POLAK ADOLF, profesor Politechniki Gdańskiej, radny

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Adolf Polak

ADOLF POLAK (15 VI 1890 Lwów – 22 IV 1967 Gdańsk), profesor Politechniki Gdańskiej (PG), radny Gdańska. Syn Franciszka i Marii z domu Bogdar. W 1908 ukończył we Lwowie Gimnazjum nr III i rozpoczął studia na Oddziale Maszynowym Wydziału Mechanicznego Cesarsko-Królewskiej Szkoły Politechnicznej. Naukę przerwał w chwili wybuchu I wojny światowej, służył jako mechanik-elektryk w cesarsko-królewskiej marynarce wojennej Austrii, na okrętach i w bazie w Puli (obecnie Chorwacja). Po powrocie do Polski w 1918 zmobilizowany, do 1921 służył w formacjach technicznych.

Zdemobilizowany w stopniu kapitana, w latach 1921–1922 studiował na Wydziale Mechaniczny Politechniki Lwowskiej, inżynier-mechanik. W 1922 adiunkt i konstruktor w Katedrze Silników Tłokowych na tym Wydziale. W 1938 kierownik Katedry Silników Spalinowych na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej. Od marca 1939 kierownik Katedry Elementów Maszyn, po otrzymaniu w tym roku tytułu profesora został kierownikiem Katedry Silników Spalinowych w Lwowskim Instytucie Politechnicznym. Podczas II wojny światowej przebywał we Lwowie.

Od 1 VII 1945 kierownik Katedry Elementów Maszyn na Wydziale Mechanicznym PG. Od 1950 profesor zwyczajny, od 1951 kierownik Katedry Budowy Maszyn Parowych. W 1953 uzyskał stopień doktora nauk technicznych, od 1959 kierownik Katedry Silników Spalinowych. Od 1960 na emeryturze.

Przeciwnik zakupu obcych licencji, orędownik rodzimej myśli technicznej i niezależności gospodarczej. Konstruktor pierwszych budowanych w Polsce wysokoprężnych silników spalinowych, między innymi pod jego kierownictwem zaprojektowano zespół napędowy do statku s/s „Sołdek”. Produkowane według jego projektów konstrukcje miały nowatorski charakter, np. projekt parowej maszyny okrętowej głównej ML 8a i turbiny okrętowej na parę wylotową z szybkobieżną przekładnią zębatą. Opracował projekt eksperymentalnego silnika wysokoprężnego o wysokim doładowaniu. Zainicjował utworzenie archiwów konstrukcyjnych.

Od 1954 członek korespondencyjny Polskiej Akademii Nauk. W latach 1954–1958 członek Miejskiej Rady Narodowej. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Kwaterze Profesorów. 14 XI 1985 na Wydziale Budowy Maszyn PG odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową, jego imię nadano jednej z sal w Gmachu Głównym. MA

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania