JANTZEN DANIEL ELERT, burgrabia gdański
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''DANIEL ELERT JANTZEN''' (Janssen, Jansson) (27 X 1698 Gdańsk – 23 VII 1756 Gdańsk), kupiec, [[BURGRABIOWIE | burgrabia]] gdański. Syn mistrza [[KWARTAŁY | Kwartału Rybackiego]] (od 1704) i [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] (od 1719) Karla Jantzena (5 X 1661 Gdańsk – 31 VIII 1726 Gdańsk, pochowany w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | kościele św. Jakuba]]) i od 1697 jego drugiej żony (miał ich pięć) Adelgundy Elisabeth (zm. 1704), córki [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] Ehlerta Friedricha. Brat | + | '''DANIEL ELERT JANTZEN''' (Janssen, Jansson) (27 X 1698 Gdańsk – 23 VII 1756 Gdańsk), kupiec, [[BURGRABIOWIE | burgrabia]] gdański. Syn mistrza [[KWARTAŁY | Kwartału Rybackiego]] (od 1704) i [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] (od 1719) Karla Jantzena (5 X 1661 Gdańsk – 31 VIII 1726 Gdańsk, pochowany w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | kościele św. Jakuba]]) i od 1697 jego drugiej żony (miał ich pięć) Adelgundy Elisabeth (zm. 1704), córki [[ŁAWA MIEJSKA | ławnika]] Ehlerta Friedricha. Brat Johanna Carla (chrzest 1716 – pochowany 10 V 1787), ojca senatora [[JANTZEN CHRISTIAN ADOLPH FRIEDRICH, senator | Christiana Adolpha Friedricha Jantzena]], Benjamina Elerta i [[JANTZEN SALOMON, syndyk | Salomona Jantzena]], syndyka gdańskiego.<br/><br/> |
W latach 1713–1715 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], 1718–1719 student w Wittenberdze i Lipsku, od 1730 sekretarz [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]]. Aktywny polityk, po kapitulacji miasta po [[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężeniu w 1734]] był w delegacji gdańszczan proszącej w Sankt Petersburgu o wybaczenie carycę Annę i z powodzeniem pertraktującej w sprawie zmniejszenia narzuconej kontrybucji (za co otrzymał od władz Gdańska wysoką nagrodę pieniężną).<br/><br/> | W latach 1713–1715 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], 1718–1719 student w Wittenberdze i Lipsku, od 1730 sekretarz [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej]]. Aktywny polityk, po kapitulacji miasta po [[OBLĘŻENIE GDAŃSKA W 1734 ROKU | oblężeniu w 1734]] był w delegacji gdańszczan proszącej w Sankt Petersburgu o wybaczenie carycę Annę i z powodzeniem pertraktującej w sprawie zmniejszenia narzuconej kontrybucji (za co otrzymał od władz Gdańska wysoką nagrodę pieniężną).<br/><br/> | ||
Od 1746 ławnik, od 1750 [[RADA MIEJSKA | rajca]], w 1753 [[SĘDZIA | sędzia]]. Powiązany rodzinnie z burmistrzem [[WAHL JOHANN, burmistrz Gdańska | Johannem Wahlem]] (piątą żoną ojca była Eleonora, siostra burmistrza, on sam żonaty był z jego siostrzenicą), popierał jego niechętny stosunek do wprowadzenia narzuconej w 1750 Gdańskowi przez króla polskiego Augusta III (i popieranej przez [[TRZECI ORDYNEK | Trzeci Ordynek]]) ordynacji zakładającej ściślejsze podporządkowanie miasta władzy monarszej. W 1750 wchodził w skład gdańskiej delegacji, która w Warszawie bezskutecznie zabiegała o zmianę stanowiska władcy, wchodził w skład komisji mającej opracować nowy gdański [[WILKIERZE | wilkierz]], w 1751 w skład trzyosobowej komisji mającej bronić stanowiska burmistrza i rajców przed przybyłym z Korony do Gdańska sądem asesorskim, w kwietniu 1752 Trzeci Ordynek żądał nawet od króla odwołania go z godności rajcy, był uczestnikiem pertraktacji z komisarzem królewskim w Gdańsku, radcą dworu Antonem von Leubnitzem, w sprawie uwolnienia zaaresztowanego w Dreźnie burmistrza Wahla. Także w 1752, wraz z [[REYGER FRIEDRICH, burmistrz Gdańska| Friedrichem Reygerem]], został wydelegowany do Wschowy, gdzie publicznie w imieniu miasta przeprosił króla Augusta III za dotychczasową postawę gdańszczan. W 1755 mianowany przez króla Augusta III burgrabią. Należał do grupy tzw. „uczonych” rządzących w tym czasie w Gdańsku, był jedną z ważniejszych postaci w życiu miasta.<br/><br/> | Od 1746 ławnik, od 1750 [[RADA MIEJSKA | rajca]], w 1753 [[SĘDZIA | sędzia]]. Powiązany rodzinnie z burmistrzem [[WAHL JOHANN, burmistrz Gdańska | Johannem Wahlem]] (piątą żoną ojca była Eleonora, siostra burmistrza, on sam żonaty był z jego siostrzenicą), popierał jego niechętny stosunek do wprowadzenia narzuconej w 1750 Gdańskowi przez króla polskiego Augusta III (i popieranej przez [[TRZECI ORDYNEK | Trzeci Ordynek]]) ordynacji zakładającej ściślejsze podporządkowanie miasta władzy monarszej. W 1750 wchodził w skład gdańskiej delegacji, która w Warszawie bezskutecznie zabiegała o zmianę stanowiska władcy, wchodził w skład komisji mającej opracować nowy gdański [[WILKIERZE | wilkierz]], w 1751 w skład trzyosobowej komisji mającej bronić stanowiska burmistrza i rajców przed przybyłym z Korony do Gdańska sądem asesorskim, w kwietniu 1752 Trzeci Ordynek żądał nawet od króla odwołania go z godności rajcy, był uczestnikiem pertraktacji z komisarzem królewskim w Gdańsku, radcą dworu Antonem von Leubnitzem, w sprawie uwolnienia zaaresztowanego w Dreźnie burmistrza Wahla. Także w 1752, wraz z [[REYGER FRIEDRICH, burmistrz Gdańska| Friedrichem Reygerem]], został wydelegowany do Wschowy, gdzie publicznie w imieniu miasta przeprosił króla Augusta III za dotychczasową postawę gdańszczan. W 1755 mianowany przez króla Augusta III burgrabią. Należał do grupy tzw. „uczonych” rządzących w tym czasie w Gdańsku, był jedną z ważniejszych postaci w życiu miasta.<br/><br/> | ||
20 XI 1736 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] ożenił się z Dorotą Renatą (16 VI 1713 Gdańsk – 19 I 1771, pochowana 22 tego miesiąca przy mężu), córką kupca Benedicta Schmidta i Dorothei (1679–1754), siostry burmistrza Johanna Wahla. Ojciec [[JANTZEN CARL BENEDIKT, senator | Carla Benedikta]]. Pochowany 12 VIII 1756 w kościele NMP. {{author:BŚ}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | 20 XI 1736 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] ożenił się z Dorotą Renatą (16 VI 1713 Gdańsk – 19 I 1771, pochowana 22 tego miesiąca przy mężu), córką kupca Benedicta Schmidta i Dorothei (1679–1754), siostry burmistrza Johanna Wahla. Ojciec [[JANTZEN CARL BENEDIKT, senator | Carla Benedikta]]. Pochowany 12 VIII 1756 w kościele NMP. {{author:BŚ}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 15:08, 7 wrz 2023
DANIEL ELERT JANTZEN (Janssen, Jansson) (27 X 1698 Gdańsk – 23 VII 1756 Gdańsk), kupiec, burgrabia gdański. Syn mistrza Kwartału Rybackiego (od 1704) i ławnika (od 1719) Karla Jantzena (5 X 1661 Gdańsk – 31 VIII 1726 Gdańsk, pochowany w kościele św. Jakuba) i od 1697 jego drugiej żony (miał ich pięć) Adelgundy Elisabeth (zm. 1704), córki ławnika Ehlerta Friedricha. Brat Johanna Carla (chrzest 1716 – pochowany 10 V 1787), ojca senatora Christiana Adolpha Friedricha Jantzena, Benjamina Elerta i Salomona Jantzena, syndyka gdańskiego.
W latach 1713–1715 uczeń Gimnazjum Akademickiego, 1718–1719 student w Wittenberdze i Lipsku, od 1730 sekretarz Rady Miejskiej. Aktywny polityk, po kapitulacji miasta po oblężeniu w 1734 był w delegacji gdańszczan proszącej w Sankt Petersburgu o wybaczenie carycę Annę i z powodzeniem pertraktującej w sprawie zmniejszenia narzuconej kontrybucji (za co otrzymał od władz Gdańska wysoką nagrodę pieniężną).
Od 1746 ławnik, od 1750 rajca, w 1753 sędzia. Powiązany rodzinnie z burmistrzem Johannem Wahlem (piątą żoną ojca była Eleonora, siostra burmistrza, on sam żonaty był z jego siostrzenicą), popierał jego niechętny stosunek do wprowadzenia narzuconej w 1750 Gdańskowi przez króla polskiego Augusta III (i popieranej przez Trzeci Ordynek) ordynacji zakładającej ściślejsze podporządkowanie miasta władzy monarszej. W 1750 wchodził w skład gdańskiej delegacji, która w Warszawie bezskutecznie zabiegała o zmianę stanowiska władcy, wchodził w skład komisji mającej opracować nowy gdański wilkierz, w 1751 w skład trzyosobowej komisji mającej bronić stanowiska burmistrza i rajców przed przybyłym z Korony do Gdańska sądem asesorskim, w kwietniu 1752 Trzeci Ordynek żądał nawet od króla odwołania go z godności rajcy, był uczestnikiem pertraktacji z komisarzem królewskim w Gdańsku, radcą dworu Antonem von Leubnitzem, w sprawie uwolnienia zaaresztowanego w Dreźnie burmistrza Wahla. Także w 1752, wraz z Friedrichem Reygerem, został wydelegowany do Wschowy, gdzie publicznie w imieniu miasta przeprosił króla Augusta III za dotychczasową postawę gdańszczan. W 1755 mianowany przez króla Augusta III burgrabią. Należał do grupy tzw. „uczonych” rządzących w tym czasie w Gdańsku, był jedną z ważniejszych postaci w życiu miasta.
20 XI 1736 w kościele Najświętszej Marii Panny ożenił się z Dorotą Renatą (16 VI 1713 Gdańsk – 19 I 1771, pochowana 22 tego miesiąca przy mężu), córką kupca Benedicta Schmidta i Dorothei (1679–1754), siostry burmistrza Johanna Wahla. Ojciec Carla Benedikta. Pochowany 12 VIII 1756 w kościele NMP.
