JANTZEN DANIEL ELERT, burgrabia gdański
| < Poprzednie | Następne > |
DANIEL ELERT JANTZEN (Janssen, Jansson) (27 X 1698 Gdańsk – 23 VII 1756 Gdańsk), kupiec, burgrabia gdański. Syn mistrza Kwartału Rybackiego (od 1704) i ławnika (od 1719) Karla Jantzena (5 X 1661 Gdańsk – 31 VIII 1726 Gdańsk, pochowany w kościele św. Jakuba) i od 1697 jego drugiej żony (miał ich pięć) Adelgundy Elisabeth (zm. 1704), córki ławnika Ehlerta Friedricha. Brat między innymi Johanna Carla (1716–1787), ojca senatora Christiana Adolpha Friedricha Jantzena, Benjamina Elerta, Salomona Jantzena, syndyka gdańskiego i Johanna Daniela (zm. 1767).
W latach 1713–1715 uczeń Gimnazjum Akademickiego, 1718–1719 student w Wittenberdze i Lipsku, od 1730 sekretarz Rady Miejskiej. Aktywny polityk, po kapitulacji miasta po oblężeniu w 1734 był w delegacji gdańszczan proszącej w Sankt Petersburgu o wybaczenie carycę Annę i z powodzeniem pertraktującej w sprawie zmniejszenia narzuconej kontrybucji (za co otrzymał od władz Gdańska wysoką nagrodę pieniężną).
Od 1746 ławnik, od 1750 rajca, w 1753 sędzia. Powiązany rodzinnie z burmistrzem Johannem Wahlem (piątą żoną ojca była Eleonora, siostra burmistrza, on sam żonaty był z jego siostrzenicą), popierał jego niechętny stosunek do wprowadzenia narzuconej w 1750 Gdańskowi przez króla polskiego Augusta III (i popieranej przez Trzeci Ordynek) ordynacji zakładającej ściślejsze podporządkowanie miasta władzy monarszej. W 1750 wchodził w skład gdańskiej delegacji, która w Warszawie bezskutecznie zabiegała o zmianę stanowiska władcy, wchodził w skład komisji mającej opracować nowy gdański wilkierz, w 1751 w skład trzyosobowej komisji mającej bronić stanowiska burmistrza i rajców przed przybyłym z Korony do Gdańska sądem asesorskim, w kwietniu 1752 Trzeci Ordynek żądał nawet od króla odwołania go z godności rajcy, był uczestnikiem pertraktacji z komisarzem królewskim w Gdańsku, radcą dworu Antonem von Leubnitzem, w sprawie uwolnienia zaaresztowanego w Dreźnie burmistrza Wahla. Także w 1752, wraz z Friedrichem Reygerem, został wydelegowany do Wschowy, gdzie publicznie w imieniu miasta przeprosił króla Augusta III za dotychczasową postawę gdańszczan. W 1755 mianowany przez króla Augusta III burgrabią. Należał do grupy tzw. „uczonych” rządzących w tym czasie w Gdańsku, był jedną z ważniejszych postaci w życiu miasta.
20 XI 1736 w kościele Najświętszej Marii Panny ożenił się z Dorotą Renatą (16 VI 1713 Gdańsk – 19 I 1771, pochowana 22 tego miesiąca przy mężu), córką kupca Benedicta Schmidta i Dorothei (1679–1754), siostry burmistrza Johanna Wahla. Ojciec Carla Benedikta. Pochowany 12 VIII 1756 w kościele NMP.
