KOSTRO LUDWIK, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
LUDWIK KOSTRO (ur. 15 XI 1934 Gdańsk), fizyk, filozof, biblista, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn Józefa (7 IX 1897 Niewierz, Wielkopolska – 23 X 1941 Auschwitz), powstańca wielkopolskiego, w latach 1922–1930 (z przerwą) studenta Wydziału Budowy Maszyn Technische Hochschule Danzig i pracownika (kierownika parowozowni) Dyrekcji Kolei w II Wolnym Mieście Gdańsku, oraz Julii z domu Szenkler (spolszczone szkockie nazwisko Sinclar; 1903 Samarkanda – 1982 Gdańsk). W 1952 absolwent IV Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku. W latach 1952–1957 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, w 1957 przyjął święcenia, w 1963–1970 odbył studia z zakresu filozofii przyrody i nauk przyrodniczych na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Uczył się fizyki na uniwersytecie La Sapienza w Rzymie, był również prywatnie nieformalnym uczestnikiem studiów w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. W 1970 uzyskał tytuł doktora z zakresu filozofii fizyki (Papieski Uniwersytet Gregoriański).
W latach 1970–1974 pracował jako diecezjalny duszpasterz w Centralnym Ośrodku Duszpasterstwa Akademickiego przy kościele Najświętszego Serca Jezusowego we Wrzeszczu oraz jako lektor języka francuskiego i niemieckiego w Biskupim Seminarium Duchownym w Gdańsku-Oliwie. Wystąpił z kapłaństwa, w latach 1975–2006 pracownik UG, od 1994 roku doktor habilitowany (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu), od 1995 profesor uczelniany, od 2005 profesor nadzwyczajny (tytularny) UG. W okresie 1975–1982 kierownik Ośrodka Alliance Française przy UG, 1994–2006 kierownik Zakładu Logiki, Metodologii i Filozofii Nauki w Instytucie Filozofii UG, w 1995 dyrektor Instytutu Filozofii i Socjologii UG. Jednocześnie w latach 1994–2004 pracował jako profesor nadzwyczajny w gdańskiej Akademii Muzycznej (Wydział IV Dyrygentury Chóralnej, Muzyki Kościelnej, Edukacji Artystycznej i Rytmiki), 1999–2005 w Gdańskiej Wyższej Szkole Humanistycznej (Wydział Pedagogiki), od 2004 na Wydziale Europeistyki, Politologii i Dziennikarstwa w Ateneum (od 2005 na stanowisku profesora zwyczajnego).
Filozof i antropolog kultury, autor między innymi monografii Alberta Einsteina koncepcja nowego eteru: jej historia, sens fizyczny i uwarunkowania filozoficzne (1999, wersja angielskojęzyczna Einstein and the Ether wydana w 2000, tłumaczona także na język włoski w 2001 i grecki w 2004), Chrześcijańska koncepcja przyrody całkowicie samowystarczalnej fizycznie (2002), Eros, seks i aborcja w ocenie katolicyzmu krytycznego (2000). Autor prac z zakresu fizyki i historii fizyki publikowanych w czasopismach zagranicznych („Physics Letters A”, „Physics Essays”) i w aktach międzynarodowych konferencji.
Członek między innymi Europejskiego Towarzystwa Fizycznego (od 1988 do 2003 członek Zarządu Grupy Historii Fizyki), Gdańskiego Towarzystwa Naukowego (1988–2000 sekretarz Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii), Polskiego Towarzystwa Fizycznego (od 1988). Członek komitetu redakcyjnego czasopisma fizycznego „Physics Essays an International Journal Dedicated to Fundamental Questions in Physics” (od 1988). Członek European Academy of Religion z siedzibą w Bolonii (od marca 2018).
Członek komitetu redakcyjnego czasopisma fizycznego „Physics Essays an International Journal Dedicated to Fundamental Questions in Physics” (Kanada, od 1988), czasopisma „Philosophy Study” (USA, od września 2018) oraz „Universitas Gedanensis” wydawanego przez Pomorskie Towarzystwo Filozoficzno-Teologiczne (od czerwca 2018).
Odznaczony między innymi Medalem Republiki Francuskiej (1988) i Złotym Krzyżem Zasługi (2001). W 2006 ukazała się dedykowana mu księga jubileuszowa Między filozofią a przyrodoznawstwem.
