KRÓLIKIEWICZ ANNA TERESA, profesor Akademii Sztuk Pięknych
| < Poprzednie | Następne > |
ANNA TERESA KRÓLIKIEWICZ (ur. 7 II 1970 Gdańsk), artystka wizualna, wykładowczyni Akademii Sztuk Pięknych (ASP) w Gdańsku. Córka Mirosława Królikiewicza, lekarza medycyny (II stopień specjalizacji), i Teresy z domu Makać, dyplomowanej architektki. W 1988 roku ukończyła I Liceum Ogólnokształcące w Sopocie. W latach 1988–1993 studiowała na Wydziale Malarstwa gdańskiej ASP, dyplom z wyróżnieniem uzyskała w pracowni prof. Hugona Laseckiego. W latach 1993–2000 asystentka na Wydziale Malarstwa ASP, od 2000 doktor (promotor prof. Mieczysław Olszewski). W latach 2000–2017 pracowała na stanowisku adiunkta ASP. Od 2010 jako doktor habilitowana, od 2017 na stanowisku profesora nadzwyczajnego ASP, od 2018 profesor tytularny. Od 2010 roku kierowniczka Czwartej Pracowni Rysunku Figuracja/Obiekt na gdańskiej ASP. W latach 2001–2003 wykładała na Wydziałach Sztuki i Projektowania Graficznego Bilkent University w Ankarze. Od 2013 roku prowadzi autorski przedmiot Kształt Smaku w School of Form z Poznaniu, od 2018 pracuje nad scenografią w Theater Freiburg we Freiburgu (Niemcy). W 2011 roku była stypendystką Prezydenta Miasta Sopotu „dla osób zajmujących się twórczością artystyczną”.
Specjalizuje się w monumentalnym rysunku i instalacjach. Zajmują ją obszary związane z kruchością pamięci i ciałem. Jej prace od 2010 roku budowane są w większości z pokarmu i dotykają zagadnień fizjologii smaku, haptyczności i synestezji.
Redaktorka i autorka wstępu do albumu Mieto: Eros i patos (2015), a także artykułów Śniadanie na trawie (w: PARKOWANIE 2007–2016. Historia różnych zderzeń, 2016), Miasto. Hiperballada (w: Prototypowanie przestrzeni i relacji, 2017), Straż przednia (w: Hipotezy awangardowe, 2018). Od 2013 roku prowadzi stałą kolumnę w magazynie „Usta”, poświęconą związkom sztuki i pokarmu.
Od roku 1993 autorka wystaw indywidualnych. Wzięła udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą, swoje prace pokazywała między innymi w Kilonii (1995), Brukseli (1996), Nowym Jorku (1998), Ankarze (2002), Istambule (2010), sali jadalnej klasztoru Kartuzów w Kartuzach (2008), oliwskim lesie (2012), opuszczonym sklepie mięsnym w Sopocie (2013), pustym mieszkaniu na krakowskim Salwatorze (2015).
Do jej najważniejszych osiągnięć należą: wieloczęściowa, multisensoryczna instalacja Boreasz dla krakowskiego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej oraz dla wydarzenia DŁUGI OBIEG. 24 h w Starym / LONG CYCLE (2016), udział w dwóch edycjach Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Współczesnej Alternativa (2015, 2016), w projekcie Taniec/Polska „Synestezje” w Warszawie (2017), w Festiwalu Sztuki w Przestrzeni Publicznej Otwarte Miasto w Lublinie („Uniezwyklenie”, 2017) oraz „Białe Kłamstwo” – CSW Kronika w Bytomiu (2017). Jej prace znajdują się w Gdańskiej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej, w Nowym Muzeum Sztuki w Gdańsku NOMUS, Art. Theorema Collection, Benetton Fundation, Imago Mundi Museum – Gallerie della Prigioni (Treviso, Włochy). W 2018 z okazji jubileuszu 25-lecia pracy twórczej otrzymała Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury.
