MODZELEWSKA-RYBICKA MAGDALENA, działaczka opozycji demokratycznej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Modzelewska-Rybicka Magdalena (w środku).JPG|thumb|Magdalena Modzelewska-Rybicka (z mikrofonem)]] | [[File:Modzelewska-Rybicka Magdalena (w środku).JPG|thumb|Magdalena Modzelewska-Rybicka (z mikrofonem)]] | ||
| − | + | [[File: Tablica_Magdaleny_Modzelewskiej-Rybickiej_ul_Wojska_Polskiego_20.jpg |thumb| Tablica upamiętniająca Magdalenę Modzelewską-Rybicką na budynku rodzinnym przy al. Wojska Polskiego 20]] | |
'''MAGDALENA MODZELEWSKA-RYBICKA''' (3 XI 1954 Gdańsk – 23 V 2016 Gdańsk), działaczka opozycji demokratycznej. Córka Edwarda (20 IX 1929 – 28 IX 2017 Gdańsk) i Władysławy (15 VI 1923 – 11 XI 2008 Gdańsk). W latach 1973–1978 studiowała polonistykę na Wydziale Humanistycznym [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]], magister od 1981. W okresie 1979–1980 nauczycielka w szkole podstawowej w Gdańsku, następnie bibliotekarka w Bibliotece Głównej Akademii Medycznej (zob. [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdański Uniwersytet Medyczny]]), pod naciskiem Służby Bezpieczeństwa nie przedłużono z nią umowy o pracę. <br/><br/> | '''MAGDALENA MODZELEWSKA-RYBICKA''' (3 XI 1954 Gdańsk – 23 V 2016 Gdańsk), działaczka opozycji demokratycznej. Córka Edwarda (20 IX 1929 – 28 IX 2017 Gdańsk) i Władysławy (15 VI 1923 – 11 XI 2008 Gdańsk). W latach 1973–1978 studiowała polonistykę na Wydziale Humanistycznym [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]], magister od 1981. W okresie 1979–1980 nauczycielka w szkole podstawowej w Gdańsku, następnie bibliotekarka w Bibliotece Głównej Akademii Medycznej (zob. [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Gdański Uniwersytet Medyczny]]), pod naciskiem Służby Bezpieczeństwa nie przedłużono z nią umowy o pracę. <br/><br/> | ||
Od 1. połowy lat 70. XX wieku związana z Ruchem Światło i Życie, następnie z duszpasterstwem akademickim, od 1976 zaangażowana w tworzenie i rozwój drugiego obiegu wydawniczego (od przepisywania Komunikatów Komitetu Obrony Robotników na maszynach do pisania na tzw. przebitkach do organizacji prac edytorskich i wydawniczych dla pisma „Bratniak” i Wydawnictwa Młoda Polska). W 1977 współzałożycielka Studenckiego Komitetu Solidarności Wyższych Uczelni Trójmiasta (SKS) i uczestniczka Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. 10 X 1978 została zatrzymana w mieszkaniu, w którym planowano zebranie SKS-u, przetrzymywana na komisariacie w Sopocie na 48 godzin. W sierpniu 1979 współzałożycielka [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchu Młodej Polski]]. Wraz ze szwagierką [[RYBICKA-GRZYWACZEWSKA BOŻENA, działaczka opozycji demokratycznej | Bożeną Rybicką-Grzywaczewską]] organizowała w 1978 odbijające się głośnym echem modlitwy w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] w intencji uwięzionego działacza [[WYSZKOWSKI BŁAŻEJ, działacz opozycji demokratyczne, żeglarz, olimpijczyk | Błażeja Wyszkowskiego]], a od maja do sierpnia 1980 [[KOBZDEJ DARIUSZ, lekarz, działacz opozycji demokratycznej | Dariusza Kobzdeja]] i Tadeusza Szczudłowskiego. <br/><br/> | Od 1. połowy lat 70. XX wieku związana z Ruchem Światło i Życie, następnie z duszpasterstwem akademickim, od 1976 zaangażowana w tworzenie i rozwój drugiego obiegu wydawniczego (od przepisywania Komunikatów Komitetu Obrony Robotników na maszynach do pisania na tzw. przebitkach do organizacji prac edytorskich i wydawniczych dla pisma „Bratniak” i Wydawnictwa Młoda Polska). W 1977 współzałożycielka Studenckiego Komitetu Solidarności Wyższych Uczelni Trójmiasta (SKS) i uczestniczka Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. 10 X 1978 została zatrzymana w mieszkaniu, w którym planowano zebranie SKS-u, przetrzymywana na komisariacie w Sopocie na 48 godzin. W sierpniu 1979 współzałożycielka [[RUCH MŁODEJ POLSKI | Ruchu Młodej Polski]]. Wraz ze szwagierką [[RYBICKA-GRZYWACZEWSKA BOŻENA, działaczka opozycji demokratycznej | Bożeną Rybicką-Grzywaczewską]] organizowała w 1978 odbijające się głośnym echem modlitwy w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] w intencji uwięzionego działacza [[WYSZKOWSKI BŁAŻEJ, działacz opozycji demokratyczne, żeglarz, olimpijczyk | Błażeja Wyszkowskiego]], a od maja do sierpnia 1980 [[KOBZDEJ DARIUSZ, lekarz, działacz opozycji demokratycznej | Dariusza Kobzdeja]] i Tadeusza Szczudłowskiego. <br/><br/> | ||
Współorganizatorka manifestacji rocznicowych 3 maja, 11 listopada, [[GRUDZIEŃ 1970 | grudnia 1970]] w Gdańsku. W [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980]] uczestniczka strajku w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]] (była protokolantką rozmów Komitetu Strajkowego z dyrekcją stoczni), od września w [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]], od września do grudnia 1980 pracowała w sekretariacie [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lecha Wałęsy]]. Organizatorka i prowadząca codzienne modlitwy na terenie stoczni (jej głos słychać w dokumentalnych scenach ze strajku w filmach [[WAJDA ANDRZEJ, reżyser, honorowy obywatel Gdańska | Andrzeja Wajdy]] ''Człowiek z żelaza'' czy dokumencie ''Robotnicy ’80''). <br/><br/> | Współorganizatorka manifestacji rocznicowych 3 maja, 11 listopada, [[GRUDZIEŃ 1970 | grudnia 1970]] w Gdańsku. W [[SIERPIEŃ 1980 | sierpniu 1980]] uczestniczka strajku w [[STOCZNIA GDAŃSKA | Stoczni Gdańskiej]] (była protokolantką rozmów Komitetu Strajkowego z dyrekcją stoczni), od września w [[SOLIDARNOŚĆ | Solidarności]], od września do grudnia 1980 pracowała w sekretariacie [[WAŁĘSA LECH, prezydent Polski | Lecha Wałęsy]]. Organizatorka i prowadząca codzienne modlitwy na terenie stoczni (jej głos słychać w dokumentalnych scenach ze strajku w filmach [[WAJDA ANDRZEJ, reżyser, honorowy obywatel Gdańska | Andrzeja Wajdy]] ''Człowiek z żelaza'' czy dokumencie ''Robotnicy ’80''). <br/><br/> | ||
W latach 1982–1983 pracowała w redakcji podziemnego pisma „Solidarność. Pismo Regionu Gdańskiego”, od jesieni 1982 w „Polityce Polskiej”. W okresie 1984–1986 na studiach doktoranckich na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, następnie na studiach teologicznych w Gdańskim Instytucie Teologicznym. Od lat 90. XX wieku terapeutka w zakresie uzależnień i przemocy w rodzinie, w okresie 1998–2002 pracowała w Towarzystwie Przyjaciół Dzieci w Koszalinie, 2003–2006 była podinspektorem do spraw przeciwdziałania alkoholizmowi w Urzędzie Miasta w Gdańsku, od 2005 prowadziła warsztaty dla rodziców i opiekunów dzieci niepełnosprawnych, 2005–2007 terapeutka w Wojewódzkim Ośrodku Terapii Uzależnienia od Alkoholu i Współuzależnienia w Gdańsku, pracowała w Zespole Pomocy Rodzinie przy Miejskiej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. <br/><br/> | W latach 1982–1983 pracowała w redakcji podziemnego pisma „Solidarność. Pismo Regionu Gdańskiego”, od jesieni 1982 w „Polityce Polskiej”. W okresie 1984–1986 na studiach doktoranckich na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, następnie na studiach teologicznych w Gdańskim Instytucie Teologicznym. Od lat 90. XX wieku terapeutka w zakresie uzależnień i przemocy w rodzinie, w okresie 1998–2002 pracowała w Towarzystwie Przyjaciół Dzieci w Koszalinie, 2003–2006 była podinspektorem do spraw przeciwdziałania alkoholizmowi w Urzędzie Miasta w Gdańsku, od 2005 prowadziła warsztaty dla rodziców i opiekunów dzieci niepełnosprawnych, 2005–2007 terapeutka w Wojewódzkim Ośrodku Terapii Uzależnienia od Alkoholu i Współuzależnienia w Gdańsku, pracowała w Zespole Pomocy Rodzinie przy Miejskiej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. <br/><br/> | ||
| − | Z powodu ciężkiej choroby w 2008 zrezygnowała z aktywności zawodowej. W 2006 odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2015 Krzyżem Wolności i Solidarności. Od 1985 żona [[RYBICKI MIROSŁAW BOGDAN, działacz opozycji demokratycznej | Mirosława Rybickiego]], matka Jana, Piotra i Pawła. Pochowana 27 V 2016 na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. W 40. rocznicę podpisania Porozumień Sierpniowych, 31 VIII 2020, odsłonięto poświęcona jej tablicę pamiątkową na frontonie domu rodzinnego przy | + | Z powodu ciężkiej choroby w 2008 zrezygnowała z aktywności zawodowej. W 2006 odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2015 Krzyżem Wolności i Solidarności. Od 1985 żona [[RYBICKI MIROSŁAW BOGDAN, działacz opozycji demokratycznej | Mirosława Rybickiego]], matka Jana, Piotra i Pawła. Pochowana 27 V 2016 na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. W 40. rocznicę podpisania Porozumień Sierpniowych, 31 VIII 2020, odsłonięto poświęcona jej tablicę pamiątkową na frontonie domu rodzinnego przy al. Wojska Polskiego 20. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 13:33, 22 cze 2023
.JPG)
MAGDALENA MODZELEWSKA-RYBICKA (3 XI 1954 Gdańsk – 23 V 2016 Gdańsk), działaczka opozycji demokratycznej. Córka Edwarda (20 IX 1929 – 28 IX 2017 Gdańsk) i Władysławy (15 VI 1923 – 11 XI 2008 Gdańsk). W latach 1973–1978 studiowała polonistykę na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego, magister od 1981. W okresie 1979–1980 nauczycielka w szkole podstawowej w Gdańsku, następnie bibliotekarka w Bibliotece Głównej Akademii Medycznej (zob. Gdański Uniwersytet Medyczny), pod naciskiem Służby Bezpieczeństwa nie przedłużono z nią umowy o pracę.
Od 1. połowy lat 70. XX wieku związana z Ruchem Światło i Życie, następnie z duszpasterstwem akademickim, od 1976 zaangażowana w tworzenie i rozwój drugiego obiegu wydawniczego (od przepisywania Komunikatów Komitetu Obrony Robotników na maszynach do pisania na tzw. przebitkach do organizacji prac edytorskich i wydawniczych dla pisma „Bratniak” i Wydawnictwa Młoda Polska). W 1977 współzałożycielka Studenckiego Komitetu Solidarności Wyższych Uczelni Trójmiasta (SKS) i uczestniczka Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. 10 X 1978 została zatrzymana w mieszkaniu, w którym planowano zebranie SKS-u, przetrzymywana na komisariacie w Sopocie na 48 godzin. W sierpniu 1979 współzałożycielka Ruchu Młodej Polski. Wraz ze szwagierką Bożeną Rybicką-Grzywaczewską organizowała w 1978 odbijające się głośnym echem modlitwy w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w intencji uwięzionego działacza Błażeja Wyszkowskiego, a od maja do sierpnia 1980 Dariusza Kobzdeja i Tadeusza Szczudłowskiego.
Współorganizatorka manifestacji rocznicowych 3 maja, 11 listopada, grudnia 1970 w Gdańsku. W sierpniu 1980 uczestniczka strajku w Stoczni Gdańskiej (była protokolantką rozmów Komitetu Strajkowego z dyrekcją stoczni), od września w Solidarności, od września do grudnia 1980 pracowała w sekretariacie Lecha Wałęsy. Organizatorka i prowadząca codzienne modlitwy na terenie stoczni (jej głos słychać w dokumentalnych scenach ze strajku w filmach Andrzeja Wajdy Człowiek z żelaza czy dokumencie Robotnicy ’80).
W latach 1982–1983 pracowała w redakcji podziemnego pisma „Solidarność. Pismo Regionu Gdańskiego”, od jesieni 1982 w „Polityce Polskiej”. W okresie 1984–1986 na studiach doktoranckich na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, następnie na studiach teologicznych w Gdańskim Instytucie Teologicznym. Od lat 90. XX wieku terapeutka w zakresie uzależnień i przemocy w rodzinie, w okresie 1998–2002 pracowała w Towarzystwie Przyjaciół Dzieci w Koszalinie, 2003–2006 była podinspektorem do spraw przeciwdziałania alkoholizmowi w Urzędzie Miasta w Gdańsku, od 2005 prowadziła warsztaty dla rodziców i opiekunów dzieci niepełnosprawnych, 2005–2007 terapeutka w Wojewódzkim Ośrodku Terapii Uzależnienia od Alkoholu i Współuzależnienia w Gdańsku, pracowała w Zespole Pomocy Rodzinie przy Miejskiej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.
Z powodu ciężkiej choroby w 2008 zrezygnowała z aktywności zawodowej. W 2006 odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2015 Krzyżem Wolności i Solidarności. Od 1985 żona Mirosława Rybickiego, matka Jana, Piotra i Pawła. Pochowana 27 V 2016 na cmentarzu Srebrzysko. W 40. rocznicę podpisania Porozumień Sierpniowych, 31 VIII 2020, odsłonięto poświęcona jej tablicę pamiątkową na frontonie domu rodzinnego przy al. Wojska Polskiego 20.
