HANNEMANN JOHANNES, kompozytor, wiolonczelista
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| + | [[File: Hannemann_Johannes.jpg |thumb| Od lewej: od lewej Max Wolfsthal, Eugen Schwideski, Johannes Hannemann, Arthur Armand]] | ||
[[File: Johannes_Hannemann.png |thumb| Johannes Hannemann]] | [[File: Johannes_Hannemann.png |thumb| Johannes Hannemann]] | ||
| + | |||
'''JOHANNES HANNEMANN''' (24 IV 1902 Słupsk – kwiecień 1945 w pobliżu Gdańska), kompozytor i wiolonczelista. Pochodził z rodziny słupskich organistów, w Gdańsku uczęszczał do [[CONRADINUM | Conradinum]], później (do 1919) do [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskiego]]. W latach 1919–1921 studiował w konserwatorium w Lipsku. <br/><br/> | '''JOHANNES HANNEMANN''' (24 IV 1902 Słupsk – kwiecień 1945 w pobliżu Gdańska), kompozytor i wiolonczelista. Pochodził z rodziny słupskich organistów, w Gdańsku uczęszczał do [[CONRADINUM | Conradinum]], później (do 1919) do [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskiego]]. W latach 1919–1921 studiował w konserwatorium w Lipsku. <br/><br/> | ||
| − | Od 1924 pierwszy wiolonczelista w orkiestrze gdańskiego [[TEATR MIEJSKI | Teatru Miejskiego]], często brał udział w koncertach kameralnych, także jako saksofonista. 26 XI 1932 w sali [[RATUSZ STAREGO MIASTA| Ratusza Starego Miasta]] na zorganizowanym przez Deutscher Frauenverein (Związek Kobiet Niemieckich) koncercie charytatywnym na rzecz Czerwonego Krzyża towarzyszył pianistce [[MERTINS ELLA MARGARETHA | Elli Margarethcie Mertins]]. W latach 1933–1940 i 1941–1944 występował w założonym przez nią zespole Danziger Trio (Gdańskie Trio Fortepianowe). W 1933 przeszedł na buddyzm, został członkiem NSDAP. Po rozwiązaniu orkiestry | + | Od 1924 pierwszy wiolonczelista w orkiestrze gdańskiego [[TEATR MIEJSKI | Teatru Miejskiego]], często brał udział w koncertach kameralnych, także jako saksofonista. 26 XI 1932 w sali [[RATUSZ STAREGO MIASTA| Ratusza Starego Miasta]] na zorganizowanym przez Deutscher Frauenverein (Związek Kobiet Niemieckich) koncercie charytatywnym na rzecz Czerwonego Krzyża towarzyszył pianistce [[MERTINS ELLA MARGARETHA, pianistka, kompozytorka | Elli Margarethcie Mertins]]. W latach 1933–1940 i 1941–1944 występował w założonym przez nią zespole Danziger Trio (Gdańskie Trio Fortepianowe). W 1933 przeszedł na buddyzm, został członkiem NSDAP. Po rozwiązaniu orkiestry Teatru Miejskiego, w 1935–1936 grał w berlińskiej Volksoper. <br/><br/> |
| − | Jako kompozytor rozpoczynał od muzyki współczesnej ( | + | Jako kompozytor rozpoczynał od muzyki współczesnej (m.in. innymi koncert na fortepian elektroniczny Bechsteina i orkiestrę, 1932), później tworzył w duchu baroku. Napisał kilka koncertów, wiele utworów kameralnych na różną obsadę, utwory organowe, chóralne, pieśni oraz oratorium buddyjskie ''Die vier Heiligen Wahrheiten vom Leiden'' (''Cztery święte prawdy o cierpieniu'', 1933–1936). W 1937 zdobył główną nagrodę kompozytorską, po raz pierwszy przyznawaną wówczas przez Senat [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] (WMG), za ''Suitę koncertową'', dwa lata później Nagrodę Kulturalną okręgu NSDAP.<br/><br/> |
| − | Był najczęściej granym kompozytorem II WMG, drukiem ukazały się tylko niektóre jego utwory. | + | Był najczęściej granym kompozytorem II WMG, drukiem ukazały się tylko niektóre jego utwory. M.in. 12 V 1942 w [[KOŚCIÓŁ GARNIZONOWY ŚW. APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA | kościele Lutra]] we Wrzeszczu odbył się koncert poświęcony wyłącznie prawykonaniom jego utworów. Po zajęciu Gdańska aresztowany przez Armię Czerwoną, zaginął po wyprowadzeniu kolumny jeńców z miasta. Żonaty był z Hildegardą z domu Walter (15 III 1908 – 28 IV 1987), ojciec Haralda (4 VII 1929 ‒ kwiecień 1945) i Ananda, który mieszkał po wojnie w Halle nad Soławą (Saale). |
| + | Jego ''Kammerserenade für Oboe und Streichorchester'' (''Serenada kameralna na obój i orkiestrę smyczkową'', 1943) została wykonana 4 XI 2021 w [[DWÓR ARTUSA| Dworze Artusa]] przez [[CAPPELLA GEDANENSIS| Cappellę Gedanensis]] pod dyrekcją Rafała Kłoczko na otwarcie konferencji o historii Wolnego Miasta Gdańska „Niechciany kompromis?” {{author: POL}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 15:28, 30 sie 2023
JOHANNES HANNEMANN (24 IV 1902 Słupsk – kwiecień 1945 w pobliżu Gdańska), kompozytor i wiolonczelista. Pochodził z rodziny słupskich organistów, w Gdańsku uczęszczał do Conradinum, później (do 1919) do Gimnazjum Miejskiego. W latach 1919–1921 studiował w konserwatorium w Lipsku.
Od 1924 pierwszy wiolonczelista w orkiestrze gdańskiego Teatru Miejskiego, często brał udział w koncertach kameralnych, także jako saksofonista. 26 XI 1932 w sali Ratusza Starego Miasta na zorganizowanym przez Deutscher Frauenverein (Związek Kobiet Niemieckich) koncercie charytatywnym na rzecz Czerwonego Krzyża towarzyszył pianistce Elli Margarethcie Mertins. W latach 1933–1940 i 1941–1944 występował w założonym przez nią zespole Danziger Trio (Gdańskie Trio Fortepianowe). W 1933 przeszedł na buddyzm, został członkiem NSDAP. Po rozwiązaniu orkiestry Teatru Miejskiego, w 1935–1936 grał w berlińskiej Volksoper.
Jako kompozytor rozpoczynał od muzyki współczesnej (m.in. innymi koncert na fortepian elektroniczny Bechsteina i orkiestrę, 1932), później tworzył w duchu baroku. Napisał kilka koncertów, wiele utworów kameralnych na różną obsadę, utwory organowe, chóralne, pieśni oraz oratorium buddyjskie Die vier Heiligen Wahrheiten vom Leiden (Cztery święte prawdy o cierpieniu, 1933–1936). W 1937 zdobył główną nagrodę kompozytorską, po raz pierwszy przyznawaną wówczas przez Senat II Wolnego Miasta Gdańska (WMG), za Suitę koncertową, dwa lata później Nagrodę Kulturalną okręgu NSDAP.
Był najczęściej granym kompozytorem II WMG, drukiem ukazały się tylko niektóre jego utwory. M.in. 12 V 1942 w kościele Lutra we Wrzeszczu odbył się koncert poświęcony wyłącznie prawykonaniom jego utworów. Po zajęciu Gdańska aresztowany przez Armię Czerwoną, zaginął po wyprowadzeniu kolumny jeńców z miasta. Żonaty był z Hildegardą z domu Walter (15 III 1908 – 28 IV 1987), ojciec Haralda (4 VII 1929 ‒ kwiecień 1945) i Ananda, który mieszkał po wojnie w Halle nad Soławą (Saale).
Jego Kammerserenade für Oboe und Streichorchester (Serenada kameralna na obój i orkiestrę smyczkową, 1943) została wykonana 4 XI 2021 w Dworze Artusa przez Cappellę Gedanensis pod dyrekcją Rafała Kłoczko na otwarcie konferencji o historii Wolnego Miasta Gdańska „Niechciany kompromis?”
