PĄGOWSKA TERESA, malarka, docent Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę PĄGOWSKA TERESA na PĄGOWSKA TERESA, malarka, docent Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych) |
|||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
[[File:Teresa Pągowska, Dzieci i owoce, 1955.JPG|thumb|Teresa Pągowska ''Dzieci i owoce'', 1955]] | [[File:Teresa Pągowska, Dzieci i owoce, 1955.JPG|thumb|Teresa Pągowska ''Dzieci i owoce'', 1955]] | ||
| − | '''TERESA PĄGOWSKA''' (12 VI 1926 Warszawa – 7 II 2007 Warszawa), malarka, docent gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (PWSSP) ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademia Sztuk Pięknych]] (ASP)). Córka Wiktora Pągowskiego i Heleny z domu Żmigrodzkiej. W 1939 ukończyła szkołę powszechną w Poznaniu, podczas wojny uczęszczała na tajne komplety, ukończyła cztery klasy gimnazjum, maturę zdała eksternistycznie w 1947. Od 1945 studiowała malarstwo oraz techniki ścienne w Poznańskiej Szkole Zdobniczej (od 1946 Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych) w Poznaniu, absolutorium uzyskała w 1949, dyplom w 1951. Od października 1948 młodszy asystent, w latach 1949–1950 starszy asystent w poznańskiej uczelni. Od października 1950 do 1958 w gdańskiej PWSSP jako asystent i adiunkt w pracowni malarstwa [[TEISSEYRE STANISŁAW | Stanisława Teisseyre’a]] na Wydziale Malarstwa, 1958–1962 docent w pracowni [[POTWOROWSKI TADEUSZ PIOTR | Piotra Potworowskiego]], 1962–1964 prowadziła pracownię malarstwa. | + | '''TERESA PĄGOWSKA''' (12 VI 1926 Warszawa – 7 II 2007 Warszawa), malarka, docent gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (PWSSP) ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademia Sztuk Pięknych]] (ASP)). Córka Wiktora Pągowskiego i Heleny z domu Żmigrodzkiej. W 1939 ukończyła szkołę powszechną w Poznaniu, podczas wojny uczęszczała na tajne komplety, ukończyła cztery klasy gimnazjum, maturę zdała eksternistycznie w 1947. Od 1945 studiowała malarstwo oraz techniki ścienne w Poznańskiej Szkole Zdobniczej (od 1946 Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych) w Poznaniu, absolutorium uzyskała w 1949, dyplom w 1951. Od października 1948 młodszy asystent, w latach 1949–1950 starszy asystent w poznańskiej uczelni. Od października 1950 do 1958 w gdańskiej PWSSP jako asystent i adiunkt w pracowni malarstwa [[TEISSEYRE STANISŁAW, rektor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Stanisława Teisseyre’a]] na Wydziale Malarstwa, 1958–1962 docent w pracowni [[POTWOROWSKI TADEUSZ PIOTR, profesor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku | Piotra Potworowskiego]], 1962–1964 prowadziła pracownię malarstwa. |
Od 1964 w Warszawie, w okresie 1971–1973 w PWSSP w Łodzi, następnie na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie; od 1982 profesor nadzwyczajny (tytularny) sztuk plastycznych, od 1988 profesor zwyczajny. Od 1992 na emeryturze. <br/><br/> | Od 1964 w Warszawie, w okresie 1971–1973 w PWSSP w Łodzi, następnie na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie; od 1982 profesor nadzwyczajny (tytularny) sztuk plastycznych, od 1988 profesor zwyczajny. Od 1992 na emeryturze. <br/><br/> | ||
Należała do [[SZKOŁA SOPOCKA | szkoły sopockiej]], uczestniczyła w powstaniu zespołowej kompozycji ''Manifestacja 1-majowa'' (1951), w latach 1953–1954 brała udział w renowacji i dekoracji kamienic [[DROGA KRÓLEWSKA | Królewskiej Drogi]] w Gdańsku (Długi Targ: polichromia i sgraffito kamienicy nr 16, malowidło ''Uczta gdańszczan'' na fasadzie nr 35). Na wystawie młodej plastyki ''Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi'' (Arsenał, Warszawa, 1955) prezentowała obrazy z cyklu ''Dzieci, kwiaty i owoce'', dekoracyjnie budowane z płaskich plam nasyconych barw, następnie (w okresie gdańskim) tworzyła surrealistyczne prace z umownymi postaciami i przedmiotami w zagadkowych konfiguracjach. Kolejny etap twórczości, między innymi pod wpływem Piotra Potworowskiego, stanowiły kompozycje, w tym kolaże, w rodzaju postkolorystycznej abstrakcji aluzyjnej. <br/><br/> | Należała do [[SZKOŁA SOPOCKA | szkoły sopockiej]], uczestniczyła w powstaniu zespołowej kompozycji ''Manifestacja 1-majowa'' (1951), w latach 1953–1954 brała udział w renowacji i dekoracji kamienic [[DROGA KRÓLEWSKA | Królewskiej Drogi]] w Gdańsku (Długi Targ: polichromia i sgraffito kamienicy nr 16, malowidło ''Uczta gdańszczan'' na fasadzie nr 35). Na wystawie młodej plastyki ''Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi'' (Arsenał, Warszawa, 1955) prezentowała obrazy z cyklu ''Dzieci, kwiaty i owoce'', dekoracyjnie budowane z płaskich plam nasyconych barw, następnie (w okresie gdańskim) tworzyła surrealistyczne prace z umownymi postaciami i przedmiotami w zagadkowych konfiguracjach. Kolejny etap twórczości, między innymi pod wpływem Piotra Potworowskiego, stanowiły kompozycje, w tym kolaże, w rodzaju postkolorystycznej abstrakcji aluzyjnej. <br/><br/> | ||
| − | W 2000 otrzymała Nagrodę im. [[CYBIS JAN | Jan Cybis]], w 2001 Nagrodę im. Nagroda im. [[OSTROWSKI KAZIMIERZ | Kazimierza Ostrowskiego]] przyznawaną przez Okręg Gdański Związku Polskich Artystów Plastyków. W 2002 doktor honoris causa gdańskiej ASP (uroczystości odbyły się 9 maja w [[DWÓR ARTUSA| Dworze Artusa]], połączone były z wręczeniem Nagrody im. Kazimierza Ostrowskiego i wernisażem prac artystki). Od 1958 była żoną Stanisława Teisseyre’a, po rozwodzie grafika Henryka Tomaszewskiego (10 VI 1914 – 11 IX 2005) z którym miała syna Filipa Pągowskiego, absolwenta Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, grafika i projektanta. {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | W 2000 otrzymała Nagrodę im. [[CYBIS JAN, artysta malarz | Jan Cybis]], w 2001 Nagrodę im. Nagroda im. [[OSTROWSKI KAZIMIERZ, artysta plastyk, profesor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych | Kazimierza Ostrowskiego]] przyznawaną przez Okręg Gdański Związku Polskich Artystów Plastyków. W 2002 doktor honoris causa gdańskiej ASP (uroczystości odbyły się 9 maja w [[DWÓR ARTUSA| Dworze Artusa]], połączone były z wręczeniem Nagrody im. Kazimierza Ostrowskiego i wernisażem prac artystki). Od 1958 była żoną Stanisława Teisseyre’a, po rozwodzie grafika Henryka Tomaszewskiego (10 VI 1914 – 11 IX 2005) z którym miała syna Filipa Pągowskiego, absolwenta Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, grafika i projektanta. {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 15:13, 11 gru 2022
TERESA PĄGOWSKA (12 VI 1926 Warszawa – 7 II 2007 Warszawa), malarka, docent gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (PWSSP) ( Akademia Sztuk Pięknych (ASP)). Córka Wiktora Pągowskiego i Heleny z domu Żmigrodzkiej. W 1939 ukończyła szkołę powszechną w Poznaniu, podczas wojny uczęszczała na tajne komplety, ukończyła cztery klasy gimnazjum, maturę zdała eksternistycznie w 1947. Od 1945 studiowała malarstwo oraz techniki ścienne w Poznańskiej Szkole Zdobniczej (od 1946 Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych) w Poznaniu, absolutorium uzyskała w 1949, dyplom w 1951. Od października 1948 młodszy asystent, w latach 1949–1950 starszy asystent w poznańskiej uczelni. Od października 1950 do 1958 w gdańskiej PWSSP jako asystent i adiunkt w pracowni malarstwa Stanisława Teisseyre’a na Wydziale Malarstwa, 1958–1962 docent w pracowni Piotra Potworowskiego, 1962–1964 prowadziła pracownię malarstwa.
Od 1964 w Warszawie, w okresie 1971–1973 w PWSSP w Łodzi, następnie na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie; od 1982 profesor nadzwyczajny (tytularny) sztuk plastycznych, od 1988 profesor zwyczajny. Od 1992 na emeryturze.
Należała do szkoły sopockiej, uczestniczyła w powstaniu zespołowej kompozycji Manifestacja 1-majowa (1951), w latach 1953–1954 brała udział w renowacji i dekoracji kamienic Królewskiej Drogi w Gdańsku (Długi Targ: polichromia i sgraffito kamienicy nr 16, malowidło Uczta gdańszczan na fasadzie nr 35). Na wystawie młodej plastyki Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi (Arsenał, Warszawa, 1955) prezentowała obrazy z cyklu Dzieci, kwiaty i owoce, dekoracyjnie budowane z płaskich plam nasyconych barw, następnie (w okresie gdańskim) tworzyła surrealistyczne prace z umownymi postaciami i przedmiotami w zagadkowych konfiguracjach. Kolejny etap twórczości, między innymi pod wpływem Piotra Potworowskiego, stanowiły kompozycje, w tym kolaże, w rodzaju postkolorystycznej abstrakcji aluzyjnej.
W 2000 otrzymała Nagrodę im. Jan Cybis, w 2001 Nagrodę im. Nagroda im. Kazimierza Ostrowskiego przyznawaną przez Okręg Gdański Związku Polskich Artystów Plastyków. W 2002 doktor honoris causa gdańskiej ASP (uroczystości odbyły się 9 maja w Dworze Artusa, połączone były z wręczeniem Nagrody im. Kazimierza Ostrowskiego i wernisażem prac artystki). Od 1958 była żoną Stanisława Teisseyre’a, po rozwodzie grafika Henryka Tomaszewskiego (10 VI 1914 – 11 IX 2005) z którym miała syna Filipa Pągowskiego, absolwenta Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, grafika i projektanta.
