MOVIUS THOMAS, rektor szkoły św. Jana
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File:Thomas_Movius.jpg|thumb|Epitafium Thomasa Moviusa w kościele św. Jana]] | [[File:Thomas_Movius.jpg|thumb|Epitafium Thomasa Moviusa w kościele św. Jana]] | ||
| − | '''THOMAS MOVIUS''' (1543 Pomorze – Wielkanoc 1571 Gdańsk), w latach 1570–1571 rektor [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkoły św. Jana]] w Gdańsku. Wedle swojego znacznie późniejszego następcy na urzędzie (w latach 1653–1701), [[BÜTHNER FRIEDRICH | Friedricha Büthnera]], mimo krótkiego czasu sprawowania urzędu miał uspokoić w szkole dotychczasowe nastroje antypapieskie. W tym samym krótkim okresie znacznie wzrosła w niej liczba uczniów wyznania ewangelickiego. <br/><br/> | + | '''THOMAS MOVIUS''' (1543 Pomorze – Wielkanoc 1571 Gdańsk), w latach 1570–1571 rektor [[SZKOŁA ŚW. JANA | szkoły św. Jana]] w Gdańsku. Wedle swojego znacznie późniejszego następcy na urzędzie (w latach 1653–1701), [[BÜTHNER FRIEDRICH, astronom, rektor szkoły św. Jana | Friedricha Büthnera]], mimo krótkiego czasu sprawowania urzędu miał uspokoić w szkole dotychczasowe nastroje antypapieskie, według mniej eufemistycznych relacji – poprzez całkowite wyrugowanie z życia szkoły jakichkolwiek zwyczajów (śpiewów i modlitw) katolickich. W tym samym krótkim okresie znacznie wzrosła w niej liczba uczniów wyznania ewangelickiego. <br/><br/> |
| − | Przed 1577 | + | Przed 1577 diakon [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościoła św. Jana]], [[FABRICIUS LAURENTIUS, diakon, poeta | Laurentius Fabricius]], ufundował poświęcone mu epitafium obrazowe ze sceną Zmartwychwstania, zawieszone na wschodniej ścianie południowego ramienia transeptu nad późniejszymi schodami prowadzącymi m.in. do tzw. Loży Schopenhauerów (zob. ilustrację w haśle [[SCHOPENHAUER ANDREAS, kupiec, armator | Andreas Schopenhauer]]). W 1943 epitafium, wraz z pozostałymi obiektami z wyposażenia kościoła, zostało ewakuowane na teren Żuław. Po 1945 wojnie było przechowywane w składnicy konserwatorskiej, od lat 80. XX wieku eksponowane jako depozyt w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]] i ewakuowane podczas pożaru tej świątyni 22 V 2006, tymczasowo zdeponowane w gdańskim [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowym]]. Do kościoła św. Jana powróciło 2 X 2012, zawisło na swoim historycznym miejscu. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Faber Walther, ''Die Johannisschule in Danzig vom Mittelalter bis zum Jahre 1824'', Danzig 1925, s. 34, 111. | ||
Aktualna wersja na dzień 17:36, 24 paź 2023
THOMAS MOVIUS (1543 Pomorze – Wielkanoc 1571 Gdańsk), w latach 1570–1571 rektor szkoły św. Jana w Gdańsku. Wedle swojego znacznie późniejszego następcy na urzędzie (w latach 1653–1701), Friedricha Büthnera, mimo krótkiego czasu sprawowania urzędu miał uspokoić w szkole dotychczasowe nastroje antypapieskie, według mniej eufemistycznych relacji – poprzez całkowite wyrugowanie z życia szkoły jakichkolwiek zwyczajów (śpiewów i modlitw) katolickich. W tym samym krótkim okresie znacznie wzrosła w niej liczba uczniów wyznania ewangelickiego.
Przed 1577 diakon kościoła św. Jana, Laurentius Fabricius, ufundował poświęcone mu epitafium obrazowe ze sceną Zmartwychwstania, zawieszone na wschodniej ścianie południowego ramienia transeptu nad późniejszymi schodami prowadzącymi m.in. do tzw. Loży Schopenhauerów (zob. ilustrację w haśle Andreas Schopenhauer). W 1943 epitafium, wraz z pozostałymi obiektami z wyposażenia kościoła, zostało ewakuowane na teren Żuław. Po 1945 wojnie było przechowywane w składnicy konserwatorskiej, od lat 80. XX wieku eksponowane jako depozyt w kościele św. Katarzyny i ewakuowane podczas pożaru tej świątyni 22 V 2006, tymczasowo zdeponowane w gdańskim Muzeum Narodowym. Do kościoła św. Jana powróciło 2 X 2012, zawisło na swoim historycznym miejscu.
Bibliografia:
Faber Walther, Die Johannisschule in Danzig vom Mittelalter bis zum Jahre 1824, Danzig 1925, s. 34, 111.
