HOFFMANN ERNST GOTTLIEB, pastor kościoła św. Jerzego
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Ernst_Hoffmann.jpg|thumb|Strona tytułowa kantaty wykonanej 13 III 1808 w Niedzielę Reminiscere z okazji wprowadzenia Ernsta Gottlieba Hoffmanna na urząd drugiego diakona kościoła św. Jana; wykonawcami byli śpiewacy i instrumentaliści pod dyrekcją Gottlieba Samuela Waltera, dyrektora muzycznego kościoła]] | [[File:Ernst_Hoffmann.jpg|thumb|Strona tytułowa kantaty wykonanej 13 III 1808 w Niedzielę Reminiscere z okazji wprowadzenia Ernsta Gottlieba Hoffmanna na urząd drugiego diakona kościoła św. Jana; wykonawcami byli śpiewacy i instrumentaliści pod dyrekcją Gottlieba Samuela Waltera, dyrektora muzycznego kościoła]] | ||
| − | '''ERNST GOTTLIEB HOFFMANN''' (3 XII 1767 Gdańsk – 9 VII 1822 Gischkau (Juszkowo, pow. Pruszcz Gdański)), pastor [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA I ŚW. JANA BOSKO | kościoła św. Jerzego]] (St. Georg) na [[ORUNIA | Oruni]]. | + | '''ERNST GOTTLIEB HOFFMANN''' (3 XII 1767 Gdańsk – 9 VII 1822 Gischkau (Juszkowo, pow. Pruszcz Gdański)), pastor [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA I ŚW. JANA BOSKO | kościoła św. Jerzego]] (St. Georg) na [[ORUNIA | Oruni]]. 20 IV 1784 zapisany został do przedostatniej klasy (seundy) [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Akademickiego]], w latach 1791–1793, korzystając ze stypendium fundacji [[DIESSELDORF JOHANN GOTTFRIED, burmistrz Gdańska | Johanna Gotffrieda Diesseldorfa]], odbył studia teologiczne w Jenie. <br/><br/> |
| − | W latach 1791–1806 nauczyciel [[SZKOŁA MARIACKA | szkoły mariackiej]]. W latach 1806–1808 pastor kościoła na [[ORUNIA | Oruni]]. | + | W latach 1791–1806 nauczyciel [[SZKOŁA MARIACKA | szkoły mariackiej]]. W latach 1806–1808 pastor kościoła na [[ORUNIA | Oruni]]. Podczas walk o Gdańsk w 1807 ukrył przed nacierającymi wojskami napoleońskimi w kościele pod podłogą organową część wyposażenia kościoła (kielichy, naczynia z kruszcu), inne przedmioty zakopał, następnie zdecydował się jednak ukryć je w Gdańsku, w domu ojca, gdzie też do maja przeczekał okres walk. Nie zdołał jedynie uratować parafialnego księgozbioru, zniszczeniu uległa również plebania. Po zakończeniu walk 7 VI 1807 wznowił kościelną posługę. W latach 1808–1809 był kaznodzieją w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I ŚW. JANA APOSTOŁA | kościele św. Jana]]. W 1809 jako pastor powrócił na Orunię. W 1813 jego kościół i ponownie plebanię zniszczyli oblegający Gdańsk kozacy, część kościelnych sreber ponownie ponownie udało mu się ukryć w Gdańsku, w domu kupca Paula Struwyʼego. Od 1814 do śmierci pastor w Juszkowie.<br/><br/> |
| − | + | 30 IV 1797 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] ożenił się z Susanną Amalią Stahl (1767 – 6 XII 1839 Gdańsk). {{author: MrGl}} {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | |
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 366.<br/> | ||
| + | „Danziger Neueste Nachrichten”, nr 35 z 3 V 1797, s. 303 (ślub).<br/> | ||
Löschin Gotthilf, ''Abschiedsworte am Grabe seines geliebten und verehrten Lehrers des Herrn Predigers Ernst Gottlieb Hoffmann'', Danzig [1822].<br/> | Löschin Gotthilf, ''Abschiedsworte am Grabe seines geliebten und verehrten Lehrers des Herrn Predigers Ernst Gottlieb Hoffmann'', Danzig [1822].<br/> | ||
| − | Rhesa Ludwig, ''Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern'', Königsberg 1834, s. 46, 83. | + | Rhesa Ludwig, ''Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern'', Königsberg 1834, s. 46, 83.<br/> |
| + | Rühle Siegfried, ''Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums'', „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“ Bd. 1, Danzig 1929, s. 59. | ||
Aktualna wersja na dzień 17:08, 14 lut 2024
ERNST GOTTLIEB HOFFMANN (3 XII 1767 Gdańsk – 9 VII 1822 Gischkau (Juszkowo, pow. Pruszcz Gdański)), pastor kościoła św. Jerzego (St. Georg) na Oruni. 20 IV 1784 zapisany został do przedostatniej klasy (seundy) Gimnazjum Akademickiego, w latach 1791–1793, korzystając ze stypendium fundacji Johanna Gotffrieda Diesseldorfa, odbył studia teologiczne w Jenie.
W latach 1791–1806 nauczyciel szkoły mariackiej. W latach 1806–1808 pastor kościoła na Oruni. Podczas walk o Gdańsk w 1807 ukrył przed nacierającymi wojskami napoleońskimi w kościele pod podłogą organową część wyposażenia kościoła (kielichy, naczynia z kruszcu), inne przedmioty zakopał, następnie zdecydował się jednak ukryć je w Gdańsku, w domu ojca, gdzie też do maja przeczekał okres walk. Nie zdołał jedynie uratować parafialnego księgozbioru, zniszczeniu uległa również plebania. Po zakończeniu walk 7 VI 1807 wznowił kościelną posługę. W latach 1808–1809 był kaznodzieją w kościele św. Jana. W 1809 jako pastor powrócił na Orunię. W 1813 jego kościół i ponownie plebanię zniszczyli oblegający Gdańsk kozacy, część kościelnych sreber ponownie ponownie udało mu się ukryć w Gdańsku, w domu kupca Paula Struwyʼego. Od 1814 do śmierci pastor w Juszkowie.
30 IV 1797 w kościele Najświętszej Marii Panny ożenił się z Susanną Amalią Stahl (1767 – 6 XII 1839 Gdańsk).
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 366.
„Danziger Neueste Nachrichten”, nr 35 z 3 V 1797, s. 303 (ślub).
Löschin Gotthilf, Abschiedsworte am Grabe seines geliebten und verehrten Lehrers des Herrn Predigers Ernst Gottlieb Hoffmann, Danzig [1822].
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 46, 83.
Rühle Siegfried, Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums, „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“ Bd. 1, Danzig 1929, s. 59.
