RYCHERT ZYGMUNT, dyrygent
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File: Rychert_Zygmunt.png |thumb| Zygmunt Rychert podczas koncertu ''Metropolia jest Okey'', Państwowa Opera Bałtycka, 27 XII 2009]] | [[File: Rychert_Zygmunt.png |thumb| Zygmunt Rychert podczas koncertu ''Metropolia jest Okey'', Państwowa Opera Bałtycka, 27 XII 2009]] | ||
| − | '''ZYGMUNT RYCHERT''' (ur. 2 V 1947 Gdańsk), dyrygent. Syn pochodzącego z Warmii Wawrzyńca, w Gdańsku od 1945, pracownika stoczniowego, jednocześnie ucznia średniej szkoły muzycznej, w klasie gry na organach u [[TYLEWSKI TADEUSZ, artysta muzyk, patron gdańskiej ulicy| Tadeusza Tylewskiego]], pierwszego po wojnie organisty w [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]]. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w czwartym roku życia, jako uczeń był organistą w gdańskich kościołach ( | + | '''ZYGMUNT RYCHERT''' (ur. 2 V 1947 Gdańsk), dyrygent. Syn pochodzącego z Warmii Wawrzyńca, w Gdańsku od 1945, pracownika stoczniowego, jednocześnie ucznia średniej szkoły muzycznej, w klasie gry na organach u [[TYLEWSKI TADEUSZ, artysta muzyk, patron gdańskiej ulicy| Tadeusza Tylewskiego]], pierwszego po wojnie organisty w [[KAPLICA KRÓLEWSKA I PLEBANIA KOŚCIOŁA NMP | Kaplicy Królewskiej]]. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w czwartym roku życia, jako uczeń był organistą w gdańskich kościołach (m.in. w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu. W 1971 z wyróżnieniem ukończył dyrygenturę w klasie prof. Witolda Krzemieńskiego, studiował kompozycję w klasie prof. Floriana Dąbrowskiego. W okresie 1971–1974 dyrygent-asystent Witolda Rowickiego w Filharmonii Narodowej w Warszawie, przez pierwszy rok jako stypendysta Ministra Kultury i Sztuki. <br/><br/> |
| − | W 1974 założył w Gdańsku orkiestrę symfoniczną, obecnie orkiestrę Filharmonii Bałtyckiej ([[PAŃSTWOWA OPERA BAŁTYCKA | Państwowa Opera Bałtycka]]). Prowadził ją w latach 1974–1981 i 1998–2003, kierując muzycznie i dyrygując | + | W 1974 założył w Gdańsku orkiestrę symfoniczną, obecnie orkiestrę Filharmonii Bałtyckiej ([[PAŃSTWOWA OPERA BAŁTYCKA | Państwowa Opera Bałtycka]]). Prowadził ją w latach 1974–1981 i 1998–2003, kierując muzycznie i dyrygując m.in. spektaklami ''Baletów polskich'' Stanisława Moniuszki w reżyserii Gustawa Klauznera (premiera 7 IV 1979) czy ''Bliźniaków z Wenecji'' Gioacchino Rossiniego w reżyserii Przemysława Śliwy w Teatrze Muzycznym w Gdyni (3 II 1981).<br/><br/> |
| − | Dyrektor artystyczny i dyrygent Opery w Bydgoszczy (1982–1984 i 1986–1989), dla której przygotował | + | Dyrektor artystyczny i dyrygent Opery w Bydgoszczy (1982–1984 i 1986–1989), dla której przygotował m.in. premiery oper ''Hrabina'' Stanisława Moniuszki w reżyserii Witolda Borkowskiego (20 XII 1982), ''Cyrulik Sewilski'' Gioacchino Rossiniego w reżyserii Sławomira Żerdzickiego (15 VI 1987), operetki ''Ptasznik z Tyrolu'' Karla Zellera w reżyserii Witolda Borkowskiego (9 II 1987). Dyrygował też w spektaklu ''Dziwożony'' Piotra Perkowskiego w reżyserii Conrada Drzewieckiego w Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu (premiera 25 X 1986). W latach 1984–1987 dyrygent orkiestry [[AKADEMIA MUZYCZNA IM. STANISŁAWA MONIUSZKI | Akademii Muzycznej w Gdańsku]].<br/><br/> |
| − | Przez kilka sezonów w latach 90. XX wieku kierownik artystyczny Państwowej Opery Bałtyckiej w Gdańsku, przygotowując | + | Przez kilka sezonów w latach 90. XX wieku kierownik artystyczny Państwowej Opery Bałtyckiej w Gdańsku, przygotowując m.in. opery (''Aida'' Giuseppe Verdiego w reżyserii Claesa Fellboma, 14 V 1993, ''Carmen'' Georgesa Bizeta w reżyserii Marka Sikory, 17 IX 1994) i balety (''Romeo i Julia'' Sergiusza Prokofiewa w reżyserii Antala Fodora, 25 II 1995, ''Giselle'' Adam Adolphe’a w reżyserii Jeana Corallego, Julesa Perrota i Mariusa Petipy, 10 VI 1995). W latach 2001-2003 dyrektor artystyczny Toruńskiej Orkiestry Kameralnej, kierując muzycznie m.in. przedstawieniem impresaryjnym w wykonaniu artystów Torunia i Getyngi (Göttingen) ''Komiczna historia Don Kichota'' Henry’ego Purcella w reżyserii Klausa Berga (premiera w Junges Theater w Getyndze, polska w Domu Muz w Toruniu 26 XI 2002). W latach 2003–2009 prowadził Filharmonię Szczecińską, kierując muzycznie między innymi wykonaniem ''Requiem polskiego'' Krzysztofa Pendereckiego pod dyrekcją kompozytora 10 XII 2005 na koncercie z okazji 35 rocznicy wydarzeń grudniowych w Szczecinie w Hali K-1 Stoczni Szczecińskiej Nowej. W 2000–2003 kierownik muzyczny Wiener Musik Theater. Od 2009 ponownie dyrygent orkiestry Akademii Muzycznej w Gdańsku. Współautor wielu nagrań płytowych z wieloma orkiestrami, także dla Polskiego Radia i Telewizji. Współpracował ze wszystkimi filharmoniami i orkiestrami radiowymi w Polsce, wieloma orkiestrami europejskimi (Praga, Reykjavik, La Valetta, Leningrad, Warna), Bliskiego Wschodu, Chin, 17 stanów USA oraz z Tokyo Chamber Orchestra w Japonii i takimi solistami jak Igor Ojstrach, Mścisław Rostropowicz, Krystian Zimermann, [[KULKA KONSTANTY ANDRZEJ, profesor Akademii Muzycznej w Gdańsku | Konstanty Andrzej Kulka]], Paul Badura-Skoda, Narciso Yepes, Piotr Paleczny, Janusz Olejniczak, Waldemar Malicki.<br/><br/> |
Od 1983 wykładowca na bydgoskiej Akademii Muzycznej. W okresie 1984–1987 wykładowca Akademii Muzycznej w Gdańsku; prowadził tam Akademicką Orkiestrę Symfoniczną. Dokonał rekonstrukcji i całkowitej orkiestrowej instrumentacji zachowanych w szkicach kompozycji: ''Koncertu skrzypcowego'' Ignacego Jana Paderewskiego, ''Koncertu skrzypcowego'' Ludomira Różyckiego (odkrytych wraz z [[NOWICKA EWELINA, skrzypaczka, kompozytorka | Eweliną Nowicką]]), ''Dwóch polonezów'' Tadeusza Kościuszki oraz ''Hexameronu'' na fortepian i orkiestrę skomponowanego przez sześciu kompozytorów (Carla Czernego, Henri Herza, Johanna Petera Pixisa, Sigismonda Thalberga, Ferenca Liszta i Fryderyka Chopina). Od 2011 profesor tytularny sztuki muzycznej.<br/><br/> | Od 1983 wykładowca na bydgoskiej Akademii Muzycznej. W okresie 1984–1987 wykładowca Akademii Muzycznej w Gdańsku; prowadził tam Akademicką Orkiestrę Symfoniczną. Dokonał rekonstrukcji i całkowitej orkiestrowej instrumentacji zachowanych w szkicach kompozycji: ''Koncertu skrzypcowego'' Ignacego Jana Paderewskiego, ''Koncertu skrzypcowego'' Ludomira Różyckiego (odkrytych wraz z [[NOWICKA EWELINA, skrzypaczka, kompozytorka | Eweliną Nowicką]]), ''Dwóch polonezów'' Tadeusza Kościuszki oraz ''Hexameronu'' na fortepian i orkiestrę skomponowanego przez sześciu kompozytorów (Carla Czernego, Henri Herza, Johanna Petera Pixisa, Sigismonda Thalberga, Ferenca Liszta i Fryderyka Chopina). Od 2011 profesor tytularny sztuki muzycznej.<br/><br/> | ||
| − | Odznaczony | + | Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (2005). Laureat I Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego w Katowicach (1970), nagrody [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]] w dziedzinie muzyki za wykonanie ''VIII Symfonii Es-dur'' Mahlera zwanej „Symfonią tysiąca” (1997), [[NAGRODY MIASTA GDAŃSKA: KULTURALNE I NAUKOWE | Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury]] (2002), Pomorskiej Nagrody Artystycznej „Gryf Pomorski” za rok 2014 za twórczą i dydaktyczną pracę włożoną w przygotowanie Orkiestry Symfonicznej Akademii Muzycznej w Gdańsku. Żonaty z Bożeną, ojciec Natalii (ur. 1979) i Angeliki (ur. 1991). {{author: JAK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 16:15, 16 gru 2023
ZYGMUNT RYCHERT (ur. 2 V 1947 Gdańsk), dyrygent. Syn pochodzącego z Warmii Wawrzyńca, w Gdańsku od 1945, pracownika stoczniowego, jednocześnie ucznia średniej szkoły muzycznej, w klasie gry na organach u Tadeusza Tylewskiego, pierwszego po wojnie organisty w Kaplicy Królewskiej. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w czwartym roku życia, jako uczeń był organistą w gdańskich kościołach (m.in. w kościele św. Trójcy. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu. W 1971 z wyróżnieniem ukończył dyrygenturę w klasie prof. Witolda Krzemieńskiego, studiował kompozycję w klasie prof. Floriana Dąbrowskiego. W okresie 1971–1974 dyrygent-asystent Witolda Rowickiego w Filharmonii Narodowej w Warszawie, przez pierwszy rok jako stypendysta Ministra Kultury i Sztuki.
W 1974 założył w Gdańsku orkiestrę symfoniczną, obecnie orkiestrę Filharmonii Bałtyckiej ( Państwowa Opera Bałtycka). Prowadził ją w latach 1974–1981 i 1998–2003, kierując muzycznie i dyrygując m.in. spektaklami Baletów polskich Stanisława Moniuszki w reżyserii Gustawa Klauznera (premiera 7 IV 1979) czy Bliźniaków z Wenecji Gioacchino Rossiniego w reżyserii Przemysława Śliwy w Teatrze Muzycznym w Gdyni (3 II 1981).
Dyrektor artystyczny i dyrygent Opery w Bydgoszczy (1982–1984 i 1986–1989), dla której przygotował m.in. premiery oper Hrabina Stanisława Moniuszki w reżyserii Witolda Borkowskiego (20 XII 1982), Cyrulik Sewilski Gioacchino Rossiniego w reżyserii Sławomira Żerdzickiego (15 VI 1987), operetki Ptasznik z Tyrolu Karla Zellera w reżyserii Witolda Borkowskiego (9 II 1987). Dyrygował też w spektaklu Dziwożony Piotra Perkowskiego w reżyserii Conrada Drzewieckiego w Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu (premiera 25 X 1986). W latach 1984–1987 dyrygent orkiestry Akademii Muzycznej w Gdańsku.
Przez kilka sezonów w latach 90. XX wieku kierownik artystyczny Państwowej Opery Bałtyckiej w Gdańsku, przygotowując m.in. opery (Aida Giuseppe Verdiego w reżyserii Claesa Fellboma, 14 V 1993, Carmen Georgesa Bizeta w reżyserii Marka Sikory, 17 IX 1994) i balety (Romeo i Julia Sergiusza Prokofiewa w reżyserii Antala Fodora, 25 II 1995, Giselle Adam Adolphe’a w reżyserii Jeana Corallego, Julesa Perrota i Mariusa Petipy, 10 VI 1995). W latach 2001-2003 dyrektor artystyczny Toruńskiej Orkiestry Kameralnej, kierując muzycznie m.in. przedstawieniem impresaryjnym w wykonaniu artystów Torunia i Getyngi (Göttingen) Komiczna historia Don Kichota Henry’ego Purcella w reżyserii Klausa Berga (premiera w Junges Theater w Getyndze, polska w Domu Muz w Toruniu 26 XI 2002). W latach 2003–2009 prowadził Filharmonię Szczecińską, kierując muzycznie między innymi wykonaniem Requiem polskiego Krzysztofa Pendereckiego pod dyrekcją kompozytora 10 XII 2005 na koncercie z okazji 35 rocznicy wydarzeń grudniowych w Szczecinie w Hali K-1 Stoczni Szczecińskiej Nowej. W 2000–2003 kierownik muzyczny Wiener Musik Theater. Od 2009 ponownie dyrygent orkiestry Akademii Muzycznej w Gdańsku. Współautor wielu nagrań płytowych z wieloma orkiestrami, także dla Polskiego Radia i Telewizji. Współpracował ze wszystkimi filharmoniami i orkiestrami radiowymi w Polsce, wieloma orkiestrami europejskimi (Praga, Reykjavik, La Valetta, Leningrad, Warna), Bliskiego Wschodu, Chin, 17 stanów USA oraz z Tokyo Chamber Orchestra w Japonii i takimi solistami jak Igor Ojstrach, Mścisław Rostropowicz, Krystian Zimermann, Konstanty Andrzej Kulka, Paul Badura-Skoda, Narciso Yepes, Piotr Paleczny, Janusz Olejniczak, Waldemar Malicki.
Od 1983 wykładowca na bydgoskiej Akademii Muzycznej. W okresie 1984–1987 wykładowca Akademii Muzycznej w Gdańsku; prowadził tam Akademicką Orkiestrę Symfoniczną. Dokonał rekonstrukcji i całkowitej orkiestrowej instrumentacji zachowanych w szkicach kompozycji: Koncertu skrzypcowego Ignacego Jana Paderewskiego, Koncertu skrzypcowego Ludomira Różyckiego (odkrytych wraz z Eweliną Nowicką), Dwóch polonezów Tadeusza Kościuszki oraz Hexameronu na fortepian i orkiestrę skomponowanego przez sześciu kompozytorów (Carla Czernego, Henri Herza, Johanna Petera Pixisa, Sigismonda Thalberga, Ferenca Liszta i Fryderyka Chopina). Od 2011 profesor tytularny sztuki muzycznej.
Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (2005). Laureat I Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego w Katowicach (1970), nagrody Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w dziedzinie muzyki za wykonanie VIII Symfonii Es-dur Mahlera zwanej „Symfonią tysiąca” (1997), Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (2002), Pomorskiej Nagrody Artystycznej „Gryf Pomorski” za rok 2014 za twórczą i dydaktyczną pracę włożoną w przygotowanie Orkiestry Symfonicznej Akademii Muzycznej w Gdańsku. Żonaty z Bożeną, ojciec Natalii (ur. 1979) i Angeliki (ur. 1991).
