojewódzki Szpital Specjalistyczny]], obecnie Pomorskie Centrum Traumatologii) III Klinikę Chirurgii Ogólnej AL (kierownik [[KIETURAKIS ZDZISŁAW, prorektor Akademii Medycznej w Gdańsku, patron gdańskiej ulicy | prof. Zdzisław Kieturakis]]) i III Klinikę Chorób Wewnętrznych AL (kierownik [[PENSON JAKUB, rektor Akademii Medycznej w Gdańsku | prof. Jakub Penson]]). Od 7 I 1950 funkcjonował w ramach Państwowego Szpitala Klinicznego AL (późniejsze [[UNIWERSYTECKIE CENTRUM KLINICZNE GDAŃSKIEGO UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO | Uniwersyteckie Centrum Kliniczne Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego]]), a od 18 XII 1954 jako Państwowy Szpital Kliniczny nr 3, jednostka samodzielna podlegająca [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]] (AMG). W latach 1991–2004 jako Szpital Kliniczny pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny.<br/><br/> |
W 1955 przy klinice powstał zespół anestezjologiczny, jeden z pierwszych w Polsce. Po 1989 był najbardziej zadłużonym szpitalem klinicznym w kraju (15 mln zł). W 2002 włączony w strukturę [[UNIWERSYTECKIE CENTRUM KLINICZNE GDAŃSKIEGO UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO | Akademickiego Centrum Klinicznego]] (ACK), zamknięty 15 IX 2003, w 2004 zlikwidowany w celu pokrycia długów. W roku likwidacji w jego skład wchodziły: Klinika Chorób Wewnętrznych, Endokrynologii i Zaburzeń Hemostazy, II Klinika Chorób Serca, Klinika i Katedra Chirurgii Ogólnej, Gastroenterologicznej i Endokrynologicznej (wszystkie przeniesione do AMG przy ul. Dębinki 7) oraz Klinika i Katedra Urologii (przeniesione do Szpitala Klinicznego 2 przy ul. Klinicznej 1). Z powodów proceduralnych (grunt należący do Skarbu Państwa był przez AMG tylko dzierżawiony) przez lata nie można było sprzedać opustoszałych budynków poszpitalnych. Ostatecznie udało się to w grudniu 2015; budynki nabyła Grupa Arche z Siedlec i przebudowała budynki na hotel. {{author: ASZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | W 1955 przy klinice powstał zespół anestezjologiczny, jeden z pierwszych w Polsce. Po 1989 był najbardziej zadłużonym szpitalem klinicznym w kraju (15 mln zł). W 2002 włączony w strukturę [[UNIWERSYTECKIE CENTRUM KLINICZNE GDAŃSKIEGO UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO | Akademickiego Centrum Klinicznego]] (ACK), zamknięty 15 IX 2003, w 2004 zlikwidowany w celu pokrycia długów. W roku likwidacji w jego skład wchodziły: Klinika Chorób Wewnętrznych, Endokrynologii i Zaburzeń Hemostazy, II Klinika Chorób Serca, Klinika i Katedra Chirurgii Ogólnej, Gastroenterologicznej i Endokrynologicznej (wszystkie przeniesione do AMG przy ul. Dębinki 7) oraz Klinika i Katedra Urologii (przeniesione do Szpitala Klinicznego 2 przy ul. Klinicznej 1). Z powodów proceduralnych (grunt należący do Skarbu Państwa był przez AMG tylko dzierżawiony) przez lata nie można było sprzedać opustoszałych budynków poszpitalnych. Ostatecznie udało się to w grudniu 2015; budynki nabyła Grupa Arche z Siedlec i przebudowała budynki na hotel. {{author: ASZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:26, 30 lis 2022
SZPITAL KLINICZNY NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY (Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny nr 3), ul. Kieturakisa 1 (tzw. szpital na Łąkowej), założony w 1945 w budynkach szpitala Najświętszej Marii Panny sióstr boromeuszek przy ul. Śluza 9/10 (obecnie ul. Kieturakisa 1, róg ul. Łąkowej) jako szpital Polskiego Czerwonego Krzyża. W lipcu 1945 dysponował 150 łóżkami, we wrześniu 1945 – 210 łóżkami i 4 oddziałami (wewnętrzny – 28 łóżek, chirurgiczny – 56, zakaźny dla Polaków – 54 i zakaźny dla Niemców – 63). Od maja 1946 do stycznia 1950 – 200 łóżkami i 5 oddziałami (wewnętrzny – 50 łóżek, chirurgiczny – 70, zakaźny – 50, ginekologiczny – 10, położniczy – 20).
22 IV 1948 PCK przekazało obiekt Wydziałowi Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku, ten zaś gdańskiej Akademii Lekarskiej (AL). W 1950 przeniesiono z Miejskiego Szpitala Powszechnego (późniejszy Wojewódzki Szpital Specjalistyczny, obecnie Pomorskie Centrum Traumatologii) III Klinikę Chirurgii Ogólnej AL (kierownik prof. Zdzisław Kieturakis) i III Klinikę Chorób Wewnętrznych AL (kierownik prof. Jakub Penson). Od 7 I 1950 funkcjonował w ramach Państwowego Szpitala Klinicznego AL (późniejsze Uniwersyteckie Centrum Kliniczne Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego), a od 18 XII 1954 jako Państwowy Szpital Kliniczny nr 3, jednostka samodzielna podlegająca Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). W latach 1991–2004 jako Szpital Kliniczny pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny.
W 1955 przy klinice powstał zespół anestezjologiczny, jeden z pierwszych w Polsce. Po 1989 był najbardziej zadłużonym szpitalem klinicznym w kraju (15 mln zł). W 2002 włączony w strukturę Akademickiego Centrum Klinicznego (ACK), zamknięty 15 IX 2003, w 2004 zlikwidowany w celu pokrycia długów. W roku likwidacji w jego skład wchodziły: Klinika Chorób Wewnętrznych, Endokrynologii i Zaburzeń Hemostazy, II Klinika Chorób Serca, Klinika i Katedra Chirurgii Ogólnej, Gastroenterologicznej i Endokrynologicznej (wszystkie przeniesione do AMG przy ul. Dębinki 7) oraz Klinika i Katedra Urologii (przeniesione do Szpitala Klinicznego 2 przy ul. Klinicznej 1). Z powodów proceduralnych (grunt należący do Skarbu Państwa był przez AMG tylko dzierżawiony) przez lata nie można było sprzedać opustoszałych budynków poszpitalnych. Ostatecznie udało się to w grudniu 2015; budynki nabyła Grupa Arche z Siedlec i przebudowała budynki na hotel.
