JORDAN WILHELM, burmistrz Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''WILHELM JORDAN''' (około 1400 Gdańsk – 20 VIII 1461 Gdańsk), burmistrz. Syn Petera Jordana. Początkowo (1423) zajmował się handlem, od 1431 roku ławnik [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]], od 1433 rajca, od 1454 burmistrz, od 1439 uczestniczył w zjazdach stanów pruskich (w latach 1439–1453 brał w nich udział dziewięć razy). Początkowo ugodowy wobec Krzyżaków, nie dążył do zbrojnej konfrontacji (np. w 1452 odmówił udziału w poselstwie Związku Pruskiego do cesarza Fryderyka III ze skargą na Krzyżaków). Zmienił postawę pod wpływem radykalizujących się antykrzyżackich nastrojów i z ramienia Rady Głównej Gdańska. W roku 1453 wziął udział w poselstwie Związku Pruskiego do cesarza Fryderyka III na proces z zakonem krzyżackim. Po drodze dostał się jednak, wraz z innymi wysłannikami, do niewoli morawskiego rycerza Miltitza. Uwolniony dzięki interwencji następcy tronu w Czechach Władysława Pogrobowca i tamtejszego regenta Jerzego z Podiebradu, był w Pradze uczestnikiem koronacji Władysława na króla Czech (28 X 1453), który pasował go na rycerza. W listopadzie 1453 roku uczestniczył w Wiener-Neustadt w procesie zakonu krzyżackiego ze Związkiem Pruskim. Decyzja cesarza Fryderyka III była niekorzystna dla Związku (nakaz rozwiązania się), sam Jordan w grudniu 1453 został jednak nobilitowany przez cesarza (herb własny: w czarnym polu złoty lew wyskakujący zza czerwonego muru z trzema blankami). Po wybuchu powstania Związku Pruskiego w lutym 1454 roku wspólnie z [[MEIDEBURG JOHANN | Johannem Meideburgiem]] uczestniczył w negocjacjach z królem polskim Kazimierzem Jagiellończykiem w Krakowie, zakończonych inkorporacją Prus do Korony. Brał udział w [[WOJNA TRZYNASTOLETNIA | wojnie trzynastoletniej]], od kwietnia do czerwca 1454 dowodził gdańskimi wojskami oblegającymi Sztum, a następnie zamek malborski. Odwołany spod Malborka na własną prośbę, uczestniczył w zjazdach dotyczących żołdu dla zaciężnych. W styczniu 1456 roku udzielił Radzie Miejskiej Torunia pożyczki na ten cel w wysokości 1600 grzywien. W czasie [[BUNT KOGGEGO 1456 | buntu Koggego]] został uwięziony i 2 X 1456 pozbawiony urzędu przez spiskowców, po uspokojeniu sytuacji w 1457 powrócił na urząd burmistrza. W maju 1457 roku brał udział w rokowaniach z zaciężnymi zakonu krzyżackiego, co doprowadziło do wykupu przez Polskę zamku malborskiego, Iławy i Tczewa. W tym samym roku polecił na stanowisko gdańskiego burgrabiego [[NIEDERHOF REINHOLD | Reinholda Niederhofa]]. W listopadzie 1459 roku dowodził krótko obroną okręgu lęborskiego przed wojskami krzyżackimi i pomorskimi Eryka II. Posiadał parcele na [[LASTADIA | Lastadii]], znał język polski. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] | + | '''WILHELM JORDAN''' (około 1400 Gdańsk – 20 VIII 1461 Gdańsk), burmistrz. Syn Petera Jordana. Początkowo (1423) zajmował się handlem, od 1431 roku ławnik [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]], od 1433 rajca, od 1454 burmistrz, od 1439 uczestniczył w zjazdach stanów pruskich (w latach 1439–1453 brał w nich udział dziewięć razy). Początkowo ugodowy wobec Krzyżaków, nie dążył do zbrojnej konfrontacji (np. w 1452 odmówił udziału w poselstwie Związku Pruskiego do cesarza Fryderyka III ze skargą na Krzyżaków). Zmienił postawę pod wpływem radykalizujących się antykrzyżackich nastrojów i z ramienia Rady Głównej Gdańska. W roku 1453 wziął udział w poselstwie Związku Pruskiego do cesarza Fryderyka III na proces z zakonem krzyżackim. Po drodze dostał się jednak, wraz z innymi wysłannikami, do niewoli morawskiego rycerza Miltitza. Uwolniony dzięki interwencji następcy tronu w Czechach Władysława Pogrobowca i tamtejszego regenta Jerzego z Podiebradu, był w Pradze uczestnikiem koronacji Władysława na króla Czech (28 X 1453), który pasował go na rycerza. W listopadzie 1453 roku uczestniczył w Wiener-Neustadt w procesie zakonu krzyżackiego ze Związkiem Pruskim. Decyzja cesarza Fryderyka III była niekorzystna dla Związku (nakaz rozwiązania się), sam Jordan w grudniu 1453 został jednak nobilitowany przez cesarza (herb własny: w czarnym polu złoty lew wyskakujący zza czerwonego muru z trzema blankami). Po wybuchu powstania Związku Pruskiego w lutym 1454 roku wspólnie z [[MEIDEBURG JOHANN | Johannem Meideburgiem]] uczestniczył w negocjacjach z królem polskim Kazimierzem Jagiellończykiem w Krakowie, zakończonych inkorporacją Prus do Korony. Brał udział w [[WOJNA TRZYNASTOLETNIA | wojnie trzynastoletniej]], od kwietnia do czerwca 1454 dowodził gdańskimi wojskami oblegającymi Sztum, a następnie zamek malborski. Odwołany spod Malborka na własną prośbę, uczestniczył w zjazdach dotyczących żołdu dla zaciężnych. W styczniu 1456 roku udzielił Radzie Miejskiej Torunia pożyczki na ten cel w wysokości 1600 grzywien. W czasie [[BUNT KOGGEGO 1456 | buntu Koggego]] został uwięziony i 2 X 1456 pozbawiony urzędu przez spiskowców, po uspokojeniu sytuacji w 1457 powrócił na urząd burmistrza. W maju 1457 roku brał udział w rokowaniach z zaciężnymi zakonu krzyżackiego, co doprowadziło do wykupu przez Polskę zamku malborskiego, Iławy i Tczewa. W tym samym roku polecił na stanowisko gdańskiego burgrabiego [[NIEDERHOF REINHOLD | Reinholda Niederhofa]]. W listopadzie 1459 roku dowodził krótko obroną okręgu lęborskiego przed wojskami krzyżackimi i pomorskimi Eryka II. Posiadał parcele na [[LASTADIA | Lastadii]], znał język polski. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 10:51, 4 lip 2014
WILHELM JORDAN (około 1400 Gdańsk – 20 VIII 1461 Gdańsk), burmistrz. Syn Petera Jordana. Początkowo (1423) zajmował się handlem, od 1431 roku ławnik Głównego Miasta, od 1433 rajca, od 1454 burmistrz, od 1439 uczestniczył w zjazdach stanów pruskich (w latach 1439–1453 brał w nich udział dziewięć razy). Początkowo ugodowy wobec Krzyżaków, nie dążył do zbrojnej konfrontacji (np. w 1452 odmówił udziału w poselstwie Związku Pruskiego do cesarza Fryderyka III ze skargą na Krzyżaków). Zmienił postawę pod wpływem radykalizujących się antykrzyżackich nastrojów i z ramienia Rady Głównej Gdańska. W roku 1453 wziął udział w poselstwie Związku Pruskiego do cesarza Fryderyka III na proces z zakonem krzyżackim. Po drodze dostał się jednak, wraz z innymi wysłannikami, do niewoli morawskiego rycerza Miltitza. Uwolniony dzięki interwencji następcy tronu w Czechach Władysława Pogrobowca i tamtejszego regenta Jerzego z Podiebradu, był w Pradze uczestnikiem koronacji Władysława na króla Czech (28 X 1453), który pasował go na rycerza. W listopadzie 1453 roku uczestniczył w Wiener-Neustadt w procesie zakonu krzyżackiego ze Związkiem Pruskim. Decyzja cesarza Fryderyka III była niekorzystna dla Związku (nakaz rozwiązania się), sam Jordan w grudniu 1453 został jednak nobilitowany przez cesarza (herb własny: w czarnym polu złoty lew wyskakujący zza czerwonego muru z trzema blankami). Po wybuchu powstania Związku Pruskiego w lutym 1454 roku wspólnie z Johannem Meideburgiem uczestniczył w negocjacjach z królem polskim Kazimierzem Jagiellończykiem w Krakowie, zakończonych inkorporacją Prus do Korony. Brał udział w wojnie trzynastoletniej, od kwietnia do czerwca 1454 dowodził gdańskimi wojskami oblegającymi Sztum, a następnie zamek malborski. Odwołany spod Malborka na własną prośbę, uczestniczył w zjazdach dotyczących żołdu dla zaciężnych. W styczniu 1456 roku udzielił Radzie Miejskiej Torunia pożyczki na ten cel w wysokości 1600 grzywien. W czasie buntu Koggego został uwięziony i 2 X 1456 pozbawiony urzędu przez spiskowców, po uspokojeniu sytuacji w 1457 powrócił na urząd burmistrza. W maju 1457 roku brał udział w rokowaniach z zaciężnymi zakonu krzyżackiego, co doprowadziło do wykupu przez Polskę zamku malborskiego, Iławy i Tczewa. W tym samym roku polecił na stanowisko gdańskiego burgrabiego Reinholda Niederhofa. W listopadzie 1459 roku dowodził krótko obroną okręgu lęborskiego przed wojskami krzyżackimi i pomorskimi Eryka II. Posiadał parcele na Lastadii, znał język polski.
