MEYER CHRISTIAN, szewc, przywódca opozycji
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''CHRISTIAN MEYER''' (2. połowa XVII wieku), szewc, przywódca opozycji cechów. Jedna z pierwszych o nim wzmianek pochodzi z 1674, gdy jako przywódca rzemieślników wymógł na [[RADA MIEJSKA | Radzie Miejskiej]] Gdańska przywrócenie stanowisk [[STRAUCH AEGIDIUS, rektor Gimnazjum Akademickiego | Aegidiusowi Strauchowi]]. W 1675 | + | '''CHRISTIAN MEYER''' (2. połowa XVII wieku), szewc, przywódca opozycji cechów. Jedna z pierwszych o nim wzmianek pochodzi z 1674, gdy jako przywódca rzemieślników wymógł na [[RADA MIEJSKA | Radzie Miejskiej]] Gdańska przywrócenie stanowisk [[STRAUCH AEGIDIUS, rektor Gimnazjum Akademickiego | Aegidiusowi Strauchowi]]. W czerwcu 1675 stał na czele delegacji cechów do króla polskiego Jana III Sobieskiego przebywającego w Jaworowie (nie mogąc się doprosić posłuchania, wraz ze swoimi ludźmi przedostał się w tajemnicy do zamkowego ogrodu, rozmieścił towarzyszy wzdłuż ścieżki i wręczył petycję przechadzającemu się i zaskoczonemu królowi). Rok później, jako starszy cechów uczestniczył w sejmie koronacyjnym w Krakowie, gdzie również przedstawiono skargi na gdańską Radę Miejską. W 1677 w [[LIPCE | Lipcach]] witał króla w imieniu cechów przed jego wizytą w Gdańsku. Próbował bezskutecznie wejść w skład [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]].<br/><br/> |
W czasie antykatolickiego [[TUMULT 1678 | tumultu w 1678]] bez efektu zabiegał u gdańskiego burgrabiego o zaprowadzenie spokoju przez siły miejskie, słusznie obawiając się niechęci króla Jana III Sobieskiego do gdańskich cechów. W następnych latach tracił na popularności, co wykorzystali jego przeciwnicy. W sprowokowanej bójce skaleczył przeciwnika, czemu nadano w mieście rozgłos. Szukał schronienia w Warszawie, 27 I 1678 otrzymał od króla przywilej zaliczający go do grona sług królewskich, uwalniający od jurysdykcji gdańskich sądów. Ponownie gościł w Warszawie w 1680 z delegacją cechową, jednak po rozruchach antykatolickich w Gdańsku Jan III Sobieski nakazał go uwięzić razem z towarzyszami. Wolność odzyskał w połowie 1681, ale do Gdańska mógł powrócić dopiero w 1690 i jest to ostatnia o nim wiadomość. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | W czasie antykatolickiego [[TUMULT 1678 | tumultu w 1678]] bez efektu zabiegał u gdańskiego burgrabiego o zaprowadzenie spokoju przez siły miejskie, słusznie obawiając się niechęci króla Jana III Sobieskiego do gdańskich cechów. W następnych latach tracił na popularności, co wykorzystali jego przeciwnicy. W sprowokowanej bójce skaleczył przeciwnika, czemu nadano w mieście rozgłos. Szukał schronienia w Warszawie, 27 I 1678 otrzymał od króla przywilej zaliczający go do grona sług królewskich, uwalniający od jurysdykcji gdańskich sądów. Ponownie gościł w Warszawie w 1680 z delegacją cechową, jednak po rozruchach antykatolickich w Gdańsku Jan III Sobieski nakazał go uwięzić razem z towarzyszami. Wolność odzyskał w połowie 1681, ale do Gdańska mógł powrócić dopiero w 1690 i jest to ostatnia o nim wiadomość. {{author: PP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:54, 6 sie 2023
CHRISTIAN MEYER (2. połowa XVII wieku), szewc, przywódca opozycji cechów. Jedna z pierwszych o nim wzmianek pochodzi z 1674, gdy jako przywódca rzemieślników wymógł na Radzie Miejskiej Gdańska przywrócenie stanowisk Aegidiusowi Strauchowi. W czerwcu 1675 stał na czele delegacji cechów do króla polskiego Jana III Sobieskiego przebywającego w Jaworowie (nie mogąc się doprosić posłuchania, wraz ze swoimi ludźmi przedostał się w tajemnicy do zamkowego ogrodu, rozmieścił towarzyszy wzdłuż ścieżki i wręczył petycję przechadzającemu się i zaskoczonemu królowi). Rok później, jako starszy cechów uczestniczył w sejmie koronacyjnym w Krakowie, gdzie również przedstawiono skargi na gdańską Radę Miejską. W 1677 w Lipcach witał króla w imieniu cechów przed jego wizytą w Gdańsku. Próbował bezskutecznie wejść w skład Trzeciego Ordynku.
W czasie antykatolickiego tumultu w 1678 bez efektu zabiegał u gdańskiego burgrabiego o zaprowadzenie spokoju przez siły miejskie, słusznie obawiając się niechęci króla Jana III Sobieskiego do gdańskich cechów. W następnych latach tracił na popularności, co wykorzystali jego przeciwnicy. W sprowokowanej bójce skaleczył przeciwnika, czemu nadano w mieście rozgłos. Szukał schronienia w Warszawie, 27 I 1678 otrzymał od króla przywilej zaliczający go do grona sług królewskich, uwalniający od jurysdykcji gdańskich sądów. Ponownie gościł w Warszawie w 1680 z delegacją cechową, jednak po rozruchach antykatolickich w Gdańsku Jan III Sobieski nakazał go uwięzić razem z towarzyszami. Wolność odzyskał w połowie 1681, ale do Gdańska mógł powrócić dopiero w 1690 i jest to ostatnia o nim wiadomość.
